پرش به محتوا

حوزه های علمیه ی غیر دولتی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Mohammad (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Mahdi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


افزون بر [[آموزش مسجدی در چین|مدارس مسجدی]] که به آموزش قرآن و احکام اعتقادات اسلامی برای عموم مردم به ویژه کودکان و نوجوانان مسلمان می پردازد، از اواخر دهه­1980و به ویژه در اوایل دهه ­ی1990میلادی، تعداد زیادی مدارس دینی و یا حوزه­ ی علمیه­ غیر دولتی در سرتاسر مناطق مسلمان نشین [[چین]] یکی پس از دیگری با حمایت [[مالی]] مردم راه اندازی و به پذیرش طلاب از سراسر [[چین]] پرداختند.   
افزون بر [[آموزش مسجدی در چین|مدارس مسجدی]] که به آموزش قرآن و احکام اعتقادات اسلامی برای عموم مردم به ویژه کودکان و نوجوانان مسلمان می‌پردازد، از اواخر دهه1980و به ویژه در اوایل دهه‌ی1990میلادی، تعداد زیادی مدارس دینی و یا حوزه‌ی علمیه­‌ی غیر دولتی در سرتاسر مناطق مسلمان نشین چین یکی پس از دیگری با حمایت [[مالی]] مردم راه اندازی و به پذیرش طلاب از [[چین|سراسر چین]] پرداختند. هزاران طلبه در این مدارس به تحصیل علوم دینی پرداخته و پس از فارغ التحصیل شدن به مناطق و روستاهای دور و نزدیک برای تعلیم علوم قرآنی و دینی اعزام می‌شوند.   


هزاران طلبه در این مدارس به تحصیل علوم دینی پرداخته و پس از فارغ التحصیل شدن به مناطق و روستاهای دور و نزدیک برای تعلیم علوم قرآنی و دینی اعزام می­ شوند. امروزه، آموزش ­های اسلامی در [[چین]]، در حال احیا و بازسازی هویت جامعه­ ی مسلمانان این کشور و گسترده ­تر ساختن شبکه­ ارتباطات داخلی و بین المللی آنان است. در حال افزایش طلاب و دانشجویان داوطلب تحصیل در مدارس دینی داخلی و خارج از کشور و باز گشت فارغ التحصیلان علوم اسلامی از دانشگاه­ های بین المللی کشورهایی مانند [[مصر]]، سوریه، ایران، عربستان، پاکستان، ترکیه و مالزی که تعدادشان بیش از 2000نفر برآورد می ­شود[i]، به این روند سرعت بخشیده است<ref>''armijo@post.harvard.edu.''  Jackie Armijo. Islamic Education In China.</ref>.  
امروزه، آموزش‌های اسلامی در [[چین]]، در حال احیا و بازسازی هویت جامعه‌ی مسلمانان این کشور و گسترده تر ساختن شبکه‌ی ارتباطات داخلی و بین‌المللی آنان است. در حال افزایش طلاب و دانشجویان داوطلب تحصیل در مدارس دینی داخلی و خارج از کشور و باز گشت فارغ التحصیلان علوم اسلامی از دانشگاه‌های بین‌المللی کشورهایی مانند [[مصر]]، [[سوریه]]، ایران، عربستان، [[پاکستان]]، ترکیه و مالزی که تعدادشان بیش از 2000نفر برآورد می‌شود[i]، به این روند سرعت بخشیده است<ref>''armijo@post.harvard.edu.''  Jackie Armijo. Islamic Education In China.</ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
خط ۱۲: خط ۱۲:
== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
<references />
<references />
== منبع اصلی ==
== منبع اصلی ==
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد2، ص898.
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>


== نویسنده مقاله ==
== نویسنده مقاله ==

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۰۷

افزون بر مدارس مسجدی که به آموزش قرآن و احکام اعتقادات اسلامی برای عموم مردم به ویژه کودکان و نوجوانان مسلمان می‌پردازد، از اواخر دهه1980و به ویژه در اوایل دهه‌ی1990میلادی، تعداد زیادی مدارس دینی و یا حوزه‌ی علمیه­‌ی غیر دولتی در سرتاسر مناطق مسلمان نشین چین یکی پس از دیگری با حمایت مالی مردم راه اندازی و به پذیرش طلاب از سراسر چین پرداختند. هزاران طلبه در این مدارس به تحصیل علوم دینی پرداخته و پس از فارغ التحصیل شدن به مناطق و روستاهای دور و نزدیک برای تعلیم علوم قرآنی و دینی اعزام می‌شوند.

امروزه، آموزش‌های اسلامی در چین، در حال احیا و بازسازی هویت جامعه‌ی مسلمانان این کشور و گسترده تر ساختن شبکه‌ی ارتباطات داخلی و بین‌المللی آنان است. در حال افزایش طلاب و دانشجویان داوطلب تحصیل در مدارس دینی داخلی و خارج از کشور و باز گشت فارغ التحصیلان علوم اسلامی از دانشگاه‌های بین‌المللی کشورهایی مانند مصر، سوریه، ایران، عربستان، پاکستان، ترکیه و مالزی که تعدادشان بیش از 2000نفر برآورد می‌شود[i]، به این روند سرعت بخشیده است[۱].

نیز نگاه کنید به

اسلام در چین؛ مدارس و حوزه های علوم دینی در چین؛ حوزه های علمیه ی دولتی در چین

پاورقی

[i] - برآورد شده که تنها در دانشگاه الازهر مصر بیش از 300 دانشجوی مسلمان چینی به تحصیل علوم دینی اشتغال دارند.

کتابشناسی

  1. armijo@post.harvard.edu.  Jackie Armijo. Islamic Education In China.

منبع اصلی

سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی