ژامبیل ژابایف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== منبع اصلی == | == منبع اصلی == | ||
صابری، اصغر(1395). جامعه و فرهنگ [ | صابری، اصغر(1395). جامعه و فرهنگ [[قزاقستان]]. تهران: [https://www/icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار) | ||
== نویسنده مقاله == | == نویسنده مقاله == | ||
اصغر صابری | اصغر صابری | ||
[[رده:مفاخر فرهنگی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۱۶
امبیل ژابایف شاعر ملی قزاقی متولد ۱۸۴۶ و متوفی سال ۱۹۴۵ میلادی، او در طول جنگ جهانی دوم با الهام از فداکاری رزمندگان و میهنپرستی و ستایش سرزمین مادری خود اشعاری را سروده است. او برای مرد هم شعر میسرود و هم آواز میخواند و قزاقها اورا به شاعری بدیحه سرا میشناسند. از زمان انقلاب اکتبر برای ساخت جامعهای نو تلاش کرد و فرهنگ قزاقها را ارتقاء بخشید. ژامبیل در نزد معلم خود سااوئمبای (Suyumbay) درس آموخت و به نواختن موسیقی پرداخت که آهنگهای بینظیری سرود که آهنگ معروفش "آکونس" (akyns) تا قرنها در حافظه مردم قزاقستان باقی ماند. اشعار او در ستایش اسب استپ، یورت و زندگی کوچ نشینی قزاقها سروده شده است.
ژامبیل در مورد زندگی خود میگوید: "در سراسر وجود من جوش زندگی است که آن را در بهترین آهنگهای خود با موجی از احساس و انرژی تازهای خواندهام. من شاهد تولد یک کشور جدید در قزاقستان هستم. زندگی برای من تولد و شروعی تازه است جوانی بیست ساله قوی که با شور و شوق فراوان و با گرمی هر چه تمام تر به شکار و خواندن آواز میپردازم". ژامبیل پس از سرودن اشعار و خواندن آوازهای فراوان سر انجام در سال ۱۹۴۵ وفات یافت و در باغی که خود در آلماتی ساخت دفن شد.
نیز نگاه کنید به
مشاهیر ادبی قزاقستان؛ زبان و ادبیات قزاقستان
منبع اصلی
صابری، اصغر(1395). جامعه و فرهنگ قزاقستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)
نویسنده مقاله
اصغر صابری