دوران بهار و پاییز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2283882541951731931395211324197236112.jpg|بندانگشتی|تصویر کنفوسیوس]] | [[پرونده:2283882541951731931395211324197236112.jpg|بندانگشتی|تصویر کنفوسیوس]] | ||
در قرن هشتم پیش از میلاد، قدرت مرکزیت خود را از دست داد که این دوره را به نام بهار و پاییز | در قرن هشتم پیش از میلاد، قدرت مرکزیت خود را از دست داد که این دوره را به نام بهار و پاییز که از 476پیش از میلاد شروع و تا 722 پیش از میلاد ادامه داشت ،نام گذاری کرده‌اند. در این دوره، رهبران قبایل محلی که پیش از این در اختیار پادشاهی جو بودند، شروع به تحکیم قدرت محلی خود کرده و برای سلطه‌ی بیشتر به رقابت با یکدیگر برخاستند. با تجاوز قبایل شمال غرب، وضعیت وخیم تر شد. | ||
حاکمان جو(← [[سلسله جو]])، مجبور شدند پایتخت خود را به لویانگ(Loyang)منتقل کنند. این حرکت نشانه‌ای از آغاز دومین فاز بزرگ [[سلسله جو]](جو شرقی) بود. در هر منطقه، افراد با نفوذ محلی قدرت را در دست گرفته و ناگهان صدها منطقه‌ی مستقل سر برآورده و در ظاهر به چاپلوسی پادشاهی جو پرداخته ولی در واقع ادعای استقلال داشتند. | حاکمان جو(← [[سلسله جو]])، مجبور شدند پایتخت خود را به لویانگ(Loyang)منتقل کنند. این حرکت نشانه‌ای از آغاز دومین فاز بزرگ [[سلسله جو]](جو شرقی) بود. در هر منطقه، افراد با نفوذ محلی قدرت را در دست گرفته و ناگهان صدها منطقه‌ی مستقل سر برآورده و در ظاهر به چاپلوسی پادشاهی جو پرداخته ولی در واقع ادعای استقلال داشتند. | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
در این دوران بود که صد مکتب فکری و فلسفی [[چین]] شکوفا شد، و حرکت‌های روشنفکری همچون کنفوسیوسی(← [[آیین بومی کنفوسیوس]])، تائوئیستی(←[[آیین بومی تائو]])، [[مکتب قانونگرایان]] و [[موهیست ها]] به وجود آمدند. این تحولات در واقع پاسخ به تغییرات ایجاد شده در جهان سیاست و افول قدرت مرکزی [[سلسله جو]] بود. در این دوران سرزمین چین به صدها حکومت محلی مستقل تقسیم شد که برخی از آنها شامل تنها یک روستا و یا حتی یک قلعه می شد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 114</ref>. | در این دوران بود که صد مکتب فکری و فلسفی [[چین]] شکوفا شد، و حرکت‌های روشنفکری همچون کنفوسیوسی(← [[آیین بومی کنفوسیوس]])، تائوئیستی(←[[آیین بومی تائو]])، [[مکتب قانونگرایان]] و [[موهیست ها]] به وجود آمدند. این تحولات در واقع پاسخ به تغییرات ایجاد شده در جهان سیاست و افول قدرت مرکزی [[سلسله جو]] بود. در این دوران سرزمین چین به صدها حکومت محلی مستقل تقسیم شد که برخی از آنها شامل تنها یک روستا و یا حتی یک قلعه می شد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 114</ref>. | ||
نیز نگاه کنید به [[تاریخ دوران باستان چین]] | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[تاریخ چین]] | |||
* [[تاریخ دوران باستان چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۷
در قرن هشتم پیش از میلاد، قدرت مرکزیت خود را از دست داد که این دوره را به نام بهار و پاییز که از 476پیش از میلاد شروع و تا 722 پیش از میلاد ادامه داشت ،نام گذاری کرده‌اند. در این دوره، رهبران قبایل محلی که پیش از این در اختیار پادشاهی جو بودند، شروع به تحکیم قدرت محلی خود کرده و برای سلطه‌ی بیشتر به رقابت با یکدیگر برخاستند. با تجاوز قبایل شمال غرب، وضعیت وخیم تر شد.
حاکمان جو(← سلسله جو)، مجبور شدند پایتخت خود را به لویانگ(Loyang)منتقل کنند. این حرکت نشانه‌ای از آغاز دومین فاز بزرگ سلسله جو(جو شرقی) بود. در هر منطقه، افراد با نفوذ محلی قدرت را در دست گرفته و ناگهان صدها منطقه‌ی مستقل سر برآورده و در ظاهر به چاپلوسی پادشاهی جو پرداخته ولی در واقع ادعای استقلال داشتند.
در این دوران بود که صد مکتب فکری و فلسفی چین شکوفا شد، و حرکت‌های روشنفکری همچون کنفوسیوسی(← آیین بومی کنفوسیوس)، تائوئیستی(←آیین بومی تائو)، مکتب قانونگرایان و موهیست ها به وجود آمدند. این تحولات در واقع پاسخ به تغییرات ایجاد شده در جهان سیاست و افول قدرت مرکزی سلسله جو بود. در این دوران سرزمین چین به صدها حکومت محلی مستقل تقسیم شد که برخی از آنها شامل تنها یک روستا و یا حتی یک قلعه می شد[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 114