شهرستانهای مهم ولایات افغانستان
کابل: بگرامی، کابل، استالف، شکر دره، پغمان، قره باغ، کلکان، میر بچهکرت، چهاردهی، ده سبز، چار آسیاب، خاک جبار، سروبی، فرزه، موسایی ،(Musai) گلدره،کوهدامن.
هرات: انجیل، هرات، کشک، کوهسان (کوهستان)، غوریان، زنده جان، گذره، ادرسکن، پشتون زرغون، کرخ، اوبه، چشت شریف، گلران.
قندهار: ارغستان، معروف، دامان، قندهار، شاه ولیکوت (دهله)، خاکریز، غورک، ارغنذاب، دند، میوند، پنجوایی، شیگه، اسپین بولدک، شورابک، ریگ، نیش.
بلخ: دولتآباد، شورتپه، چاربولک، چمتال، شولگره، کشنده، چارکنت، دهدادی، مزار شریف، نهرشاهی، مارمول، خلم، کلدار.
ننگرهار: جلالآباد، بهسود،کوزکنر، دره نور، حصارک، شیرزاد، خوگیانی، پچیر، آگام، چپرهار، رودات، ده بالا، اچین، نازیان، دور بابا، شینوار، نبیکوت، مهمند دره، لعلی پور، گوشته، کامه، سرخرود، نادرشاه کوت، شاهی کوت.
بدخشان: خواهان، درواز، راغ، شهر بزرگ، کشم، فیضآباد، جرم، منجان، زیباک، واخان، اشکاشم، بهارک، شغنان، ارگو، درگنجاب، بارکاب، خاش، درایم،کوهستان، کوفاب، شهدا، تگاب، شکایی، یفتل، تشکان، یاران، یاماگن.
بامیان: یکاولنگ، پنجاب، ورس، کهمرد، سیغان، بامیان، شیبر. بادغیس: بالا مرغاب، قلعهنو، کشک کهنه، غورماچ، قادس، جوند، مقر.
ارزگان: ترین کرت، دهراود، چوره، خاص ارزگان.
بغلان: پلخمری، برکه، دهانه غوری، بغلان، تاله، برفک، دوشی، خنجان، اندراب، خوست و فرنگ، نهرین، جلگه، فرنگ و غارو، پل ایثار.
پکتیا: دره درنگ، جاجی، چکمنی، دندوپتان، حسن خیل، لجه منگل، سید کرم، گردیز، زرمل (زرمت)، اورمه، شواک ،(shawak) جدران، علی خیل.
خوست: گربز، خوست (متون)، میدان قلعه (Maidan Qala) جاجی میدان، مندوزی، بک(Bak یا باک)، تنی، نری زی.
پکتیکا: شرن،گیان، زیروک، نیکه، سلطانی (سر روضه)، متاخان، اورگون، برمل، سروبی، اومنه، کتواز، جانی خیل، سپیره، وازه خواه، گومل، ادین خیل (دیلا)، اومنه.
پروان: بگرام، سالنگ، کوه صافی، جبل السراج، چاریکار، شینوار، غوربند، شیخ علی، سرخ و پارسا، سیاهگرد، آهنگران.
پنجشیر: پنجشیر ۱ (چارقریه)، پنجشیر ۲ (دره هزاره)، پنجشیر ۳ (رخه،کوهستان، آستانه، خاواک،گلبهار).
تخار: چاه آب، طالقان، درقد، خواجه غار، ینگی قلعه، بنگی، اشکمش، ورسج، فرخار، کلفگان، رستاق، بهارک، هزار سموچ، نمک آب، خواجه بهاءالدین، چال، دشت قلعه.
قندوز (کندوز): حضرت امام، قندوز، دشت ارچی، قلعه زال، چار دره، خانآباد، علیآباد.
جوزجان: قرقین، متگه جک، مردیان ،(Mordian) آقچه، شیبرغان، خانقا، فیضآباد، خم آب.
سرپل: کوهستانات، سرپل، سنگ چارک، بلخاب، صیاد، گوسفندی، سوزمه قلعه.
فاریاب: خان چارباغ، میمنه، آغینه بندر، اندخوی، دولتآباد، شیرین تکاب، پشتونکوت، المار، قیصار، بلچراغ، درزآب، لولاش (کوهستان)، قرغان، قرمقول.
غور: لعل و سر جنگل، چخچران، شهرک، تولک، ساغر، تیوره، پسابند، چارسده، دولتیار.
دایکندی: شهرستان، خدیر (دایکندی)، کجران،گیزاب، آهنگران، نیلی.
زابل: جلدک، شاه جوی، ارغنذاب (سایهگز) دای چوپان، شینکی، شمولزایی، میزان، کاکر، کلات (قلات)، شهر صفا، اطغر، میزان.
غزنی: زنه خان، غزنی، خواجه عمری، ناور ،(Nawur) جغتو، جاغوری، سنگ ماشه، ده یک (رامک)، اندر، مالستان، قره باغ، گیرو، ناوه، آببند، گیلان، مقر، شلگر.
سمنگان: آیبک (سمنگان)، کلدار، خلم (تاشقرقان)، حضرت سلطان، روی دو آب (هزار منی)، دره صوف، دو آب شاه پسند.
فراه: خاک سفید، فراه، فارسی، شیندند، سبزوار (جزء هرات محسوب میشود)، قله کاه، بالا بلوک، پرچمن، گلستان، سلطان بکوا، دلارام، فراه رود.
کاپیسا: تگاب، محمود راقی، اله سای ،(Alasay) نجراب، درنامه (کوه بند).
هلمند: بست، لشکرگاه، گرشک (ساربان قلعه سابق)، بغران، کجکی، سنگین، موسی قلعه، نوزاد، واشیر، نهر سراج، نادعلی (درویشان)، ناوه بارکزایی، خاننشین، دیشو (ده شو).
نیمروز: خاش رود، زرنج، لاش جوین، چخانسور، کنگ، چار برجک، کرکی.
وردک: جلریز، میدان شهر، حصه اول بهسود، مرکز بهسود، دای میرداد، سید آباد، چک وردک، نرخ، گردن دیوال.
لوگر: پل علم، کلنگار، محمد اغه، برکی، چرخ، خوشی، آزره (Azra) خروار.
لغمان: دولتشاه، مهترلام، علی شنگ، قرغهای، علی نگر، کچ، عزیز خان.
کنر (کنرها): اسد آباد، ناری، اسمار، چپه دره، نرنگ، بدیل، چوکی، نورگل، پیچ، خاصکنر، برگ متال، دانگام، شاتان، مروره، سرکانی.
نورستان: باندول، مندول، نورستان، گدوال.
طی دو، سه دهه اخیر، بر تعداد ولایات و شهرستانها افزوده شده و جابهجاییهای زیادی صورت گرفته است و به علت تغییر استان، تعدادی از شهرستانها جابهجا شدهاند. بهاینعلت انتخابات شورای شهر و روستا نیز تاکنون ۲۰۱۲، برگزار نشده است، افزایش تعداد ولسوالیها سبب شده است که بسیاری از آنها محدوده دقیقی نداشته باشند و انتخابات را با مشکل مواجه سازند.[۱]
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 434-437.