قندهار
قندهار از شهرهای مهم، حساس و قدیمی است و از لحاظ اهمیت با هرات قابل قیاس است. قندهار خاستگاه حکومت احمدشاه درانی و پایتخت او و نیز اولین خاستگاه طالبان و مرکز حکومت این گروه بود، شهر قندهار زیبایی و جذابیت ویژه‌ای دارد و یکی از نقاط مورد توجه جهانگردان است. قندهار از قدیم در مسیر تجارت شرق و غرب و شمال، جنوب و تجارت ایران و هند قرار داشت. قندهار بر سر راه ورود به بلوچستان نیز قرار دارد و مبادله کالا بین پاکستان و سایر مناطق افغانستان و آسیای مرکزی از این شهر عبور می‌کند. اهمیت ولایاتی چون هلمند و زابل نیز به‌خاطر همجواری با قندهار است، ولایت زابل تا سال ۱۹۶۳ جزء قندهار بود.
گفته شده، لهراسب قندهار قدیم را ساخته است؛ بنای هرات نیز به او منسوب است، ولی شهر قندهار بارها ویران و از نو ساخته شده است. در گذشته، نام شهری که در محدودة فعلی قندهار قرار داشته، آراخوزیا ذکر شده است. در قرن دهم، این ولایت را الرخج (و گاهی الرخذ) می‌نامیدند و به‌ظاهر این کلمه همان نام قدیمی ولایت است که یونانی‌ها به آراخوز یا مبدل کردند... نام قندهار در تألیفات جغرافی‌نویسان دیده نمی‌شود و مراد جغرافی‌نویسان مزبور از کلمه قندهار، ولایت قندخوار هندوستان است که در نزدیکی مصب رود کابل واقع است.[۱] شهر قدیمی قندهار در دامنه کوه قیتول بود و موقعیت امنیتی خوبی داشت؛ زیرا از یک سو به سمت کوه متکی متصل بود و بقیه قسمت‌ها توسط برج‌ها و باروهای محکم محافظت می‌شد.
شهر قدیمی قندهار مشهور به «حسین شاهی» بود. نادرشاه پس از تصرف قندهار، شهر قدیمی را تخریب و در حوالی آن شهر جدیدی به نام «نادر آباد» تأسیس کرد. احمدشاه درانی در سال ۱۷۶۱، بنای شهر جدیدی را در قندهار آغاز کردکه به نام شهر «احمدشاهی» معروف است، زمین‌هایی که احمدشاه برای احداث شهر جدید در نظر گرفت به الکوزی‌ها و بارکزی‌ها تعلق داشت. آنان از دادن زمین امتناع کردند؛ ازاین‌رو
«احمدشاه به پوپلزی‌ها روی آورد و آنان نیز به دلیل رابطه قومی با شاه، به‌طور داوطلب ۶۰۰ جریب زمین در اختیار دولت گذاشتند و در آنجا با نقشه معماران ایرانی و هندی شهر جدیدی به نام احمدشاهی و ملقب به اشرف‌البلاد بنا شد».[۲]
اهالی قندهار را پشتون‌ها و از آن میان بیشتر درانی‌ها تشکیل می‌دهند؛ علاوه‌براین تاجیک‌ها، ایماق‌ها، پارسیان، سیستانیان، بلوچ‌ها، هندوها و گروه‌های قومی دیگر نیز به‌صورت اقلیت در آن سکونت دارند.
قندهار در دوره صفویان مرز میان ایران و هند و محل منازعه دو کشور بود و چندین بار بین ایران و هند دست‌به‌دست شد.[۳]
نیز نگاه کنید به
سیاست و حکومت افغانستان؛ ولایات افغانستان؛ شهرهای پایتخت افغانستان
کتابشناسی
- ↑ بارتولد، و (1358). جغرافیای تاریخی ایران. ترجمه حمزه سردادور. تهران: انتشارات توس، ص ۱۰۶.
- ↑ فرهنگ، میرمحمد صدیق (1380). افغانستان در پنج قرن اخیر. تهران: انتشارات عرفان، جلد اول، ص ۱۵۳.
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 428-430.