خدمت سربازی در اسپانیا

در دوران رژیم فرانکو، خدمت سربازی که اجباری محسوب می‌شد، بیشتر از آنکه برای آموزش نظامی و دفاعی به افراد باشد، به عنوان راهی برای انتقال ایدئولوژی رژیم به جوانان بود. هیچ عذر و بهانه ای برای نرفتن زیر بار خدمت سربازی وجود نداشت، و سر باز زدن از شرکت در سربازی، جریمه‌ها و تنبیهات سنگینی در پی داشت. بعد ها از دهۀ 1990 به بعد، با مطرح شدن پیشنهاد تخصصی تر شدن نیروهای مسلح از طرف دولت سوسیالیست کارگران، سعی می‌شد که هزینه های نظامی در حداقل نگه داشته شود. در اواسط دهۀ 1990، دولت در حدود 1.26 درصد تولید ناخالص داخلی خود را به مسائل دفاعی اختصاص داد که در ناتو، دومین کشور با بودجۀ نظامی پایین محسوب می‌شد.

با وجود کمبود منابع، پیشنهاد نیروهای مسلح متخصص همچنان مطرح بود. در سال 1993، دولت طرحی به وجود آورد که در آن بیان می شد که تا سال 2000، حدود 50 درصد این نیروها به طور داوطلبانه شرکت می‌نمودند. در دسامبر سال 1996، دولت اعلام کرد که خدمت سربازی اجباری تا سال 2002 ملغی خواهد شد. بعد از آن تاریخ، ارتش باید متشکل از سربازان حرفه ای که می توانند مدت زمانی ثابت برای دولت خدمت کنند باشد. این امر، در حدود 780 میلیون دلار در سال را بر هزینه های کشور تحمیل کرد.

این طرح مشکلات مختلفی داشت، که در گزارشی که از طرف وزارت دفاع در سال 1996 تهیه شده بود مطرح شد. با توجه به تعهد اسپانیا در قبال ناتو و سازمان ملل متحد به دادن نیرو، و نیز سر باز زدن 22 درصد مردم از خدمت سربازی، نیروهای ملی کشور از نظر تعداد پرسنل دچار مشکلات جدی می‌شد. حدود یک میلیون نفر توانسته بودند بهانه ای برای به تأخیر انداختن خدمت سربازی خود پیدا کنند، که اگر موفق به معاف شدن می‌شدند، کمبود نفرات جدی در ارتش به وجود می‌آمد. به هر حال ، دولت با توجه به این مسائل، توانست هر راهی را برای سر باز زدن از شرکت در خدمت سربازی ببندد، حداقل تا زمان ملغی شدن آن.

نیز نگاه کنید به

آسیب شناسی اجتماعی در اسپانیا؛ مصرفی شدن جامعه اسپانیا؛ فساد در اسپانیا؛ جرم و جنایت در اسپانیا؛ نژاد پرستی در اسپانیا؛ فقر در اسپانیا؛ قمار در اسپانیا؛ آسیب ها وچالش های اجتماعی اسپانیا