روزنامه ها در قطر
روزنامه ها
قطر هم اکنون دارای چهار مؤسسه‌ي مطبوعاتی و انتشاراتی است که روزنامههای الشرق العرب، الرایه و الوطن را منتشر می‌نمایند، سه روزنامه‌ي انگلیسی پنینسولا، گلف تایمز و قطر تریبیون نیز از سوی این مؤسسات منتشر می‌شود که دارای ضمائم محلی، اقتصادی و ورزشی رنگی هستند و با پوشش خبری و تصویری بسیار مطلوبی از 27 آبان 1386 از سر گرفته است.
از دو سال گذشته طرح راه اندازی یک روزنامه‌ي فرا منطقه‌ای به نام «الجزیره الدولیه»، با سردبیری عبدالوهاب بدرخان، روزنامه‌نگار معروف لبنانی و سردبیر سابق روزنامه‌ي الحیات، از لندن مطرح بوده که در صورت تحقق، می‌تواند رقیبی برای جراید الحیات و الشرق الاوسط، به شمار آید که راه‌اندازي اين روزنامه، همچنان تحت بررسی است.
بسیاری از روزنامههای منطقه‌اي و فرا منطقه‌ای، همانند الحیات و الشرق الاوسط در قطر توزیع می‌شود.
- روزنامههای عربی و انگلیسی
روزنامه‌هاي عربي و انگليسي كه در قطر منتشر مي‌شود، به قرار زير است
| نام نشریه | دیدگاه | تیتراژ | سال تأسیس |
| الرایه | سیاسی | 25.000 | 1979م |
| الشرق | سیاسی | 40.000 | 1985م |
| الوطن | سیاسی | 37.000 | 1995م |
| العرب | سیاسی | 30.000 | 2007م |
| GULF THMES | سیاسی | 15.000 | 1978م |
| THE PENINSULA | سیاسی | 13.000 | 1996م |
| QATAR TRIBUNE | سیاسی | 12.000 | 2006م |
نگرشی بر سه روزنامه‌ی العرب، الرایه و الشرق
- روزنامه العرب:
روزنامه‌ی العرب یکی از روزنامههای پرتیراژ این کشور می‌باشد که هم اکنون نیز کشورهای حوزه‌ی خلیج فارس رونق بالایی دارد. این روزنامه برای اولین بار در ششم مارس 1972 به صورت «تابلوید» یا همان نیم قطعی، در هشت صفحه منتشر گردید که توسط مؤسسه‌ی انتشاراتی دارالعروبه چاپ و توزیع می‌شد. مدیر مسئول و صاحب امتیاز آن نیز آقای عبدالله حسین نعمه بود که هم اکنون از او به عنوان پدر روزنامه‌نگاری در قطر یاد می‌کنند و در میان اصحاب مطبوعات، شهرت بالایی دارد. روزنامه‌ي العرب را از سه زاویه و منظر می‌توان مورد نقد و تحلیل قرارداد که این سه منظر عبارتند از:
الف) مرحله ما قبل صدور
این مرحله از صدور روزنامه به اين صورت است كه، معمولاً پس از این‌که مطبوعه و یا روزنامه به بازار نشر عرضه گردید، کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد؛ در حالی که این مرحله یکی از سخت‌ترین و پیچیده‌ترین مراحل کاری است که بر سر راه اصحاب مطبوعات قرار دارد و از دیگر سو با کالبد شکافی این مرحله از سیر تاریخی مطبوعه، می‌توان به انگیزه و اهداف و جهت‌گیری‌های فکری آن پی برد؛ چرا که صاحب امتیاز در این مرحله با ذکر دلایل توجیهی برای اهداف خود از خلق مطبوعه، در راستای قانع كردن مقامات برای چاپ نشریه، گام برمی‌دارد که این امر در یکی از سر مقالات اولین شماره‌های روزنامه‌ی العرب مشهود است. در این سرمقاله، آقای عبدالله حسین نعمه، خود را در مقام یک خواننده قرار داده و از صاحب امتیاز می‌پرسد که هدف شما از نشر و چاپ این روزنامه چه بوده و همان‌گونه که برای دست‌یابی به این امتیاز در مرحله‌ی ما قبل صدور با مسئولین صحبت نمودید، آیا همان اهداف را نصب العین قرار داده‌اید و در راستای تحقق آن‌ها گام برداشته‌ايد؟
آن‌گاه در مقام پاسخ بیان می‌دارد که ما برای چاپ این روزنامه سخت‌ترین و طاقت فرسا‌ترین مرحله؛ یعنی ما قبل صدور را طی نموده‌ایم و طبیعی است که برای تحقق آن آمادگی توقف صدور را نیز پذیرفته‌ایم.
این سخن مدیر مسئول نشان از آن دارد که مطبوعات در قطر، با چالش توقف و توقیف نیز روبه‌رو بوده‌اند که این توقف یا به خاطر اسباب مالی و امکانات اقتصادی بوده است و یا به سبب‌های سیاسی که منجر به توقیف مطبوعه می‌شود.
ب) مرحله‌ی صدور هفتگی
این مرحله با صدور نخستين شماره در سال 1972 آغاز شد و در سال 1974 به پایان رسید. در اولین شماره از این مطبوعه، صفحه‌ی نخست مزین به عبارت «عاشت قطر حره و المجد لکم» بود که به خط رقعی و با رنگ قرمز در بالای نیم صفحه‌ی بالای مطبوعه نگاشته شده بود و بعداً در شماره‌های دیگر نام العرب به عنوان اسم رسمی روزنامه مندرج گردید و در زیر آن با خطی ریز عبارت روزنامه‌ی سیاسی و اجتماعی و اقتصادی که موقتاً هر هفته یک‌بار چاپ می‌شود، نگاشته شده بود.
این روزنامه پس از یک دوره انتشار، نسبت به درج اخبار داخلی و محلی اهتمام ورزید و اين در زمانی بود که هنوز خبرگزاری قطر تأسیس نشده بود؛ لذا وجود اخبار محلی در این روزنامه که تعداد آن در روز بالغ بر شش خبر می‌شد، باعث شد که مردم و اقشار مختلف به انگیزه‌ی کسب آگاهی از اخبار، به این روزنامه روی آورند و پس از آن مورد اقبال عموم قرار گرفت.
نگارندگان و هیئت تحریریه درخصوص مسائلي كه جامعه به آن مبتلا بود، مطالب تحلیلي را می‌آوردند. از جمله تحلیل در خصوص بالا رفتن قیمت‌ها و بالا رفتن نرخ اجاره خانه و مانند این‌ها که معمولاً مورد توجه تمامی اقشار جامه می‌باشد و همین مقالات باعث شد که مسئولین و دست اندرکاران در خصوص غلبه بر مشکلات، با تشکیل جلسات تخصصی وارد بحث و مذاکره شوند؛ اما این موضوع به مانند تیغی دولبه برای روزنامه‌ی العرب محسوب می‌شد که از یک سو باعث بالارفتن تیراژ و اقبال گسترده‌ی مردم می‌شد و از دیگر سو موجبات ناراحتي مسئولان را فراهم آورد و این ناراحتي تا جایی پیش رفت که روزنامه‌ی العرب توقیف شد و در آخرین شماره‌ی آن بعد از توقیف، آقای عبدالله نعمه بیان داشت که این هم یکی از اهداف روزنامه که متحقق گشت که البته در این کلام ایهامی بود که صاحبان جراید و اصحاب مطبوعات به معنای آن نیک واقف بودند.
پ) مرحله‌ی صدور روزنامه
پس از انتشار یک صد و سومین شماره از العرب که تا آن موقع در قالب هفته‌نامه به بازار نشر عرضه می‌گردید، این نشریه به عنوان یک روزنامه که هر روز در پیشخوان دکه‌های مطبوعاتی نمود می‌یافت، پا به عرصه‌ی وجود نهاد و از حالت نیم طبع (تابلوید) به حالت تمام طبعی درآمد. در این مرحله ضمن برقراری ارتباط با دیگر روزنامههای معروف جهان عرب از جمله الاهرام مصر و السیاسه کویت، در تدوین اخبار و تحلیل‌های سیاسی خود از شیوه‌ها و متدهای آن دو روزنامه تبعیت نمود.
این روزنامه در این مرحله با اضافه نمودن به تعداد صفحات خود و بالا بردن آمار اخبار محلی و اضافه نمودن صفحه‌ی خاص جهان عرب، از اقبال بسیار گسترده‌ای در بین اقشار مختلف مردم برخوردار گردید.
روزنامه‌ی العرب امروزه به عنوان یکی از روزنامههای پرتیراژ کشور قطر و برخوردار از کلکسیون صفحات، به نوعی، آینه‌ی تمام نمای اخبار کشور قطر و نیز سایر کشورهای حوزه‌ی خلیج‌فارس و جهان عرب محسوب می‌شود و در درج مقاله‌هاي نویسندگان با گرایش‌های مختلف فکری، محدودیت خاصی ندارد.
- روزنامه الرایه
یکی دیگر از روزنامههای نام آشنای کشور قطر، روزنامه‌ی «الرایه» می‌باشد. این روزنامه در دهم ماه می سال 1979 در بیست و چهار صفحه و در قطع معمولی، از سوی مؤسسه‌ي انتشاراتی الخلیج به ریاست تحریری ناصر محمد عثمان، پا به عرصه‌ی وجود نهاد. این روزنامه نیز از سه منظر قابل تحلیل و کالبدشکافی است:
الف) مرحله‌ی ماقبل صدور
این مرحله همان‌گونه که خود ناصر محمد عثمان به عنوان بنیان‌گذار و رئیس هیئت تحریریه‌ی نخستش می‌گوید: «وقتی انجام شد که من به همراه گروهی از اقشار روشنفکر جامعه‌ی قطر خلأ وجود نشريه‌اي از كشور قطر را در بین روزنامه‌ها و مطبوعات دیگر کشورهای عربی احساس نمودم و علی الخصوص این خلأ در دهه‌ی هفتاد که کشورهای حوزه‌ی خلیج فارس در آن سالیان در اوج بحران به سر می‌بردند، ملموس‌تر می‌نمود و کشور قطر، هویت خود را از دو وجه‌ي عربی و اسلامی، آن‌گونه که باید و شاید به دیگران و مردم جامعه‌ی خود معرفی ننموده بود؛ لذا این فکر باعث شد که ما درصدد صدور روزنامه‌ای به نام الرایه بر آئیم و اسم الرایه را از آن جهت برای این نشریه برگزیدیم تا پرچمی باشد افراشه بر بلندای قطر در راه تعریف هویت اسلامی و عربی آن».
ب) مرحله صدور هفتگی
این روزنامه نیز به مانند سایر روزنامه‌هایی که در آن سالیان، در کشور قطر منتشر مي‌شد، ابتدا در قالب هفته‌نامه صادر می‌شد که اولین شماره از هفته نامه‌ی الرایه در تاریخ دهم می سال 1979 به جامعه عرضه گردید و شعار اصلی این روزنامه که بر صفحه‌ی نخست نگاشته شده بود، عبارت بود از: «من قطر الی العرب و من العرب الی العالم».
رئیس هیئت تحریریه این روزنامه در شماره‌ي نخست آن، طی یک سر مقاله، اهداف و سیاست‌هاي هفته‌نامه را بیان داشته و در بخشی از آن گفته بود: «ما همگان اعتقاد راسخ داریم که هر جا از جهان عرب زخمی بر پیکره‌ی مردمش و جامعه‌اش ایجاد شود، از فلسطین گرفته تا اریتره و سودان و جولان و اسکندریه و سینا، آن زخم در حقیقت زخمی است که بر پیکره‌ی کل جهان عرب ایجاد شده و همواره از آن خون تازه می‌چکد تا زمانی که اتحاد امت عرب درصدد مداوای آن برآیند».[6]
در واقع رئیس هیئت تحریریه، در این سر مقاله به نوعی اتحاد جهان عرب و روحیه‌ی عرب‌گرایی را ترویج می‌نموده است و می‌توان از آن به عنوان یک «پان عربیسم» تعبیر نمود که هنوز هم این روزنامه به عنوان یکی از روزنامههای پرتیراژ کشور قطر از این روحیه در خصوص نگارش مقالات و تحلیل‌های سیاسی خود برخوردار است.
پ) مرحله‌ی صدور روزنامه
پس از این‌که ریاست هیئت تحریریه این نشریه، به روزنامه‌نگار نامدار و حرفه ای مصری؛ يعني کمال عزب واگذار شد، این نشریه از رشد کیفی خوبی برخوردار گردید تا جایی که در بین سایر روزنامههای منتشره در کشور قطر نمود بالاتری پيدا كرد و روی همین اصل، این نشریه، مقدمات لازم را براي عرضه‌ی خود به بازار مطبوعات درقالب روزنامه فراهم نمود و در تاریخ بیست و هفتم ژانویه‌ي سال 1980، برای اولین بار به عنوان روزنامه در دکه‌های مطبوعاتی قطر و سایر کشورهای حوزه‌ي خلیج‌فارس ديده‌شد.
الرایه بعد از انتشار در قالب روزنامه، سیر موفقی را طی نمود؛ چرا که عمده توجه و عنایت این روزنامه توجه به موضوعات و مسائلی بود که در وهله‌ی نخست در جامعه‌ی قطر وجود داشت و در مرحله‌ی دوم کشورهای حوزه‌ی خلیج‌فارس به نحوی بدان مبتلا بودند. علاوه بر آن، روزنامه با باز نمودن یک ستون خاص برای جهان عرب، هر روز تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌هايي را که مربوط به سایر کشورهای عرب و از جمله کشورهای عرب حوزه‌ی شمال آفریقا بود مندرج می‌نمود.
روزنامه‌ی الرایه در بین سایر روزنامههای کشور قطر، ویژگی منحصر به فرد دیگری نیز دارد و آن این‌که این روزنامه اولین نشریه و مطبوعه‌ای است که به انضمام ويژه نامه‌ی هفتگی به بازار نشر عرضه می‌گردید. در این ویژه‌نامه‌ي هفتگی، فراگیر‌ترین موضوعات و علی‌الخصوص موضوعات و تحلیل‌های اجتماعی نوشته‌مي‌شد متخصصان و کارشناسان علوم اجتماعی، مقالات مفیدی را در آن مي‌نوشتند.
-روزنامه‌ي الشرق
این روزنامه در سیر تاریخی صدور خود دو مرحله را پشت سر گذاشته که این دو مرحله عبارتند از:
الف) مرحله‌ی اول، از سوم دسامبر سال 1985 تا پانزدهم ژوئیه‌ی سال 1987 که در این مرحله روزنامه‌ي یاد شده، با عنوان الخلیج الیوم چاپ و منشر می‌شد.
ب) مرحله‌ی دوم، از اول سپتامبر سال1987 تاکنون. در این مرحله این مطبوعه به شکل روزنامه در بازار نشر عرضه می‌شده و تا كنون ادامه دارد.
رقابت بین روزنامه‌ها در قطر را می‌توان در دو شکل رقابت سالم و رقابت نا سالم مورد نقد و تحلیل قرار داد.
- رقابت سالم:
این نوع از رقابت وقتی آغاز شد که ناصر محمد عثمان سمت ریاست هیئت تحریریه‌ی روزنامه‌ی الشرق را عهده‌دار گردید (سال 1989). تا قبل از آن طبق نظر سنجی صورت گرفته در سطح جامعه‌ي الرایه در رتبه‌ی نخست و العرب رتبه‌ی دوم و الشرق در رتبه‌ی سوم قرار داشت. البته در این نظر سنجی‌ها، سؤالاتی مطرح شده بود که هریک از این روزنامه‌ها به خاطر جلوه‌ای که داشتند حائز این رتبه‌ها شده بودند؛ مثلاً العرب به عنوان این‌که اولین روزنامه‌ی قطر بود صاحب این جایگاه شده بود و الرایه به خاطر این‌که خوانندگان بيشتري داشت و الشرق نیز که در میان این‌ها در رتبه‌ی سوم قرار گرفته بود به این خاطر بود که در بین این سه روزنامه از همه جوان‌تر و کم سابقه‌تر بود.
موضوع رقابت سالم در بافت و چینش خبری و صفحه آرایی این سه روزنامه نیز به عینه ملموس بوده و هست؛ به این تعبیر که صفحه‌ي نخست تمام این روزنامه‌ها، به مهم‌ترین اخبار کشور و جهان عرب اختصاص دارد و در ادامه‌ی آن به موضوعات و اخبار داخلی توجه می‌شود. صفحه‌ی دوم الی چهارم نیز در این سه روزنامه به اخبار داخلی با تفاصیل بیشتر اختصاص دارد و صفحات پنج و شش متعلق به اخبار جهان عرب است؛ ولی صفحات بعدی دارای موضوعات یکسان و همانند نیست، درست بر خلاف صفحات پیش که تقریباً هر سه روزنامه با یکدیگر هم‌خواني دارند؛ حتی در مواردی با یکدیگر کاملاً منطبق و یکسان هستند و در متن خبر نیز از یک انشا و سبک نگارش استفاده می‌کنند که این نشان مي‌دهد که خبرنگاران با یکدیگر در تماس و تبادل اخبار می‌باشند.
- رقابت ناسالم:
هرچند که این سه روزنامه از یک بعد با یکدیگر رقابتی سالم و دوستانه داشته و دارند و در مواردی این روابط دوستانه کار را از جرگه‌ی رقابت خارج و به حیطه‌ی همکاری و همیاری سوق داده است؛ ولی در موارد زيادي می‌توان از لابه‌لای صفحات و مقالات و در نامه‌هایی که یکدیگر را مورد خطاب قرار می‌دهند نوعی رقابت ناسالم را جستار نمود.
شاید یکی از بارزترین مظاهر این رقابت ناسالم، در آگهی‌هایی بود که در دو روزنامه‌ی الشرق و الرایه چاپ شده بود که هریک از دو روزنامه موضوعات این آگهی را به نحوی تلنگر به خود تعبیر. که این آگهی‌ها معمولاً در صفحه‌ی نخست روزنامه به چاپ می‌رسید و دیگر مقاله‌هایی بود که توسط رئیس هیئت تحریریه در دو روزنامه نگاشته می‌شد. یکی از اين مقاله‌ها را ناصر محمد عثمان، در روزنامه‌ي الشرق چاپ نمود که عنوان این مقاله «خطوه علی طریق الریاده» نام داشت[7] که اصحاب روزنامه‌ي الرایه، به نحوی از این مقاله به عنوان تلنگر بر روزنامه خود تعبیر نمودند و در پاسخ به این مقاله در صفحه‌ی نخست روزنامه‌ی خود در اطلاعیه‌‌ای تبلیغی عبارت الرایه همواره سرآمد است را چاپ نمودند.
در سال 1990 وقتی احمد علی به عنوان رئیس تحریریه الرایه از امیر وقت تقاضای یک مصاحبه‌ی مطبوعاتی را درخصوص اجلاس سران شورای همکاری خلیج فارس نمود، وی به شرطی با این تقاضا موافقت نمود که دیگر اصحاب مطبوعات؛ یعنی روزنامه الشرق و العرب هم حضور داشته باشند و لذا دو روزنامه بی آن‌که زحمت گرفتن وقت را به خود بدهند، در آن جلسه حاضر شدند و رئیس هیئت تحریریه‌ی الرایه نیز فردای آن روز[8] در مقاله‌ای شرح ما وقع را بیان داشت و روزنامه‌ي العرب در پاسخ در مقاله‌ای با عنوان «از کوزه همان برون طراود که در اوست»، جواب وی را داد[9] و روزنامه الشرق نیز در مقاله‌ای دیگر با عنوان «میخ»، ضمن استناد به آیه‌ی «اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما»، وی را مورد هجو و نکوهش قرار داد[10] و بدین ترتیب این سه روزنامه وارد یک رقابت ناسالم و ناهمگن شدند.
این رقابت ناسالم وقتی به اوج خود رسید که در سال 1991 روزنامه‌ی الشرق به تنهایی خبر اکتشاف پاره‌ای از آثار تاریخی را در منطقه‌ی «ام الماء»، واقع در شمال غرب ساحل خلیج فارس، در روزنامه‌ی خود نگاشت و به هیچ‌کدام از روزنامههای دیگر این خبر را منتقل ننمود و همین امر باعث شد که مدیر مسئول الرایه شکایتی را علیه این روزنامه به رئیس هیئت مدیره‌ی موزه‌های قطر تسلیم نماید و از این کار الشرق انتقاد شدید نمود و در مقاله‌ای با عنوان جنگ سرد، روزنامه‌ي الشرق را مورد حملات انتقاد آمیز خود قرار دهد.[11]