هویت ملی در بنگلادش

عناصر شکل دهنده بنگالی‌ها در واقع همان عناصری است که در سرزمین اصلی، یعنی بنگال غربی داشته و ریشه در اختلافات انسانی شبه قاره هند دارد. عناصر ترکیبی جامعه نخستین هند بعد از آمدن آریائی‌ها به این سرزمین، و بعد از اختلاط با اقوام بومی (دراویدین‌ها)، هسته‌های جمعیتی هند را به وجود آورد. طبعا ساکنین بخش شرقی هند از این رویداد بی بهره نماندند و مشخصات انسانی ساکنین شمال و غرب شبه قاره را به میراث بردند. بعدها با آمدن مسلمانان از کشورهای غربی به ویژه عربی و فلات ایران و آناطولی، عناصر غیر هندی نیز به ترکیب جمعیتی تازه‌ای دست یافتند؛ می‌توان با قاطعیت همه این عناصر را اجزای شکل دهنده مردمی دانست که امروز جمعیت بنگلادش را تشکیل داده‌اند. آنچه در این تعریف برجسته است، دین، به ویژه دین اسلام است که نقشی اساسی در هویت فرهنگی بنگلادشی‌ها بازی می‌کند. این کشور یکی از کشورهای بزرگ مسلمان از لحاظ تعداد جمعیت است. بعد از استقلال (1971م.)، سیمای اسلامی بنگلادش در جهان بیشتر برجسته شده است.

کلید دیگر فهم هویت این کشور، درک فرهنگی آن، یعنی زندگی روستایی و طبیعی مردم آن است؛ زیرا حدود 54 درصد جمعیت بنگلادش در روستاها زندگی می‌کنند و از طریق کشاورزی امرار معاش می‌نمایند.

با اینکه از هنگام استقلال بنگلادش تاکنون، زمان زیادی نمی‌گذرد و تاریخی طولانی ندارد، اما فرهنگ بنگالی‌ها به هزاران سال قبل برمی‌گردد و بنگلادشی‌ها هویت خود را با گذشته سرزمین بنگال مربوط می‌دانند؛ آن‌ها به شاعران، موسیقی دانان، فرزانگان و هنرمندان سرزمین بنگال، به منزله میراث‌دار فرهنگی خود فخر می‌فروشند و احساس غرور می‌کنند. این جنبه‌های فرهنگ بنگلادشی، آنان را ملتی، متحد می‌کند.

نیز نگاه کنید به

هویت ملی سنگال؛ هویت فرهنگی و ملی چین؛ هویت ملی در ژاپن؛ هویت ملی در روسیه؛ هویت ملی در کوبا؛ هویت ملی در لبنان؛ هویت ملی مصر؛ هویت ملی در تونس؛ هویت ملی در فرانسه؛ هویت ملی در اردن؛ هویت ملی در اوکراین؛ هویت ملی در سیرالئون؛ هویت ملی در قطر