محمد جان شکوری
محمدجان شکوری (محمد شریفاویچ شکوراف) 30 اکتبر سال 1926 در بخارا در خانوادهای فاضل و دانشمند زمان صدرضیاء(وفات 1932) به دنیا آمد. سال 1945 زبان و ادبیات را در دانشگاه آموزگاری دوشنبه به اتمام
رسانده در دانشگاههای آموزگاری کولاب و دوشنبه تدربس کرده است. بعد از اتمام دوره دکتری(1951)، سالهای طولانی در پژوهشگاه زبان و ادبیات رودکی فعالیت کرده و چندی رئیس کمیته اصطلاحات فرهنگستان علوم تاجیکستان بوده است. از سال 1971 دکتر علم فیلولوژی، از سال 1987 آکادمیسین فرهنگستان جمهوری تاجیکستان و از سال ۱۹۹۶ میلادی عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی در تهران شد و در سال ۲۰۰۵ میلادی نیز به عنوان "چهره ماندگار" در ایران برگزیده شد. وی در 26 شهریورماه 1391 در 87 سالگی درگذشت و در گورستان لچاب، آرامگاه چهرههای سرشناس فرهنگ و علم تاجیکستان، واقع در شمال شهر دوشنبه به خاک سپرده شد.
آثار او که از نیمه سالهای دهه 40 به چاپ رسیدهاند، بیش از 400 مقاله و سی و شش رساله علمی است. مؤلف کتابهای پرارزش «سنتها، خلقیت و مهارت» (1964)، «رحیم جلیل» (با ع. سیفاللهاف، 1959)، «ساتم الغزاده» (1961)، «لغت اصطلاحات ادبیاتشناسی» (با ر. هادیزاده و ت. عبدالجباراف، 1964)، «هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد» (1985-1968)، «صدرالدین عینی» (1978، به فارسی)، «دید زیباییشناسی خلق و نثر رئالیستی» (1973)، «پهلوهای تدقیق بدیعی» (1976)، «پیوند زمانها و خلقها» (1982)، «مکتب اینجا» (1996 به فارسی، 1997 به سریلیک)، «آدمیت» (1991)، «خراسان است اینجا»، «سرنوشت فارسی تاجیکی فرا رود در سده بیست» (2002 به سریلیک، 2005 به فارسی). او همچنین مؤلف جلد 4 «تاریخ ادبیات شوروی تاجیک» (نثر سالهای 1976-74-1945)، از مؤلفان «رساله تاریخ ادبیات شوروی تاجیک»(1957 و به روسی در مسکو 1960) و غیره میباشد). وی در تألیف کتابهای درسی مشارکت داشته است. بیاض «ادبیات روس» (با و آسْتاخف و م. استامینوا، 1957، 1958، 1960، 1963)، «ادبیات وطن» (برای صنفهای 6 با ر. امانف، 1962، 1965)، «ادبیات شوروی» (برای صنفهای 8، با ع. منیازف و ی. عیسیاف، 1963، 1965)، مقالههای دایرهالمعارف تاجیک و ... محصول تلاشهای او هستند. از دیگر افتخارات او میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
1. در تنظیم و تهیه «فرهنگ زبان تاجیکی» (در دو جلد، 1969، 1970) شرکت فعال داشته است.
2. سالهای 1958-63 با ر. امانف نمونه «فولکلور دیار رودکی» را به چاپ رسانده است.
3. بسیاری از مقالههایش در مطبوعات با نفوذ روسیه، ایران، افغانستان و دیگر کشورها به چاپ رسیده است.
4. اثر ا. تُرکینف «رودین»، پ. لوکنیسکی «تاجیکستان» را به زبان تاجیکی ترجمه کرده است.
5. در تربیت عالمان و محققان جوان سهم بسزا داشته است.
6. چهرهی شایسته علمی تاجیکستان(1991)، عضو وابسته آکادمی علوم تاجیکستان، برنده جایزه ادبی دولتی رودکی(1994) میباشد و از سال 1956 عضو اتحادیه نویسندگان بوده است[۱].
کتابشناسی
- ↑ زهریی، حسن(1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص. 78-79