بهداشت و سلامت سریلانکا

سلامت و بهداشت

سریلانکا یک نظام بهداشت نسبتا کارآمدی دارد که موجب افزایش وضعیت شاخص های توسعه اجتماعی و سلامت شده که در میان کشورهای جنوب شرق آسیا وضعیت رضایتبخشی است. بهداشت و تغذیه به ویژه برای مادران و کودکان با سوبسید است. به طور کلی، موضوعاتی چون وبا، پشه مالاریا و "تب دینگو" (ناشی ازگزیدن پشه دینگو) از مشکلاتی هستند که سلامتی مردم کشورهای گرمسیری (استوایی) را تهدید می­کنند. هاری و مار گزیدگی هر ساله سبب مرگ صدها تن می­شود. آب لوله کشی برای آشامیدن مناسب نیست و بدون جوشاندن نباید آب مصرف کرد. بسیاری از بیماری‌­های واگیر كه موجب مرگ و میر زیادی میشوند، زاییده آب­های ناسالم هستند. بنا بر این بهبود بخشیدن كیفیت آب­ها از اولویت­های برنامه‌­های دولت در طی دو دهه هشتاد و نود میلادی بوده است. تقریباً نیمی از آب آشامیدنی در مناطق شهری از طریق لوله و نیم دیگر از طریق چاه تأمین میشود. هشتاد و پنج درصد آب آشامیدنی حومه شهرها از چاه‌­ها و ده درصد نیز از طریق منابع باز و غیر بهداشتی تهیه میشود. تقریباً یك سوم آب چاه‌­ها نیز بهداشتی نیست و ممكن است به فاضلاب آلوده باشد. از هر سه خانه مسكونی فقط یكی دارای توالت و سرویس بهداشتی است. به منظور دستیابی به بهداشت، آب لوله كشی و دسترسی به امكانات دستشویی(توالت)، دولت سریلانكا با كمك صندوق كودكان سازمان ملل متحد(UNICEF)، آژانس بین­المللی توسعه آمریكا(AID) و کشورهای انگلیس، آلمان و هلند چندین سال برنامه‌­هایی را دنبال کرد.

هفده درصد نوزدان ظرف سال های 2009 تا 2005 با وزن کم به دنیا آمدند (Unicef). در سال 2009 تخمین زده ­شده که  28000 نفر از کل جمعیت کشور، از همه سنین بیماری HIV دارند. نرخ مرگ و میر در سال 1970 پنجاه مرگ در هر هزار نفر بوده که این رقم  در اوایل دهه 80 به 34 نفر در هر هزار تن رسیده است. داروهای سنتی "آیرُُوِدا(Ayurveda)" مهمترین بخش از نظام سلامت كشور است. پزشكی سنتی سریلانكا بر این باور است که انسان­ها دارای سه مزاج(Tridosha) مختلف هستند. عامل اساسی بیماری­‌ها بر هم خوردن تعادل میان نظام سردی و گرمی بدن و علاج آن­ها به تعادل رساندن آن است. عوامل سردی و گرمی در كتاب­ها مشخص شده است؛ برای مثال لبنیات و شیر برنج عوامل سردی هستند. صرف نظر از درجه گرما و سرمای طبیعی بعضی از گوشت­ها گرم هستند. بیمارهای مختلف با گیاهان دارویی که بر اساس آموزش­های سنتی تهیه شده‌­اند، درمان میشوند. مطالعات باستان شناسی قدمت این نظام سنتی بهداشت و درمان را گواهی میكنند. موبدان بودایی در گذشته به این نظام سنتی بهداشت و درمان آشنایی خوبی داشتند. حكیم‌­ها و پزشكان سنتی تا اواسط قرن بیستم در روستاها اجازه فعالیت داشتند. در نیمه دوم دهه 1980 دولت نظام بهداشت و درمان غربی را مسئول توسعه سلامت سریلانكا کرد. با توجه به این که كاركنان، امكانات و برنامه‌­های بهداشت و سلامت نقش مهمی در بهداشت و سلامت عمومی دارند؛ دولت نظام معالجات سرپایی و زایمان رایگان را اجرا كرد. سال 1985 سه هزار پزشك، هشت هزار و ششصد پرستار در چهارصد آموزش­‌های لازم در باره داروهای غربی را فرا گرفتند و در نود بیمارستان و سیصد و سی و هشت زایشگاه مشغول خدمت شدند. خدمات لازم مامایی به مناطق روستایی رسید به نحوی كه فقط كمتر از سه درصد زایمان­‌ها بدون حضور مامای متخصص انجام شده و شصت و سه درصد زایمان­‌ها در مراكز و موسسات تخصصی واقع شده است. این اقدامات علت ارتقای شاخص‌­های بهداشت و سلامت سریلانکا در میان كشورهای آسیایی است.

بیمارستان­های تخصصی و مجهز در شهرهای بزرگ و مراكز بهداشتی كوچك و سنتی در روستاها و محلات فعالیت دارند. خدمات نقل و انتقال بیماران و اورژانس در روستاها هنوز به شكل ناقص انجام می شود. برای كنترل بیماری‌­های مسری اقدامات خوبی صورت گرفته است؛ بیماری آبله ریشه كن شده و برای ریشه كنی مالاریا دولت با سازمان ملل همكاری دارد. به طور سرانه سریلانكا در سال 1985 دویست و پنجاه و هشت روپیه برای هر نفر هزینه كرد تا با این بیماری‌­ها مبارزه كند. اگر چه شمار افراد مبتلا به این بیماری‌­ها كاهش یافت، اما با اینحال در سال 1985 یكصد هزار نفر به این بیماری‌­ها مبتلا شدند.

سریلانكا تا سال 1990 چندان در معرض بیماری ایدز قرار نداشت. دولت نسبت به این بیماری حساس است و طبق مقررات هر فرد خارجی كه مبتلا به بیماری ایدز باشد، باید از کشور اخراج شود. از جمله اقداماتی که در این مسیر انجام شده، همكاری با سازمان­‌های خارجی و تشكیل "كمیته ملی پیشگیری از ایدز(National Committee on AIDS Prevention)" در سال 1988 است. شش درصد مرگ‌­ها به علت سرطان و عامل بیست درصد مرگ و میرها در شهرها و دوازده درصد در مناطق روستایی بیماری‌­های روده­ای، سل و بیماری‌­های انگلی بوده است. بیشترین عامل مرگ و میر در روستاها كمبود امكانات رسیدگی و سالمندی است. برای بهبود وضعیت بهداشت و سلامت هنوز فعالیت­‌های زیادی باید در سطح جوامع روستایی انجام شود (A Country Study).

مشكل بزرگ دیگر دولت تغذیه است. از دهه 1940 دولت طرحی را ارایه کرد که بر اساس آن حداقل سوبسیدی به برنج مصرفی خانواده‌­های كشاورزان داده می­شد و كشاورزان با كمترین پرداخت میتوانند برنج تهیه كنند. این برنامه به اندازه­ای برای مردم اهمیت داشت كه سال 1953 پس از آن که دولت اعلام كرد میخواهد سوبسید برنج را كاهش دهد، با اعتراضات شدیدی روبرو شد و همین موضوع دولت را ساقط كرد. از سال 1979 برنامه سوبسید منسوخ شد و دولت طرح برنج، آرد، شكر، شیرخشك، ماهی خشك و نفت رایگان برای پخت و پز برای اقشار كم در آمد را اجرا كرد. این برنامه تقریباً نیمی از مردم را زیر پوشش می­گرفت و حدود هفت درصد بودجه دولت بود.

برنامه تكمیلی دیگر دولت شامل یك بیسكویت برای دانش آموزان مدارس بود که با هدف رفع سوءتغذبه كودكان و برنامه تغذیه (پودر غلات پروتینه) برای ششصد هزار نوزادان نیازمند، پیش دبستانی ها و مادران باردار اجرایی شد.

به رغم دخالت دولت در بازار مواد غذایی، سوء تغذیه همچنان مشكل شصت درصد مردم و اقشار فقیری است كه کمتر از سی درصد درآمد ملی به آنان تعلق دارد. مانند بقیه عرصه‌­ها زندگی، مشكلات روستاییان در حوزه تغذیه مضاعف است، هر چند حاشیه نشین­‌های مناطق شلوغ شهری نیز با بدبختی و معضلات دست بگریبان هستند. یك تا دو درصد از دانش آموزان پیش دبستانی بخش كلمبو و سه تا چهار درصد آنان در بخش پوتلام از سوء تغذیه رنج میبرند. كارگران مزارع نیز سوء تغذیه دارند. از هر سه كارگر، یك كارگر كمتر از هشتاد درصد كالری مورد نیاز روزانه­اش را دریافت میكند. این وضع به دلیل تورم دهه 1980 بدتر نیز شده است.

نیز نگاه کنید به

بهداشت و سلامت آرژانتین؛ بهداشت و سلامت ژاپن؛ بهداشت و سلامت روسیه؛ بهداشت و سلامت کانادا؛ بهداشت و سلامت کوبا؛ بهداشت و سلامت لبنان؛ بهداشت و سلامت در مصر؛ بهداشت و سلامت تونس؛ بهداشت و سلامت افغانستان؛ بهداشت و سلامت سنگال؛ بهداشت و سلامت فرانسه؛ بهداشت و سلامت در مالی؛ بهداشت و سلامت سوریه؛ بهداشت و سلامت ساحل عاج؛ بهداشت و سلامت زیمبابوه؛ بهداشت و سلامت اوکراین؛ بهداشت و سلامت اسپانیا؛ وضعیت بهداشت و سلامتی در اردن؛ بهداشت و سلامت اتیوپی؛ بهداشت و سلامت سیرالئون؛ بهداشت و سلامت قطر؛ بهداشت و سلامت گرجستان؛ بهداشت و سلامت بنگلادش؛ بهداشت و سلامت قزاقستان؛ وضعیت بهداشت و سلامت سودان؛ بهداشت و سلامت تایلند؛ وضعیت بهداشت و سلامت جامعه در چین