صنایع دستی در تونس
فرش، گلیم، چرم، ظروف سفالی و چوبی مهم‌ترین صنایع‌دستی تونس است، با ورود هنر گلیم‌بافی ایرانی به تونس این هنر با گلیم‌بافی بربری و بیزانسی درهم آمیخت و گلیم جاودان قیروانی را به وجود آورد.[۱] صنایع ریسندگی و رنگرزی از گذشته‌ای دور، به‌ویژه در دوران حفصیان در تونس رواج داشته است، در شهر تونس از پنبه وکتان، لباس معروفی به نام «افریقیه» می‌دوختند.[۲]
صنایع‌دستی تونس صادرات خوبی دارد. تقریبا بیش از یازده درصد از نیروی کار تونس در بخش صنایع‌دستی فعال هستند. شهر قیروان مرکز تولید فرش و صنایع وابسته به آن است و گلیم‌های زیبایی در این شهر بافته می‌شود. صنایع‌دستی چوبی و سفال تونس پیشرفت بسیار خوبی داشته است و شهر نابل از مهم‌ترین مراکز ساخت کالاهای چوبی و سفالی است.کارگاه‌ها و فروشگاه‌های متعددصنایع‌دستی در نابل بسیاری از گردشگران خارجی را به خود جلب می‌کند. دیگر شهرهای تونس، مانند بنزرت به بافتن فرش و گلیم‌های دستی معروف است و جاجیم و سفال جزیره جربه نیز از کیفیت و شهرت خوبی برخوردار است، بیشتر پارچه‌های ابریشمی و صنایع پوست در پایتخت تولید می‌شود.
انواع صنایع‌دستی زینتی نیز در شهرهای تونس، مکنین و جربه تولید می‌شوند. ساخت طلا، به‌ویژه طلای سفید در شهر مهدیه رایج است. وزارت تجارت و صنایع‌دستی تونس مهم‌ترین نهاد دولتی برای اجرای سیاست‌های حمایتی و گسترش و تولید صنایع‌دستی است.گردشگری خدمت بزرگی به پیشرفت صنایع‌دستی تونس می‌کند.[۳]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ کعاک، عثمان (۱۳۸۷). روابط ایران و تونس در گذر زمان؛ ترجمه و تحقیق ستار عودی. تهران: مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی،ص204.
- ↑ ناصری طاهری، عبدالله (۱۳۷۵). مقدمه‌ای بر تاریخ سیاسی اجتماعی شمال آفریقا از آغاز تا ظهور عثمانی‌ها. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی،ص360.
- ↑ عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی, ص 230.