شبکه های ماهواره ای در چین
در اوايل دهه ی1990، كانال های ماهواره ای تلويزيون برای پخش بين المللی وارد عرصه ی رسانه ای شدند. در سال 1992، شبکه ی چهار سيسيتيوی، به عنوان نخستین كانال تلويزيونی بين المللی چين به زبان چينی و براي چينی های سراسر دنيا شروع به پخش برنامه كرد. در سال2000، کانال 9شبکه ی سيسيتيوی بين المللی، به زبان انگليسی بيست و چهار ساعته فعال شد.
در حال حاضر، کانال های عربی، روسی، فرانسوی، و پرتغالی این شبکه نیز به پخش برنامه می پردازند. در حال حاضر، کانال بين الملل سيسيتيوی، 98 درصد كره ی زمين را پوشش می دهد و در خارج از چين 45 ميليون نفر آبونمان آن شده اند. مخاطبان اين كانال ها هم از تنها چینی های مقیم خارج تغيير يافته است. اگر چه بینندگان چينی مقیم خارج مهم هستند، ولی اكنون تمركز بر روی جامعه ی آمريكا، اروپا و كشورهای همسايه قرار گرفته است. سكوی تلويزيوني ديوار بزرگ (The Great Wall TV Platform) كه در سال 2004 تأسيس شده است از نمونه تلاش های متمركز و هماهنگ چين براي گسترش و تعميق نفوذ رسانه های چينی در بازار رسانه ای جهان است. اين سكو تاكنون خدمات ماهواره ای را مستقيما به منازل آمريكا، اروپا، كانادا، آسيا، آفريقا، و آمريكای لاتين وصل كرده است.[۱]
در مجموع هم اینک 37شبکه ی ماهواره ای از پکن و سایر استان های چین به زبان ماندارین و 8شبکه ی ماهواره ای به غیر زبان ماندارین، مانند کره ای، قزاقی، اویغوری، تبتی و... و 3شبکه ی ماهواره ای انیمیشن و کارتونی و 11شبکه ی ماهواره ای پولی از چین برنامه پخش می کنند.[۲]
نیز نگاه کنید به رسانه های چین؛ تلویزیون در چین