تونس در یک نگاه
عربها تونس را «تُونُس» یا «تونس الخضراء» (تونس سرسبز) میخوانند و فرانسویها TUNISIA میگویند. درباره اشتقاق واژه تونس و نامگذاری آن اختلاف است؛ برخی آن را از ریشه فینیقی «تانیت» از خدایان فینیقی، بعضی اصل آن را «تیناس» نام روستایی بربرنشین در نزدیکی «قرطاج»، عدهای اصل واژه را عربی و مشتق از فعل «تانس» به معنای انس گرفتن و بعضی آن را دارای ریشه بربری به معنی بیتوتهکردن و گذراندن شب میدانند. نام تونس پیش از فتح اسلامی «ترشیش» بوده است؛[۱] عدهای نیز ترشیش را محرف از «طرشیش»، واژهای عبری و مرتبط به زمان حضور یهود در تونس میدانند. برخی از منابع تاریخی اسلامی نقل کردهاند: مسلمانان هنگام فتح إفریقیه در کنار ۱۸ صومعه راهبی خوشصدا توقف کرده بودند و به دلیل انس با صدای این راهب، این مکان را تونس نامیدند؛ بعضی نیز معتقدند تونس از جمله «تؤنس الغریب»، یعنی با غریبه انس میگیرد، گرفته شده است.[۲]
جغرافیای طبیعی تونس
جمهوری تونس با مساحتی حدود 162/155 کیلومتر مربع کوچکترین کشور مسلمان در شمال آفریقای سفید است که از شمال و مشرق به دریای مدیترانه، از جنوب شرقی به صحرای لیبی و از مغرب به کوههای الجزایر محدود است، تونس با جمهوری الجزایر ۹۵۶ کیلومتر و با دولت لیبی ۴۵۹ کیلومتر مرز مشترک خاکی دارد، طول جغرافیایی تونس از شمال به جنوب ۷۵۶ و از شرق به غرب ۳۵۱ کیلومتر است، این کشور با برخورداری از ۱۳۰۰ کیلومتر ساحل (بدون محاسبه جزیرهها) و دشتهای هموار و پوشیده شده از درختان متنوع، بهویژه درختان زیتون، از آبوهوای مدیترانهای دلچسبی، بهویژه در مناطق شرقی و شمالی، برخوردار است. تونس با جزیره سیسیل ایتالیا ۱۳۷ کیلومتر فاصله دارد و فاصله زمانی سفر هوایی از شهر تونس به پایتخت ایتالیا نیز تقریبا چهلوپنج دقیقه و به پاریس دو ساعت است. سفر دریایی از تونس به ایتالیا و فرانسه نیز با ناوگان مسافربری تونس و برخی از کشورهای اروپایی از شهرهای گوناگون، مانند تونس، بنزرت و جزیره جربه انجام میشود؛ سفر دریایی از شهر بندر حلقالوادی در تونس به بندر ژنوا در ایتالیا تقریبا یک شبانهروز طول میکشد.[۳]
آبوهوای تونس
آبوهـوای مناطـق شـرقی، شـمالی و غربـی تونـس مدیترانـهای وَ غیرشـرجی و مناطـق مرکـزی و جنوبـی نیـز از هوایـی نیمه مرطوب و خشـک برخـوردار اسـت. میانگیـن دمـا بیـن 10 تـا 27 درجـه اسـت و درجـهی هـوا در برخـی از روزهـای تابسـتان، به ویـژه تیرمـاه، بسـیار گـرم و سـوزان اسـت و گاهـی اوقـات بـه پنجـاه درجـه نیـز میرسد.
جاذبههای طبیعی تونس
هوای مدیترانهای، ســاحلهای ماسهای، دریای آبی، چشمههای آب گرم، بیابانهای زیبــا و جنگلهای تنک مهمترین جاذبههای طبیعی تونس اســت. شمال، شمال شرقی و جنوب شرقی تونس را آبهای دریای مدیترانه فرا گرفته اســت؛ پدیدهای خدادادی که این کشــور را به منطقە ماسههای طلایی معروف کرده است. جنوب و مرکز تونس نیــز با داشــتن بیابانها و واحههــای طبیعی، کــه از مهمترین مناطق خرماخیز این کشــور هســتند، هرساله گردشــگران زیادی را بهسوی خود جذب میکند.
جغرافیای انسانی تونس
براساس آمار اعلام شده در پایگاه اینترنتی مرکز آمار تونس،[۴] جمعیت تونس در ســال 1926 میلادی دو میلیون و دویســت هزار نفر و در ســال 2013 میلادی، به 10میلیون و 886 هزار نفر رســیده است. رشد سالانە جمعیت این کشور از %2/66 در سال 1975 میلادی، به عدد %0/989 در سال 2008 میلادی کاهش یافته است.
بربرها اصلیترین و قدیمیترین نژاد در تونس هســتند. کلمهی بربربــه معنای مرد نجیب یا آزادمرد اســت. بربر در نگاه رومیان،شــاملهر ملتی غیررومی بوده اســت.[۵]
بیش از %66 از جمعیت انسانی تونس شهرنشیناند. شهر تونس بــا جمعیتی بالغبــر یکونیممیلیون نفر از پرجمعیتترین شــهرهای این کشور مسلمان است. صفاقس، مهدیه، قیروان، قابس، بنزرت و سوسه از دیگر شهرهای پرجمعیت است.
تاریخ تونس
شواهد باستانی موجود در موزههای تونس، بهویژه موزە باردو که در پایتخت این کشور قرار دارد، نشان میدهد این کشور دوران باستانی عصــر حجر، مرد نئاندرتال و عصر یخبندان را به خود دیده اســت. منطقــە قفصــه واقع در جنــوب غربی جمهوری تونس بــه دلیل آثار باستانی کشف شده در آن خاستگاه تاریخی تمدنی تونس با سابقهای بیش از نیم میلیون سال است و به «تمدن قفصی» یا «تمدن کاپسی» جامعــه و فرهنگ تونس معروف اســت[۶].
فینیقیها نخســتین اقوامی هســتند که در فاصلە زمانی 814 تا 146 قبل از میلاد مســیح (ع) به منطقە شــمال آفریقا بهویژه تونس مهاجرت کردند؛ آنها توانســتند پایهگذار تمدنی شوند که امروزه، به تمدن «قرطاج» یا «کارتاژ» معروف اســت و از نظر اهمیت تاریخی در کنــار تمدنهای معروفــی، مانند کلدانی، کنعانــی و عیلامی قرار دارد؛ تمــدن قرطاج بود که تونــس را وارد حوزە تمدنی کرد. قرطاج یا قرطاجنه واژهای فینیقی و به معنی شــهر جدید اســت. فینیقیها با ایرانیها در ارتباط بودند و در کنار عناصر تمدنی و فرهنگی، بسیاری از محصولات کشــاورزی و صنایع دســتی ایرانی را نیــز وارد تونس کردند.[۷]
تونـس بـه همـراه رومیـان وارد دورە میانـی شـد. «رومنـه إفریقیـه» یـا رومیکـردن افریفیـه اصطلاحی اسـت کـه از منظر فرهنگـی به دوران سـلطە رومیـان بـر دو منطقـە إفریقیـه (تونـس کنونـی) و نومیدیـه (الجزایـر کنونـی) در فاصلـە زمانـی 146 قبـل از میـلاد مسـیح (ع) تـا سـال 533 میـلادی گفتـه میشـود.[۸] تونـس در نـگاه رومیـان بهمنزلـە انبـار غله و آذوقه (مطامیـر رومیه) و مسـتعمرهای بـرای جمـعآوری مالیـات و خوشگذرانـی تفریحـات و سـرگرمی بـود.[۹]
با ظهور خورشــید اسلام در شــبه جزیرە عربستان و منورشدن جهان بــه نور قــرآن، پیام توحیدی «قولــوا لا اله الا الله تفلحــوا» به تونس نیز رســید. مصر، آفریقای شــمالی و اروپای شــرقی به هنگام بعثت حضرت محمد (صلیالله علیه و آله و صحبه المنتجبین) در 1 فوریە سال 610 میلادی در اختیار روم شرقی بود.[۱۰]
بـا وفـات پیامبـر گرامـی اسـلام (ص) و آغـاز جریـان فتوحات و فتـح سـرزمینهای شـام، فلسـطین و مصـر بـه دسـت مسـلمانان، راه بـرای فتـح افریقیـه همـوار شـد؛ تونـس در گذشـته بخشـی از إفریقیه بـوده اسـت. افریقیـه در منابـع تاریخـی اسـلامی سـرزمینی، شـامل طرابلــس لیبــی تــا طنجــە مغــرب بــوده اســت،[۱۱] و تونــس کنونــی عــروس و تختــگاه آن بــوده اســت.[۱۲]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ ابنعاشور، محمدطاهر (۱۹۷۱). التحریر و التنویر. تونس: الدارالتونسیه للنشر و التوزیع، جلد یکم، ص۳۴۲.
- ↑ ابن ابی ،دینار (۱۲۸۶ق). المونسفی اخبار إفریقیه و تونس ( مطبعة الدولة التونسیة). تونس: ص13.
- ↑ برگرفته از http://www.ins.nat.tn
- ↑ برگفته ازhttp://www.ins.nat.tn
- ↑ شریف، محمدهادی (۱۹۹۳م). تاریخ تونس من عصور ماقبل التاریخ الی الاستقلال؛ الطبعة الثالثه، دار سراسر للنشر،ص32.
- ↑ شریف، محمدهادی (۱۹۹۳م). تاریخ تونس من عصور ماقبل التاریخ الی الاستقلال؛ الطبعة الثالثه، دار سراسر للنشر،ص13.
- ↑ کعاک، عثمان(۱۳۸۷) . روابط ایران و تونس در گذر زمان. تهران: مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی، ترجمه و تحقیق ستار عودی،ص29.
- ↑ خالد، احمد، الزعیم، الشیخ، عبدالعزیز ،الثعالبی (۲۰۰۱م). تونس: الدارالعربیه للکتاب،ص415.
- ↑ نیفر، منجی (۱۹۶۹م). الحضارة التونسیة من خلال الفسیفساء؛ تونس: الشرکة التونسیة للتوزیع،ص29.
- ↑ رامیار، محمود (۱۳۸۵). تاریخ قرآن؛ تهران: امیرکبیر،ص49.
- ↑ ابن، عبدالحکم (1415). فتوح مصر و المغرب. بیجا: مکتبة الثقافة الدینیة،ص211.
- ↑ ابن ابی ،دینار (۱۲۸۶ق). المونسفی اخبار إفریقیه و تونس ( مطبعة الدولة التونسیة). تونس: ص15.