موزههای سیرالئون
کشور سیرالئون از نظر دارا بودن موزههای فرهنگی و تاریخی در فقر آشکاری بهسر میبرد و مشکلات گوناگون اقتصادی و اجتماعی مانع توجه مسئولان در تقویت این نهاد مهم فرهنگی شده است. در حال حاضر تنها چند موزه در شهرهای فریتاون و مکنی وجود دارند و این در حالی است که با توجه به پیشینه برده داری در این کشور مناسب بود تا حداقل چند موزه به این بخش غم انگیز از تاریخ سیرالئون اختصاص یابد. مهمترین موزه این کشور موزه ملی سیرالئون نام دارد که در دوره حاکمیت انگلستان احداث گشته و بیشتر دربرگیرنده تاریخ این کشور در ادوار مختلف تاریخی و زندگی و آداب و رسوم قبایل مختلف است. موزه ملی راه آهن دومین موزه کشور است که در آن تعدادی از لکوموتیوها و واگنهای قدیمی راه آهن سیرالئون به نمایش درآمده است. از اشیاء جالب توجه در این موزه صندلی بزرگی است که به مناسبت بازدید رسمی ملکه وقت انگلستان از این کشور در سال 1961 احداث گردیده است[۱]. هرچند کشور سیرالئون از نظر تعداد باسوادان در جایگاه نازلی – در مقایسه با دیگر کشورهای آفریقایی – قرار دارد ولی همان گونه که گفته شد فرهنگ کتابخوانی در این کشور رونق فراوانی دارد و عموم باسوادان سیرالئونی به مطالعه کتب مختلف علاقه مند میباشند. از این روی با توجه به تعداد اندک کتب منتشره توسط شرکتهای انتشاراتی داخلی و گرانی این کتب، اکثر مردم ترجیح میدهند به کتابخانههای عمومی موجود در سطح کشور مراجعه کنند[۲].
نیز نگاه کنید به
موزههای روسیه؛ موزههای کانادا؛ موزه های لبنان؛ موزه های مصر؛ موزههای تونس؛ موزه های چین؛ موزه های سنگال؛ موزههای کوبا؛ موزههای فرانسه؛ موزه های ساحل عاج؛ موزههای زیمبابوه؛ موزههای تایلند؛ موزه های اردن؛ موزههای اتیوپی؛ موزههای قطر؛ موزه های مالی.
کتابشناسی
- ↑ Fyle, M. (2006). Historical dictionary of sierra leone: the scarecrow press, p.46-48
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1390). جامعه و فرهنگ سیرالئون. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)