عضویت تاجیکستان در سازمان های بین المللی و منطقه ای

عضویت تاجیکستان در سازمان‌های بین المللی و منطقه‌ای شامل رابطه با سازمان ملل متحد؛ تاجیکستان و سازمان جهانی تجارت؛ تاجیکستان و سازمان کنفرانس اسلامی و تاجیکستان و سازمان همکاری شانگهای است که در ذیل شرح داده شده است:

رابطه با سازمان ملل متحد

تاجیکستان اندکی پس از استقلال در 2مارس 1992 به عضویت سازمان ملل متحد درآمد و آن سازمان در این کشور دفتر نمایندگی تأسیس کرد. تاجیکستان همچنین عضو سازمان‌های تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد، مانند یونسکو(UNESCO)، یونیکتاد(UNCTAD)، یونیسف(UNICEF)، یونیدو(UNIDO)، سازمان بین المللی کار(ILO)، سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری(ICAO)، سازمان خواربار و کشاورزی(FAO)، صندوق بین المللی پول(IMF)، بانک بین المللی توسعه و ترمیم(IBRD)، موسسه توسعه بین‌المللی(IDA)، موسسه مالی بین‌المللی(IFC)، صندوق بین‌المللی توسعه کشاورزی(IFAD)، سازمان جهانی هواشناسی(WMO)، اتحادیه مخابرات بین المللی(ITU)، اتحادیه پست جهانی(UPU)، سازمان جهانی مالکیت معنوی(WIPO)، آژانس بین المللی انرژی اتمی(IAEA)، سازمان بهداشت جهانی(WHO)، انکتاد(UNCTAD)، سازمان تجارت جهانی(WTO) (به عنوان عضو ناظر) می‌باشد. این کشور همچنین در سازمان‌های منطقه‌ای، اقتصادی و امنیتی مانند سازمان کنفرانس اسلامی،(Organization of the Islamic Conference) سازمان همکاری‌های اقتصادی (اکو) (Economic Cooperation Organization (ECO))، شورای همکاری و امنیت اروپا(Conference on Security and Cooperation of Europe (CSCE))، سازمان همکاری شانگهای(Shanghai Cooperation Organization)، برنامه مشارکت برای صلح ناتو(Partnership for Peace)، سازمان کشورهای مستقل مشترک المنافع(Commonwealth of Independent States(SIS)) عضویت دارد.

عضویت تاجیکستان در سازمان‌های منطقه‌ای و جهانی فوق نشان از عزم و اراده جدی تصمیم گیران سیاست خارجی این کشور در ورود به روندهای جهانی شدن و استفاده از فرصت‌های حاصله از این پروسه و تبدیل محذورات جهانی شدن به مقدورات می‌باشد. برای نمونه این کشور در اجرای اهداف توسعه هزاره سازمان ملل متحد برنامه ریزی و پیشرفت‌های خوبی داشته است و طبق اعلام نظر ارگان‌های بین‌المللی دخیل در این امر؛ جمهوری تاجیکستان راهبرد توسعه ملی و سیاست خارجی خویش را با اهداف توسعه هزاره هماهنگ نموده است. اهداف هزاره توسعه در واقع هشت هدف مشترک هستند که در سال ۲۰۰۰ در سازمان ملل بر سر آن‌ها توافق شد که تا سال ۲۰۱۵ تامین شوند. این اهداف عبارتند از:

1.   ریشه‌کنی فقر؛

2.   تأمین آموزش ابتدائی در سطح جهانی؛

3.   برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان؛

4.   کاهش مرگ و میر اطفال؛

5.   بهبود وضعیت مادران؛

6.   مبارزه با ایدز؛ مالاریا و سایر بیماری‌ها؛

7.   تضمین پایداری محیط زیست؛

8.   مشارکت جهانی برای توسعه.

«عاقل عاقل اف»(Oqil Oqilov) نخست وزیر تاجیکستان در کنفرانس خبری خود در خصوص برنامه اهداف توسعه هزاره سازمان ملل متحد گفت: «جمهوری تاجیکستان یکی از نخستین کشورهای در حال توسعه می‌باشد که در زمینه همکاری خویش با آژانس‌های سازمان ملل متحد استرات‍ژی توسعه خویش را بر مبنا و اساس برنامه اهداف توسعه هزاره سازمان ملل متحد قرار داده است. بنابراین جمهوری تاجیکستان برای دستیابی به اهداف هزاره برنامه ریزی نموده است و در این راستا در برنامه توسعه خویش بسیاری از این اهداف را در اولویت کاری و اجرایی و برخی نقاط مهم و کلیدی دیگر برنامه را در دستور برنامه‌های خویش قرار داده است.»

جهانی شدن هم فرصت و هم چالش‌هایی را برای کشورهای در حال توسعه به همراه دارد. این کشورها در زمینه بهره مندی از مزایای جهانی شدن و کاهش هزینه‌ها و چالش‌های آن نیازمند به همکاری با همدیگر در زمینه‌های مختلف مالی، اقتصادی، اجتماعی، آموزشی، فنی و همچنین بهداشت و تحقیقات می‌باشند. به همین خاطر همکاری جنوب - جنوب امروزه در عصر جهانی شدن بیش از هر زمانی ضروری به نظر می‌رسد. جمهوری تاجیکستان در قالب این همکاری و اهداف هزاره توسعه می‌تواند به استراتژی توسعه خویش جامعه عمل پوشانده و با خیالی آسوده در پروسه جهانی شدن گام بگذارد.

«فرخ همرالی اف»(Farrukh Hamraliev) وزیر تجارت و توسعه اقتصادی تاجیکستان در سخنرانی خود در موخ 9 ژوئیه 2010 در شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل متحد بیان کرد: «تاجیکستان یکی از نخستین کشورهای جهان بود که اهداف و اولویت‌های ملی خود را بر اساس اهداف توسعه هزاره سازمان ملل متحد تعریف نموده است.» وی بیان کرد: «آژانس‌های سازمان ملل متحد دارای نقش اساسی در هماهنگی و تشریک مساعی جهت دست یابی به اهداف تعیین شده در استراتژی توسعه ملی بر اساس برنامه هزاره توسعه در تاجیکستان می‌باشند.» وی همچنین اضافه کرد: «از سال 2008 همکاری جمهوری تاجیکستان با سازمان ملل متحد و آژانس‌های تخصصی آن از طریق فرایند برنامه‌های (JCPS)(Joint Country  Partnership  Strategy)، (PSR)(Poverty Reduction Strategy) و (NDS)(National Development Strategy) گسترش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرده است.»

در طول سال 2009 «آژانس برنامه توسعه ملل متحد»(UNDP (United Nations Development Programme)) به تکیمل و به اتمام رساندن 9 برنامه در جمهوری تاجیکستان مساعدت نموده است. همچنین در طول سال 2009 تحت پروژه «سازمان بین المللی کار»(Ilo (International Labor Organization))، 100 زن روستایی تاجیک در مورد اینکه چگونه کار خود را شروع کنند و 100 زن دیگر در زمینه اینکه چگونه مهارت خویش در زمینه بازاریابی صنایع دستی، گل‌های زینتی و سایر صنایع کوچک بهبود دهند، آموزش و تربیت های لازم را کسب نمودند.

در ذیل به بررسی روند عضویت و جایگاه تاجیکستان در چند سازمان مهم جهانی و منطقه‌ای به عنوان شواهدی از سیاست خارجی تاجیکستان در عصر جهانی شدن پرداخته می‌شود.

تاجیکستان و سازمان جهانی تجارت

سازمان جهانی تجارت به عنوان نماد جهانی شدن اقتصاد محسوب می‌گردد و کشورهای مختلف جهت استفاده از مزایای جهانی شدن درصدد عضویت در این سازمان می‌باشند. گروه کاری بررسی پیوستن تاجیکستان به سازمان تجارت جهانی توسط شورای عمومی آن سازمان در 18 ژوئیه 2001 تأسیس شد. این گروه کاری چهارمین نشست خود را در سپتامبر 2009 برای ادامه دادن به رسیدگی به رژیم تجارت خارجی تاجیکستان برگزار کرد. در حال حاضر تاجیکستان عضو ناظر سازمان جهانی تجارت می‌باشد. بعد از اینکه این کشور به عضویت دائم سازمان درآید، این کشور همانند سایر اعضای آن از امکانات و امتیازات موجود در سازمان جهانی تجارت بهره مند خواهد شد از قبیل دست یافتن به رشد و توسعه پایدار، ثبات عمومی قوانین تجاری، دسترسی به بازارهای خارجی، آزادی حمل و نقل و بیرون آمدن از انزوای اقتصادی که یکی از عمده‌ترین دلیل عضویت این کشور به سازمان جهانی تجارت می‌باشد و مقامات تاجیکستان هم بر آن تأکید کرده‌اند. به عنوان مثال «فیض الله خالبابایف» مشاور اقتصادی رئیس جمهور تاجیکستان معتقد است که عضویت در این سازمان، جمهوری تاجیکستان را از انزوای اقتصادی در منطقه رها خواهد ساخت: «تلاش‌های تاجیکستان برای هرچه سریعتر پیوستن به سازمان جهانی تجارت به این خاطر است که این کشور از لحاظ ترانزیت حمل و نقل در موقعیت جغرافیایی تنگ و محدودی قرار دارد و قادر نیست این موانع را به تنهایی برطرف نماید. به این دلیل پیوستن این کشور به سازمان جهانی تجارت برای رفع این موانع و محدودیت‌ها زمینه را فراهم خواهد نمود.

از جمله اهداف عمده دولت تاجیکستان به گفته «خالبابایف» گسترش همکاری‌های اقتصادی با کشورهای جهان، به خصوص کشورهای عضو سازمان جهانی تجارت است. تاجیکستان به دنبال عضویت دائم در این سازمان است و در حال حاضر به عنوان عضو ناظر در چارچوب این سازمان فعالیت دارد.

تاجیکستان تحت تأثیر جهانی شدن به ایالات متحده آمریکا نزدیک شده و سعی دارد در طرح‌های مهم اقتصادی نظیر احداث خط راه آهن ترکمنستان به افغانستان و تاجیکستان و خط لوله گاز در همین مسیر، همچنین احداث خط لوله انتقال برق قرقیزستان، تاجیکستان، افغانستان، پاکستان موسوم به «1000- CASA» بهره برداری از منابع آب منطقه، احداث «نیروگاه راغون»، فعالیت شرکت‌ها و سرمایه گذاری‌های آمریکا در تاجیکستان از ایالات متحده آمریکا استفاده نماید.

تاجیکستان و سازمان کنفرانس اسلامی

تاجیکستان به عنوان یکی از کشورهای اسلامی در سال 1992 به عضویت سازمان کنفرانس اسلامی درآمد. برگزاری سی و هفتمین کنفرانس سالیانه وزرای امور خارجه سازمان کنفرانس اسلامی در دوشنبه تاجیکستان نشان از اهمیت جهان اسلام و سیاست خارجی فعال جمهوری تاجیکستان دارد. این نشست از 18 مه تا 20 مه 2010 در این کشور برگزار گردید. تاجیکستان نخستین کشور مستقل مشترک المنافع آسیای میانه می‌باشد که بعد از جمهوری آذربایجان - البته در منطقه قفقاز که در سال 2006 میزبان نشست کنفرانس اسلامی بوده است - میزبان نشست سالیانه سازمان کنفرانس اسلامی بوده است.

رئیس جمهور تاجیکستان در دیدار دوجانبه با «کمالدین احسان اغلو»(Ekmeleddin Ihsanoglu) دبیرکل سازمان کنفرانس اسلامی عالی‌ترین نشان دولتی تاجیکستان را به وی اهدا نمودند. «امام‌علی رحمان»، رئیس جمهور تاجیکستان، در سخنرانی خود در مراسم افتتاحیه گفت: «میزبانی این کنفرانس افتخار بزرگی برای تاجیکستان است. جمهوری تاجیکستان با این میزبانی امتیازاتی در جهان اسلام و منطقه به دست آورد.»

«عبدالرحمان اف» معتقد است: «اگر سازمان کنفرانس اسلامی بتواند یک موضع متحد برای همه 57 عضو خود ایجاد کند می‌تواند یکی از قوی‌ترین و تاثیرگذارترین بلوک‌های سیاسی در رده جهانی باشد.» در پنج سال گذشته (2005-2010)، تاجیکستان در ایجاد روابط خوب با اعضای فعال این سازمان از جمله عربستان سعودی، قطر، کویت، امارات، مصر و الجزایر موفق بوده است. علاوه بر آن، سازمان کنفرانس اسلامی شهر دوشنبه را پایتخت سال 2010 فرهنگ اسلامی نامیده است که این نشان می‌دهد تاجیکستان نتایج مثبتی در مسیر اسلامی سیاست خارجی خود به دست آورده است.

تاجیکستان و سازمان همکاری شانگهای

در سال 1990، یک توافق اولیه میان اتحاد جماهیر شوروی و جمهوری خلق چین برای کاهش تأسیسات و نیروهای نظامی در نواحی مرزی دو کشور و اتخاذ اقدامات اعتماد‌سازی، منعقد گردید، اما این توافق به دلیل فروپاشی شوروی به اجرا در نیامد. پس از 15 سال وقفه در تاریخ 26 آوریل سال 1996 پنج کشور روسیه، چین، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان در شهر شانگهای چین تصمیم گرفتند که به منظور تقویت اعتماد نظامی در نواحی مرزی خود تشکلی تحت عنوان «پیمان شانگهای پنج» تشکیل دهند.

کشورهای عضو و ناظر سازمان همکاری شانگهای از توانایی‌های بالقوه وسیعی برخوردار می‌باشند، وسعت جغرافیایی این سازمان 37 میلیون کیلومتر مربع و جمعیت آن بالغ بر دو میلیارد و هفتصد میلیون نفر می‌باشد. حدود 20% ذخائر نفت جهان و حدود 50% ذخائر گاز جهان در حوزه این سازمان قرار دارد. این منطقه از نظر موقعیت ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک از اهمیت زیادی برخوردار است. فرآیند توسعه سازمان همکاری شانگهای باید به صورت تدریجی طی شود. در درجه نخست آنچه که برای تحکیم این سازمان اهمیت دارد، تعمیق همکاری‌ها در درون آن است.

سازمان همکاری شانگهای باید از مقررات الزام‌آوری تبعیت کند و کلیه اعضا باید از حقوق، وظایف و مسئولیت‌های مشخصی برخوردار باشند. این سازمان به لحاظ ویژگی‌های خاص خود باید در کنار وجود مقررات سخت در برخی حوزه‌ها از انعطاف‌پذیری‌هایی در حوزه‌های دیگر برخوردار باشد.

این سازمان توانسته کمک‌های شایانی در زمینه اقتصادی، سیاسی، امنیتی و حتی فرهنگی برای کشورهای عضو مخصوصاً آسیای مرکزی بنماید. سازمان همکاری شانگهای از طریق ایجاد انگیزه اقتصادی توانسته سطح همکاری‌ها را میان اعضاء گسترش دهد. در زمینه تجارت حجم همکاری‌های داخلی این سازمان امیدوار کننده است. به عنوان نمونه در سال 2005 حجم مبادلات تجاری چین با سایر اعضاء تقریباً به 38 میلیارد دلار رسید و حجم مبادلات روسیه با دیگر کشورهای عضو از 26 میلیارد دلار در سال 2001 به بیش از 41 میلیارد دلار در سال 2005 رسید. همچین سرمایه گذاری‌های خوبی از سوی روسیه و چین در پروژه‌های کشورهای آسیای مرکزی مخصوصاً در زمینه انرژی، حمل و نقل، همکاری‌ها بانکی و آموزشی در دست اجراست. انعقاد توافقنامه‌های تجاری میان اعضاء و فعالیت‌های اقتصادی سازمان انگیزه‌ای برای جلب کشورهای ضعیف در آسیای مرکزی می شود تا به گسترش همکاری‌ها کمک کند. شش دلیل مهم برای اهمیت سازمان شانگهای در سیاست خارجی تاجیکستان در عصر جهانی شدن وجود دارد که عبارتند از:

1.    موضوع جهانی شدن باعث شده است که ائتلاف‌ها افزایش یافته و بیش از گذشته اهمیت پیدا کنند. به همین جهت در دهه گذشته بسیاری از ائتلاف‌ها و سازمان‌ها فعال و تقویت شده است و کشورها خواسته‌ها و منافع خود را در چارچوب مجموعه‌ای از کشورهای همسو بیان می‌کنند.

2.     ظرفیت‌های سازمان همکاری شانگهای و همچنین توانمندی‌های آن با توجه به عضویت دو عضو از پنج عضو دائم شورای امنیت در این سازمان، دارا بودن بیش از یک سوم جمعیت جهان، وسعت قابل توجه و توانمندی‌های اقتصادی نوید یک ائتلاف بالقوه توانمند را می‌دهد و اگر چهار کشور عضو ناظر مغولستان، ایران، پاکستان و هند نیز به جمع اعضاء اضافه گردند، سازمان شانگهای با جمعیتی حدود 2/7 میلیارد نفر و وسعت حدود نیمی از کره زمین به موقعیتی مهم‌تر دست خواهد یافت.

3.    به اعتقاد بسیاری از تحلیل‌گران قرن حاضر قرن آسیاست و بسیاری از معادلات قدرت در سطح جهانی در این منطقه تعیین می‌گردد و لذا اهمیت آسیا در آینده نظام بین‌الملل در حال افزایش است و لازم است قدرت‌های آسیایی جایگاه خود را در نظام جدید بین‌الملل تعریف نمایند.

4.    ظرفیت‌سازی برای گسترش همکاری‌های اقتصادی منطقه‌ای امری ضروری است. در چارچوب چنین نهادهایی است که فرصت گسترش تجارت و سرمایه‌گذاری‌های متقابل و توسعه همکاری‌های صنعتی و اقتصادی افزایش می‌یابد.

5.     با عنایت به وضعیت خاص منطقه‌‌ای و بین‌المللی، تاجیکستان نیازمند آن است که به اشکال و روش‌های گوناگون با مجموعه‌های بزرگتر منطقه‌ای و بین‌المللی همکاری نماید و برخی از خواسته‌ها و منافع خود را در آن چارچوب تعریف نماید.

6.    این سازمان نمی‌تواند در آینده به عنوان یک سازمان منطقه‌ای بماند زیرا حضور دو قدرت بزرگ چین و روسیه در شرایط متحول جهان کنونی موجب خواهد شد که این سازمان به عنوان یک سازمان فرامنطقه‌ای خود را مطرح نماید؛ در این صورت تاجیکستان به دلیل عضویت در این سازمان فرامنطقه‌ای خواهد توانست به نحو بهتر منافع ملی خویش را تأمین نموده و به اهداف مدنظر سیاست خارجی خود دست یابد.

نیز نگاه کنید به

سیاست و حکومت تاجیکستان؛ روابط خارجی تاجیکستان؛ روابط خارجی تاجیکستان با کشورهای همسایه