سلسله شیا
سلسلهی شیا نخستین سلسله است که در اسناد تاریخی باستانی مثل «یادداشتهای مورخان بزرگ» (Records of Grand Historian) و «وقایع نگاری روی بامبو» (Bamboo Annals) بدان اشاره شده و ثبت گردیده است.
اگرچه در خصوص وجود چنین سلسلهای اختلاف است، ولی شواهد باستانی وجود دارد که وجود چنین سلسلهای در تاریخ چین را تأیید میکند. سیماچیان (Sima Qian) (90-145 میلادی) مورخ، که کتابهای یادداشتهای مورخان بزرگ و وقایع نگاری روی بامبو را تألیف کرده است، تاریخ سلسلهی شیا در 4200 سال پیش را ثبت کرده است، اگرچه این تاریخ از طریق آزمایشهای کربنی ثابت نشده است. درحال حاضر، اغلب باستانشناسان، سلسله شیا را با کشفیات اِرلیتو (Erlitou) در استان خه نان مرکزی مرتبط میدانند، که در آنجا آثاری از ذوب فلز متعلق به 2000 سال پیش از میلاد کشف شده است. نخستین نشانههای متعلق به این عصر، از نوشتههای روی سفال و صدف یافت شده که احتمال میرود صورت اولیهی کاراکترهای نوین زبان چینی باشند. علیرغم وجود چند سند مشخص نوشته شده بر روی برنز که هم عصر با استخوانهای لاک پشت دوران شانگ (Shang) یا نوشتههای روی ظروف برنزی دوران جو (Zhou) است، عصر شیا همچنان درهاله ای از ابهام باقی مانده است.براساس افسانههای چینی، سلسلهی شیا در حدود 1600 سال پیش از میلاد، در اثر جنگ معروف به مینگ تیائو (Mingtiao) نابود شده است.
نیز نگاه کنید به
تاریخ چین؛ تاریخ دوران باستان چین
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی