ژامبیل ژابایف

امبیل ژابایف شاعر ملی قزاقی متولد ۱۸۴۶ و متوفی سال ۱۹۴۵ میلادی، او در طول جنگ جهانی دوم با الهام از فداکاری رزمندگان و میهن‌پرستی و ستایش سرزمین مادری خود اشعاری را سروده است. او برای مرد هم شعر می‌سرود و هم آواز می‌خواند و قزاق‌ها اورا به شاعری بدیحه سرا می‌شناسند. از زمان انقلاب اکتبر برای ساخت جامعه‌ای نو تلاش کرد و فرهنگ قزاق‌ها را ارتقاء بخشید. ژامبیل در نزد معلم خود سااوئمبای (Suyumbay) درس آموخت و به نواختن موسیقی پرداخت که آهنگ‌های بی‌نظیری سرود که آهنگ معروفش "آکونس" (akyns) تا قرن‌ها در حافظه مردم قزاقستان باقی ماند. اشعار او در ستایش اسب استپ، یورت و زندگی کوچ نشینی قزاق‌ها سروده شده است.

ژامبیل در مورد زندگی خود می‌گوید: "در سراسر وجود من جوش زندگی است که آن را در بهترین آهنگ‌های خود با موجی از احساس و انرژی تازه‌ای خوانده‌ام. من شاهد تولد یک کشور جدید در قزاقستان هستم. زندگی برای من تولد و شروعی تازه است جوانی بیست ساله قوی که با شور و شوق فراوان و با گرمی هر چه تمام تر به شکار و خواندن آواز می‌پردازم". ژامبیل پس از سرودن اشعار و خواندن آوازهای فراوان سر انجام در سال ۱۹۴۵ وفات یافت و در باغی که خود در آلماتی ساخت دفن شد.

نیز نگاه کنید به

مشاهیر ادبی قزاقستان؛ زبان و ادبیات قزاقستان

منبع اصلی

صابری، اصغر(1395). جامعه و فرهنگ قزاقستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

نویسنده مقاله

اصغر صابری