آكادمی علوم گرجستان
آکادمی علوم گرجستان به شکل سازمان یافتهای از اتحاد دانشمندان گرجی در فوریه سال 1941 تأسیس شد. اولین اعضای منتخب این آکادمی 16 نفر بودند که در دو حوزه فعالیت داشتند: حوزه ریاضیات و علوم طبیعی (8 عضو) و حوزه علوم اجتماعی 8 عضو). بنیانگذاران آکادمی عبارت بودند از: گئورگی آخولدیانی (زبانهای هند و) ایرانی)، ایوان بریتاشویلی (روانشناسی)، آرنولد چیکوباوا (زبانشناسی)، گئورکی چوبیناشویلی(هنرشناسی)، سیمون جاناشیا (تاریخ)، الکساندر جانلیدز ه (زمینشناسی)، کورنلی ککلیدزه (ادبیاتشناسی)، نیکولوز کتسخوولی (گیاهشناسی)، تاراسی کواراتسخلیا (فرهنگهای جنب مداری)، گئورگی خاچاپوریدزه (تاریخ)، نیکولوز موسخلیشویلی (ریاضیات، مکانیک)، آکاکی شانیدزه (زبانشناسی)، الکساندرتوالچرلیدزه (معدنشناسی)، دیمیتری اوزنادزه (روانشناسی)، کریاک زاوریف (مکانیک ساختمان) و فیلیپ زایتسف (جانورشناسی).
تعداد کارکنان این آکادمی 13 هزار نفر است که در میان آنها 6 هزار نفر کارمند علمی (از جمله بیش از 500 نفر دکترای علوم و 2700 نفر نامزد علوم) آکادمی هستند. در حال حاضر 53 نفر آکادمیسین و 84 نفر عضو وابسته در آکادمی علوم فعالیت دارند. در سیستم آکادمی علوم 56 انستیتوی علمی تحقیقاتی وجود دارد. آکادمی علوم گرجستان دارای مرکز انتشارات مربوط به خود است که «متسنیره با» (علوم) نام دارد. همچنین آکادمی دارای چاپخانه و کتابخانه مخصوص به خود است. آکادمی مجلات علمی چندی از جمله «بولتن آکادمی علوم گرجستان»، «پیام آکادمی علوم گرجستان»، در شش سری، «مسائل زبانشناسی ایبری قفقازی» و یک بولتن نجوم و نیز مجله علمی عمومی به نام «علم و تکنولوژی» را منتشر میکند. آکادمی علوم گرجستان از نظر ساختار اداری دارای هیأت رئیسه است که شامل ریاست آکادمی، سه نفر معاون، یک نفر دبیر آکادمی، 9 نفر دبیر دایرههای علمی، چهار نفر عضو شعبه زبان و ادبیات و چهار نفر مشاور هیأت رئیسه. از کل 22 نفر اعضای هیأت رئیسه آکادمی علوم 18 نفر عضو وابسته (آکادمیسین) و 4 نفر عضو پیوسته دائمی علوم گرجستان هستند.
انستیتوهای علمی تحقیقی این آکادمی عبارتند از:
الف) شعبه ریاضیات و فیزیک
این شعبه دارای 11 نفر آکادمیسین و 15 نفر عضو پیوسته است. شعبه دارای 15 انستیتوی علمی تحقیقی بشرح زیر است:
1. انستیتوی ریاضیات تفلیس به نام آ.رازمادزه.
2. انستیتوی محاسبات ریاضی به نام ن موسخلیشویلی.
3. انستیتوی فیزیک
4. انستیتوی سایبرنتیک.
5. رصدخانه فیزیک نجومی آباستومانی
ب) شعبه علوم زمین
این شعبه دارای سه عضو آکادمیسین و شش نفر عضو پیوسته است. انستیتوهای علمی تحقیقی این شعبه به شرح زیر است:
1. انستیتوی ژئوفیزیک
2. انستیتوی زمینشناسی به نام جانه لیدزه
3. انستیتوی جغرافیا به نام واخوشتی باگراتیونی
4. انستیتوی زمینشناسی مهندسی و هیدرولوژی
5. انستیتوی هیدرومتئورولوژی
ج) شعبه مکانیک عملی و ماشینسازی
در این شعبه 9 نفر آکادمیسین و 7 نفر عضو پیوسته آکادمی عضویت دارند.
شعبه دارای چهار انستیتو به شرح زیر است:
1. انستیتوی سیستمهای کنترل
2. انستیتوی مکانیک و مقاومت مصالح
3. انستیتوی مهندسی معدن به نام گ. تسولوکیدزه
4. انستیتوی مکانیک ماشین.
د) شعبه علوم کشاورزی
این شعبه دارای 6 نفر عضو پیوسته آکادمی علوم است و 6 انستیتوی علمی تحقیقی به شرح زیر است:
1. باغ شناسی مرکزی (تفلیس)
2. باغشناسی سوخومی
3. باغشناسی باتومی
4. بخش تحقیقات علمی در زمینه بیولوژی دامپروری
5. انستیتوی مدیریت آب و مهندسی اکولوژی
6. انستیتوی جنگلداری کوهستانی
و) شعبه علوم اجتماعی
این شعبه 7 نفر آکادمیسین و 15 نفر عضو پیوسته آکادمی علوم دارد و دارای 14 انستیتو به شرح زیر است:
1. انستیتوی تاریخ و مردمشناسی به نام ای.جاواخیشویلی؛
2. انستیتوی تاریخ هنر گرجستان به نام چوبیناشویلی؛
3. انستیتوی فلسفه؛
4. انستیتوی روانشناسی به نام د اوزنادزه؛
5. انستیتوی اقتصاد به نام گوگوشویلی؛
6. انستیتوی دولت و قانون؛
7. انستیتوی علمی تحقیقاتی تسخین والی؛
8. انستیتوی دموگرافی و تحقیقات جامعهشناسی؛
9. مرکز مطالعات باستانشناسی؛
10. مرکز اطلاعات علمی علوم اجتماعی؛
11. موزه مطالعات علمی تاریخی استقرار گرجیها در روسیه (مسکو)؛
12. موزه تاریخ و مردمشناسی کوتائیسی به نام بروزتشیویلی؛
13. مرکز تحقیقات روابط بینالملل.
گ) شعبه زبان و ادبیات
در این شعبه 9 نفر آکادمیسین و 8 نفر عضو پیوسته آکادمی علوم عضویت دارند.
شعبه دارای 5 انستیتو به شرح زیر است:
1. انستیتو زبانشناسی؛
2. انستیتو ادبیات گرجی به نام شوتاروستاولی؛
3. انستیتو نسخ خطی به نام ککه لیدزه؛
4. انستیتو شرِقشناسی به نام تسرتلی؛
6. انستیتو زبان، ادبیات و تاریخ آبخاز به نام د. گولیا[۱].
نیز نگاه کنید به
گرجستان؛ مراکز آموزشی و تحقیقاتی گرجستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری گرجستان
کتابشناسی
- ↑ بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ گرجستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص134-135.