ابی العلاء معری

اَبوالْعَلاءِ مَعَری، برگرفته از ویکی حسین، قابل بازیابی ازhttps://fa.wikihussain.com/view/

اَبوالْعَلاءِ مَعَری، احمد بن عبدالله بن سلیمان تنوخی(۲۷ ربیع‌الاول ۳۶۳- ۴۴۹ ق / ۲۶ دسامبر ۹۷۳-۱۰۵۷ م)، شاعر و اندیشمند برجستۀ نابینای عرب.

ابوالعلاء در معرة ‌النعمان، شهر كوچكی میان حلب و حماه، زاده شد. نیاكان وی همه از شخصیت‌های برجسته و سرشناس به شمار می‌رفته‌اند و اكثر آنان اهل حدیث و ادب و نیز قاضیان معرة ‌النعمان بوده‌اند. پدرش (د ۳۹۵ ق / ۱۰۰۵ م) ادیب، لغوی و شاعر بوده است. وی ۳ پسر به نام‌های ابوالمجد محمد بن عبدالله، ابوالعلاء و ابوالهیثم عبدالواحد داشته است. آثار ابی العلاء معری به شرح زیر است:

• رساله الغفران که سفر خیالی به دنیای پس از مرگ ‌‌‌‌‌است؛
• «فقرات وفترات» (الفصول والغایات)؛
• الأیك والغصون؛
• تاج الحره؛
• عبث الولید؛
• رساله الملائكه؛
• رساله الهناء؛
• معجز أحمد؛
• شرح دیوان الحماسه؛
• ضوء السقط؛
• رساله الصاهل والشاحج.

ابوالعلاء در ۸۶ سالگی، پس از ۳ روز بیماری كه در اثر آن نیروی فكری خود را از دست داده بود و در املا به پیرامونیانش دچار خلط و اشتباه می‌شد، در ۱۳ ربیع‌الاول ۴۴۹ درگذشت. قبر ایشان همچنان در معرة ‌النعمان بر جای مانده است.

نیز نگاه کنید به

زبان و ادبیات سوریه؛ مشاهیر ادبی سوریه؛ نثر نویسان شامی سوریه

پیوند به بیرون

ابوالعلاء معری، احمد بن عبدالله. ویکی نور، قابل بازیابی از https://fa.wikinoor.ir/wiki/

ابوالعلاء معری. دایره المعارف بزرگ اسلامی، قابل بازیابی از https://www.cgie.org.ir/fa/article/224866/

بو العلاء معری‌. ویکی حسین، قابل بازیابی ازhttps://fa.wikihussain.com/view/