اصلاحات لائیک در فرانسه
از اواخر دهه 1860، اصلاحات لائیک در فرانسه، به ابتکار فعالین سیاسی و بخشی از نمایندگانِ جمهوری خواهِ رادیکال مجلس، در ابعاد بیش از پیش گسترده ای آغاز میشوند. اصلاحات بر حول دو محور انجام میپذیرند: از یکسو جدا کردن دولت از کلیسا و از سوی دیگر لائیک کردن نهادهای عمومی و بطور عمده و اساسی نهاد آموزش و پرورش یعنی مدارس. واقعیت این است که در فرانسه، مبارزه برای ایجاد یک "مدرسه رایگان و لائیک برای همه" به سانِ یکی از ارکان بنیادین جمهوریت، هم چون موتور اصلی اصلاحات عمل میکند. بیست سال پیش از آن که قانون جدایی دولت و کلیسا در سال 1905 تصویب شود، لائیسیته در مدارس فرانسه برقرار میگردد.
اصلاحات در جهت جدایی دولت و کلیسا
3 دسامبر 1867، ژول سیمون (Jules Simon)، سیاستمدار، وزیر آموزش عمومی در حکومت دفاع ملی (به هنگام جنگ فرانسه و آلمان)، در نطق پارلمانی خود، برای نخستین بار، از "جدایی" کلیساها و دولت صحبت میکند. در 1869، لئون گامبتا (Leon Gambetta) جمهوری خواه و نماینده مجلس و سازمان دهند جنبش مقاومت در شهرستان در زمان حکومت دفاع ملی، در برنامه جمهوری خواهیِ خود خواستار "لغو بودجه مربوط به ادیان و جدایی کلیساها و دولت" میشود. او چند سال بعد (1877)، در خطابه معروفی حول خواست ایجاد مدرسه عمومی و لائیک، جسورانه و پیش از دیگر جمهوری خواهان، اعلام میکند: "کلریکالیسم(روحانیت محوری) این است دشمن ما!". در2 آوریل 1871 کمون پاریس، به نام آزادی وجدان، حکم جدایی دولت و کلیساها و لغو بودجه ادیان را صادر میکند. در 11 نوامبر 1871، برای نخستین بار، اصطلاح " لائیسیته" در روزنامه ای به نام "میهن" (Patrie) ظاهر میشود. در جلسه شورای شهر پیرامون مسایل آموزشی، یکی از اعضای سوسیالیست شورا از ضرورت لائیسیته در مدارس سخن می راند و خبر نگار حاضر در جلسه، گفته وی را در جریده اش به چاپ می رساند. در سال1880 برنامه حزب کارگر فرانسه به قلم رهبر آن، ژول گِد (Jules Guesde)، لغو بودجه ادیان و مصادره داراییهای گروههای مذهبی را مطرح میکند. در دهه 1880 قوانین متعددی ناظر بر مناسبات میان دولت و کلیسا و در جهت لائیسیزاسیون وضع میشوند:
- 12 ژوئیه 1880، لغو تعطیلی اجباریِ روز یکشنبه و تعطیلات به مناسبت جشنهای مذهبی؛
- 14 نوامبر 1881، لغو تمایز گذاری مذهبی در قبرستان ها؛
- 1884 به رسمیت شناختن حق طلاق؛
- 21 مارس 1887، کاهش تدریجی بودجه اختصاصی دولت برای کلیساها و حقوق اسقفها.
در همین سال، تشیع جنازه مدنی (غیر مذهبی) آزاد اعلام میگردد و در مورد پرسنل و کارکنان بیمارستان ها، اصلاحات لائیکی صورت میپذیرند. بین سالهای 1885 تا 1903، پنج طرح قانونی خواستار جدایی کلیساها و دولت میشوند که به مرحله تصویب نمیرسند.
اصلاحات در جهت مدرسه لائیک
لائیسیته در مدرسه جمهوری (مدارس دولتی) بر دو اصل تفکیک ناپذیر استوار میشود: 1– آموزگاران و به طور کلی پرسنل آموزشی باید لائیک (غیر روحانی و یا غیر کلیسایی) باشند و 2- تعلیمات دینی در درون مدرسه انجام نمیپذیرد و نظام آموزشی در مدرسه دولتی نسبت به دین بیطرف میباشد.
در 28 مارس 1882، مدرسه ابتدایی در فرانسه "لائیک" اعلام میشود. تعلیمات دینی از برنامههای آموزشی حذف می گردند. مقرر میشود که مدارس یک روز در هفته (علاوه بر یکشنبه) تعطیل است تا "والدینی که مایلند بتوانند آن روز را به آموزش دینی فرزندان خود در خارج از صحن مدرسه، اختصاص دهند".
در 30 اکتبر 1886 یک ماده قانونی اعلام می دارد که در مدارس ابتدایی "امر تدریس منحصراً به پرسنل لائیک سپرده میشود". آموزش باید در مورد ادیان موضعی کاملاً و اکیداً بی طرفانه اتخاذ نماید. از این تاریخ به بعد، بر داشتن علایم مذهبی چون شمایل عیسای مصلوب از دیوارهای مدارس آغاز میشود.
قانون 1905 یا قانون جدایی دولت و کلیساها
در 9 دسامبر 1905، قانون تاریخی و تعیین کننده ای در پارلمان فرانسه به تصویب میرسد که در گزارش کمیسیون مجلس از آن به عنوان "قانون جدایی کلیسا و دولت" نام می برند. در بحثهای خود نیز، نمایندگان از کلیساها (به صورت جمع) صحبت میکنند. این قانون، به طور عمده، شامل دو رشته اصول میشود: آزادیهای مذهبی از یکسو و استقلال دولت و نهادهای عمومی (دولتی) نسبت به کلیساها، از سوی دیگر.
تضمین آزادیهای مذهبی
ماده 1: جمهوری آزادی وجدان را تضمین میکند. جمهوری انجام آزادانه امور دینی را تضمین مینماید. ماده چهارم مفهوم ماده اول را مشخص میکند. تضمین آزادیهای دینی تنها به معنای آزادی وجدان فردی نبوده بلکه آزادی جمعی را نیز در بر میگیرد. بدین ترتیب که به کلیساها اجازه میدهد، طبق مقررات خاص خود، امور مربوط به خود را مانند هر انجمن خصوصیِ حقوقی مستقلاً سازمان دهند. طبق این ماده، اماکن مذهبی، در عین حال که جزو مالکیت دولتی محسوب میشوند، اما "به طور رایگان در اختیار انجمنهای دینی قرار میگیرند"[۱].
نیز نگاه کنید به
ادیان در فرانسه؛ قانون لائیسیته در فرانسه؛ چالش های فراروی لائیسیته در فرانسه
کتابشناسی
- ↑ نعيمی گورابی، محمد حسين (1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.