جامعه برده داری و ظهور و سقوط مدارس ابتدایی در چین

بر اساس مدارک تاریخی، مدارس ابتدا در دوران سلسله‌‌ی شیا(Xia) (2100 تا 1600 پیش از میلاد) پدید آمدند. وجود مدارس را نه تنها می‌توان از طریق مدارک تاریخی اثبات کرد، بلکه از طریق یافته‌های باستان شناسی، به ویژه از نوشته‌های روی استخوان‌ها یا لاکِ لاک پشت‌های خرابه‌های یین هم می‌توان به این حقیقت پی برد. در آن زمان مدارس «شیانگ» (Xiang)، «شیائو» (Xiao) یا «شو» (Xu) نامیده می‌شدند. مدارس دیگر«شوه» (Xue)، «دَ شوِه» (Da Xue) یا «گو زونگ» (Gu Zong) نام داشتند. در این ایام، کم کم مدارس دولتی ایجاد و بیش از پیش توسعه پیدا کرد. در این مدارس نوشتن و ریاضیات آموزش داده می‌شد و آموزش در زمینه‌های دینی، امور نظامی، آیین‌ها و به ویژه موسیقی نیز مورد تأکید بود. در دوران جو غربی(قرن یازدهم تا سال 771 پیش از میلاد)، یک نظام واقعی آموزشی مدرسه‌ای آغاز به کار کرد. در آن زمان، دو سیستم آموزش وجود داشت: مدارس ملی و مدارس محلی. مدارس ملی مدارس مرکزی دولتی بودند که در منطقه‌ی پادشاهی و پایتخت کشور­های وابسته به حکومت مرکزی دایر می‌شدند. مدارس محلی، مدارس دولت‌های محلی بودند که در مناطق تحت مدیریت مدیران محلی قرار داشتند. در این دوران، آموزش بر محور «هنرهای ششگانه» متمرکز بود که عبارتند از: آداب و رفتار، موسیقی، تیر اندازی، ارابه رانی، نوشتن و ریاضیات. از اواسط تا اواخر دوران سلسله‌های بهار و پاییز، مدارس خصوصی پا به عرصه‌ی وجود گذاشتند، و به سرعت در همه جا گسترش یافتند.

نیز نگاه کنید به

نظام آموزش و پرورش در چین باستان؛ ظهور نخستین مدارس در جامعه ی ابتدایی چین

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی