حمل و نقل عمومی در فرانسه
فلسفه مساوات فرانسه حقیقتا در جابجا کردن مردم با حمل و نقل عمومی درخشندگی پیدا میکند. با وسایل حمل و نقل عمومی به همه جای کشور میتوانید بروید. در پاریس همه از هر طبقهای از مترو یا اتوبوس استفاده میکنند. معمولا در وسایل نقلیه عمومی مردم مودب هستند. آنها معمولا در هنگام سوار شدن در را برای نفر پشت سر باز نگه میدارند. همچنین قبل از سوار شدن به قطار یا اتوبوس، اجازه میدهند تا کسانی که میخواهند پیاده شوند، با سهولت قطار اتوبوس را ترک کنند. یک صندلی خالی برای افراد سالخورده یا معلول نگه میدارند. استفاده از هر دو وسیله مترو و اتوبوس نسبتا راحت است و جزئیات خدماتی که ارائه میدهند، در اختیار افراد قرار داده شده است. بلیطهای سبز رنگ کوچکی که در ایستگاه مترو قابل خرید است( بسته دهتایی یا دفترچه آن ارزانتر است) برای اتوبوسها هم قابل استفاده است هر چند برای مسافتهای زیاد با اتوبوس ممکن است بیش از یک بلیط مورد نیاز باشد. این در حالی است که با مترو تنها با یک بلیط همه جا میتوان رفت. بسیاری از سرویسهای اتوبوس ساعت 8 شب کار خود را متوقف میکنند و تمام سرویسهای اتوبوس و مترو ساعت 1 صبح دست از کار میکشند و فعالیت مجدد خود را پیش از ساعت 30/5 صبح شروع نمیکنند. در این ساعات تاکسیها با لحاظ حداکثر نرخ خود به یاری به جا ماندهها میشتابند. در فرانسه معمولا قطارها تمیز, سریع و گران هستند. سرعت قطارهای ت.ژ.و.( قطار سریع السیر) تا 300 کیلومتر در ساعت میرسد و فاصله پاریس تا مارسی را با سرعت در عرض 4 ساعت میپیمایند و ترنهای یورو استار فاصله بین پاریس - لندن را از زیر کانال مانش در عرض 3 ساعت میپیمایند. برای سوار شدن به این قطارها باید از قبل جا رزرو کرد و از آنجا که از ایستگاههای مختلف، قطارهایی به این مقصد حرکت میکنند, باید به هنگام مراجعه به ایستگاه دقت کرد. در حمل و نقل عمومی فرانسه بزرگترین دردسر اعتصاب است. معمولا این اعتصابها و خطوط تحت اعتصاب از پیش اعلام میشود، اما به طور حتم در روند کارها وقفه ایجاد میکنند. در پاریس یک مرکز اشیای گم شده وجود دارد که واقع در مجمع مترو میباشد، اما برای پس گرفتن اشیای گم شده باید اثبات کرد که آن شی متعلق به شماست و مبلغی هم بسته به ارزش آن شی باید پرداخت کرد.[۱]
نیز نگاه کنید به
فرهنگ عمومی فرانسه؛ آداب و رسوم فرانسه
کتابشناسی
- ↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،