دانشگاه تفلیس
دانشگاه تفلیس به عنوان نخستین و مهمترین مرکز آموزش عالی جدید در قفقاز و گرجستان و پایهگذار علوم جدید، در تاریخ 8 فوریه سال 1918 در روز بزرگداشت «شاه داوید بانی» تأسیس شد. نخستین گام تشکیل دانشگاه در گرجستان، از طرف گروهی از دانشمندان و دانشجویان تحصیلکرده دانشگاه سنت پطرزبورگ روسیه برداشته شد. این گروه را پروفسور «ایوانه جاواخیشویلی» دانشمند برجسته گرجستان رهبری میکرد. در سال 1989، دانشگاه دولتی تفلیس به افتخار بنیانگذار آن به نام «ایوانه جاواخیشویلی» نامگذاری شد.
در حال حاضر دانشگاه تفلیس دارای 20000 نفر دانشجو است. امروزه دانشگاه تفلیس دارای 21 دانشکده است که 18 دانشکده آن در امر آموزش اساسی و تحقیقات علمی فعالیت دارند. این دانشکدهها عبارتند از: مکانیک و ریاضیات، ریاضی کاربردی، فیزیک، شیمی، جغرافیا و زمینشناسی، زیستشناسی، تاریخ، فلسفه، روانشناسی، روزنامهنگاری زبان و ادبیات، زبان و ادبیات اروپای غربی، مطالعات شرقی، حقوق، حقوق و روابط بینالملل، اقتصاد، مهندسی و اقتصاد تجارت.
این دانشگاه دارای مرکز انتشارات است که کارهای چاپی دانشگاه را انجام میدهد. کتاب «مجله دانشگاه تفلیس» از سال 1919 چاپ میشود. روزنامهای هفتگی به نام «دانشگاه تفلیس» از سال 1972 تاکنون چاپ میشود. موزه تاریخ دانشگاه تفلیس، موز ه کانیشناسی، جانورشناسی و گیاهشناسی، ضمیمه دانشکدههای جغرافیا و زمینشناسی و زیستشناسی است. خوابگاه دانشگاه دارای 5 ساختمان است که روی هم 15840 متر مربع زیر بنا داشته و ظرفیت پذیرش 2200 نفر را دارند. دانشگاه تفلیس با دیگر مراکز علمی و آموزشی به ویژه دانشگاههای سارلندوینا (آلمان)، دانشگاه اموری و کالج ویلیامز (امریکا)، دانشگاه ویکتوریا، دانشگاه بریتیش کلمبیا و کنکوردیا (کانادا)، دانشگاه تانیز (فرانسه) دانشگاه لندن و پلی اتیک پریستون (انگلستان)، دانشگاه اوتوس لوراند بوداپست (مجارستان)، دانشگاههای بیلکنت و آنکارا (ترکیه)، دانشگاههای پالرموو ونیز (ایتالیا)، دانشگاههای آتی و تسالونیکی (یونان) و دیگر مراکز علمی، از جمله مرکز بینالمللی فیزیک هستهای (سوئیس) و... ارتباط دارد. در این دانشگاه همچنین سمینارها و کنفرانسهای بینالمللی متعددی برگزار شده است[۱].
نیز نگاه کنید به
گرجستان؛ مراکز آموزشی و تحقیقاتی گرجستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری گرجستان
کتابشناسی
- ↑ بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ گرجستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص133.