پرش به محتوا

رویدادهای شاخص مرتبط با حوزه کودکان در عراق

از دانشنامه ملل

سیاست‌های حفاظت از کودکان در عراق به چندین حوزه کلیدی تقسیم می‌شود که از طریق اقدامات قانونی، اجرایی، و حمایتی دنبال می‌شود که در اینجا به مهمترین آنها اشاره می­ شود.

از جمله اصول کلی سیاست حفاظت از کودکان در عراق شامل محوریت خانواده و عدم تبعیض است. تأکید بر نقش اصلی خانواده در حمایت از کودکان بدین معنی است که در مواردی که خانواده قادر به ارائه حمایت مناسب نیست، دولت و نهادهای دیگر باید مداخله کنند. در عدم تبعیض نیز تضمین حقوق کودکان بدون در نظر گرفتن جنسیت، مذهب، قومیت، یا وضعیت اجتماعی مطرح است. از جمله اولویت‌های سیاست‌گذاری در عراق در حوزه کودکان نیز عبارتند از:

  • حفاظت از کودکان در برابر خشونت؛
  • کاهش کار کودکان و؛
  • مقابله با ازدواج زودهنگام.

حمایت از کودکان آسیب‌دیده نیز بخش مهمی از سیاست های عراق در حوزه کودکان است. در این راستا ارائه خدمات بهداشتی، روان‌شناختی، و آموزشی به کودکان آسیب‌دیده از جنگ‌ها، آوارگی، و خشونت‌های اجتماعی  و توسعه مراکز اصلاح و بازپروری برای کودکان درگیر با قانون و کودکان خیابانی مهم تلقی می­شوند. موضوع مهم دیگر افزایش همکاری و نظارت در خصوص حمایت از کودکان است. لذا ایجاد هماهنگی میان نهادهای دولتی، سازمان‌های بین‌المللی و جامعه مدنی برای حمایت از کودکان  و استفاده از داده‌ها و تحقیقات برای پایش وضعیت کودکان و طراحی برنامه‌های حمایتی مناسب در این راستا قرار می­ گیرد. سیاست‌های حفاظت از کودکان در عراق، بر پایه اصول بین‌المللی و قوانین ملی استوار است و هدف آن بهبود وضعیت زندگی کودکان و حمایت از حقوق آنان است. با این حال، اجرای موثر این سیاست‌ها نیازمند همکاری بیشتر، تأمین منابع، و ارتقای آگاهی عمومی است[۱].

پیشرفت‌های عراق در حوزه حمایت از کودک

بخشی از تلاش‌های دولت عراق بر بهبود شرایط کودکان و حمایت از حقوق آنان متمرکز است. از جمله این پیشرفت‌ها می­ توان به موارد زیر اشاره کرد[۲].

ایجاد و تقویت نهادهای حمایت از کودکان

در این راستا ایجاد  پلیس حمایت از خانواده و کودک به منظور بررسی مشکلات خشونت خانوادگی و حمایت از کودکان قربانی خشونت یکی از اقدامات است. ایجاد هیأت حمایت از کودکان به عنوان نهادی ملی برای نظارت بر اجرای سیاست‌های حمایت از کودکان و ارائه پیشنهادات اصلاحی در سطح قانونی نیز در این راستا مهم قلمداد می­ شود.

بهبود شاخص‌های بهداشتی و کاهش مرگ‌ومیر کودکان

در عراق نرخ مرگ‌ومیر کودکان به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است و از جمله از 122 مرگ به ازای هر 1000 تولد زنده در دهه 1990 به 28.7 مرگ در هر 1000 تولد زنده در سال 2010 رسیده است. همچنین توسعه مراکز بهداشتی برای مراقبت از مادران و کودکان، ارائه واکسیناسیون و برنامه‌های بهداشت مدارس نیز مورد توجه قرار گرفته است.

برنامه‌های آموزشی و فرهنگی

تدوین برنامه‌های ویژه برای کودکان مستعد و با استعداد، از جمله تأسیس مدارس ویژه استعدادهای درخشان و اجرای برنامه‌های آموزشی برای افزایش آگاهی عمومی درباره حقوق کودک و مقابله با خشونت و استثمار در این راستا قرا می گیرد.

تنظیم قوانین و اصلاحات قانونی

تصویب قوانین جدید برای حمایت از کودکان در برابر استثمار اقتصادی و خشونت و تلاش برای اصلاح قوانین مربوط به کار کودکان، ازدواج زودهنگام، و حمایت از کودکان آسیب‌پذیر در این خصوص مهم هستند.

سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی

اجرای سیاست‌های کاهش فقر که هدف آن کاهش تعداد کودکان در معرض فقر و بهبود دسترسی آن‌ها به آموزش و خدمات بهداشتی است از جمله این سیاستهاست. ارائه حمایت‌های اجتماعی برای کودکان یتیم، بی‌سرپرست یا در معرض خطر نیز در این راستا قرار می­گیرد.

مشارکت با نهادهای بین‌المللی

همکاری با سازمان‌هایی مانند یونیسف و سازمان‌های بین‌المللی دیگر برای تدوین و اجرای سیاست‌های ملی حمایت از کودک و برگزاری کارگاه‌ها و جلسات آموزشی برای توانمندسازی نهادهای مرتبط با حقوق کودک در این راستا تلقی می­شود.

نیز نگاه کنید به

کودکان در عراق؛ ساختارها و نهادهای حاکمیتی مرتبط با امور کودکان در عراق؛ ساختارها و نهادهای غیر حاکمیتی مرتبط با امور کودکان در عراق؛ حقوق کودکان در عراق؛ سیاست ها، قوانین، و برنامه های کلان در ارتباط با کودکان در عراق؛ طرح های کلان، نوآوری ها و تجارب عراق در خصوص حمایت از کودکان

کتابشناسی

  1. سكرتاريه رسم سياسه حمايه الطفل فی العراق(2011)، تقريرعن واقع حمايه الطفل فی العراق، وزاره العمل والشؤون الاجتماعيه، مكتب هيئه رعايه الطفوله، بغداد، ص 30-66.
  2. الأمم المتحده(لجنه حقوق الطفل)، النظر فی التقارير المقدمه من الدول الأطراف بموجب الماده ٤٤من الاتفاقيه، تقارير الدول الأطراف الدوريه من الثانی إلى الرابع التی حل موعد تقديمها فی عام 2011: العراق، كانون الأول/ديسمبر 2013، ص 50-93.

نویسنده مقاله

علی اکبر اسدی