زیرساخت های فضای مجازی در سوریه

زیرساخت فضای مجازی

سوریه در طول درگیری داخلی طولانی مدت که از سال ۲۰۱۱ آغاز شد، دچار تخریب قابل توجهی شده است. بخش مخابرات تحت نظارت دولت فعالیت می کند و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، اقتدار نظارتی را بر تمام ارتباطات دیجیتال و توسعه زیرساخت دیجیتالی کشور اعمال می کند (وزارة الاتصالات وتقانة المعلومات[1]، ۲۰۲۴). پیش از درگیری ها، سوریه حرکت تدریجی به سوی خصوصی سازی مخابرات داشت و مجوزهایی را به ارائه دهندگان خدمات اینترنتی(ای.اس.پی.) در کشور اعطا کرد و اصلاحات بازار را مطابق با تعهدات خود به اتحادیه اروپا اجرا کرد (مخابرات در سوریه[2]، ۲۰۲۴). چشم انداز زیرساخت های مجازی سوریه با دارایی های فیزیکی مخابراتی، از جمله کابل های فیبر نوری، برج های تلفن همراه و ایستگاه های سوئیچینگ مشخص می شود. اتصال بین المللی در درجه اول به سه کابل ارتباطی زیردریایی که در طرطوس[3] به پایان می رسند و یک کابل زمینی که از طریق ترکیه مسیریابی می شود، متکی است. شرکت مخابرات سوریه(اس.تی.ای)[4] که متعلق به دولت است، کنترل انحصاری بر خدمات تلفن ثابت را حفظ کرده و از طریق پروتکل های مسیریابی اجباری و کنترل های متمرکز، اقتدار بالفعل بر ارائه دهندگان خدمات اینترنتی(ای.اس.پی.) خصوصی را به عهده دارد (شرکت مخابرات سوریه، ۲۰۲۴). ابتکارات اخیر دولت تحت دولت انتقالی که در سال ۲۰۲۵ تأسیس شد، بازسازی زیرساخت ها را در اولویت قرار داده است و وزیر عبدالسلام هیکل[5] از اجرای آزمایشی فناوری بی سیم نسل پنجم (۵G) در دمشق و پروژه شبکه اینترنت منطقه ای با هدف قرار دادن سوریه به عنوان یک مرکز داده منطقه ای خبر داد (لوانت ۲۴[6]، ۲۰۲۵). الزامات سرمایه گذاری برای بازسازی جامع زیرساخت های مخابراتی تقریباً ۲۰۰ میلیارد دلار تخمین زده شده است که مستلزم همکاری بین المللی و تخصص فنی است(سمکس[7]، ۲۰۲۵).

[1] . Ministry of Communications and Information Technology: https://www.moct.gov.sy/

[2] Telecommunications in Syria

[3] Tartous

[4] Syrian Telecommunications Establishment (STE)

[5] Minister Abdulsalam Heikal

[6] Levant24

[7] SMEX