شهر طراز
شهر طراز و آثار تاریخی این شهر
شهر طراز مرکز استان ژامبول در جنوب جمهوری قزاقستان؛ که از سابقه دو هزار ساله برخوردار است: در گذشته یکی از آبادترین شهرها و مرکز
علمي و اسلامی منطقه محسوب مي شده است. پس از اینکه حکومت سامانیان بدست قره خانیان برچیده مي شود ؛ آبادانی و گسترش شهر طراز به عنوان یک مرکز علمی و اسلامی از طرف خان های قره خان ادامه مي یابد.
طراز که مردمانش مسلمان و از شهرهای سامانیان و زبانشان فارسی بوده است، از شهرهایی است که زمانی فرهنگ و تمدن ایرانی در آنجا رایج بوده داشته است تا جایی که این شهر درزبان و ادبیات فارسی از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است، در شاهنامه ذ کرآن رفته است و رودکی سمرقندی هم در اشعار خود آورده است:
روی به محراب نهادن چه سود؟ دل به بخارا و بتان طراز، ایزد ما وسوسه عاشقی، از تو پذیرد، نپذیرد نماز.
اما زبان فارسی، پس از تاسیس جمهوری شوروی سوسیالیستی قزاقستان رو به اضمحلال نهاد و بتدریج زبان قزاقی میان مردم طراز جایگزین آن شد که اکنون زبان اکثر مردم طراز قزاقی است .
این شهر در گذشته از جایگاه علمی، فرهنگی و تمدنی والایی برخوردار بوده است و مساجد، مدارس و مراکز علمی ارزشمندی داشته است که از آثار باقیمانده از آن دوران می توان به اولین مسجدی است که قره خانیان آن را بنا کردند،، آرامگاه قره خان مؤسس خانات قره خان ها، آرامگاه تک‌تورماس (که از واعظان و مبلغان دین اسلام در زمان حکومت قره خانیان بود)، آرامگاه عایشه بي بي؛ (که یکی از بهترین معماري هاي قرون
46
وسطی در منطقه است) اشاره کرد. آوازه و اهمیت شهر طراز تا آن حد بوده است که در سال ۲۰۰۲ میلادي از طرف سازمان یونسکو به عنوان شهر دو هزار ساله شناخته شد. ۳۸
طراز شهر دو هزار ساله
شهر طراز که در دوران باستان در منطقه شمال سرزمین سغد قرار داشت و جزء جغرافیای فرهنگی ایران بزرگ بوده است مردمانش عمدتا از سغدیان ایرانی بوده اند که اکنون مرکز استان ژامبول در جنوب قزاقستان قرار دارد از اوایل قرن ۹ میلادی تا حمله مغول یکی از آبادترین شهرها و مراکز علمی و اسلامی منطقه محسوب می شد با تصرف این شهر در سال ۸۹۳ میلادی به دست امیر اسماعیل سامانی به مرکز فرهنگی و اسلامی منطقه تبدیل شده است: دین مردم این دیار از همان زمان اسلام و پس از زبان سغدی ایرانی زبان رسمی مردم زبان فارسی بوده است و آوازه این شهر تا بدانجا بوده است که در ادبیات فارسی و در اشعار فردوسی، رودکی و انوری نیز از آن یاد شده است این شهر که در دشت قپچاق آرام گرفته است یکی از یادگارهای پیوند فرهنگی-تاریخی بین این منطه و ایران می‌باشد.
در دوران قره خانیان و توسط قره خان مسجدی در مرکز شهر ساخته می شود که آرامگاه قره خان موسس خانات قره خان ها نیز در کنار این مسجد قرار گرفته است این مسجد در مرکز شهر بنا شده است که دیگر مراکز شهری در حول آن بنا استقرار یافته اند. آرامگاه عایشه بی بی که بنا بر ادبیات شفاهی مردم این دیار بنا بوده به ازدواج قره خان در آید ولی قبل از اینکه ازدواجی حاصل شود فوت می کند، لذا قره خان به نشان احترام و علاقه به او در کنار این مسجد آرامگاهی بر مزار او بنا می‌کند.
شهر طراز پس از تشکیل اتحاد جماهیر شوروی و تسلط بر این منطقه، زبان قزاقی به تدریج در آن رواج یافت که به تبع آن زبان های فارسی، سغدی و ترکمنی و قرقیزی بتدریج کم رنگ و رو به افول نهاد.
این شهر در سال ۲۰۰۲ میلادی از سوی سازمان یونسکو به عنوان شهر دو هزار ساله به ثبت رسیده است.۱۱۷ ( این بخش از سیاست و حکومت امده است)