عبدالله عشوراویچ قادراف

وی متولد 1936در شهر دوشنبه است که پس از دریافت دیپلم در سال 1956 وارد دانشگاه دولتی تاجیکستان شد و در سال 1961 در رشته تاریخ و فیلولوژی فارغ‌التحصیل گردید. از دوره دبیرستان به شعر و ادب علاقه‌ای فراوان داشت. نخستین شعر او سال 1953 با پیشگفتاری از طلا پولادی شاعر تاجیک در روزنامه «پیانر(= پیشاهنگ) تاجیکستان» درج گردید. مؤلف 11 دفتر و یک کتاب نثر است به شرح زیر است:

• «رشته تصویر»(1979)؛
• «خنده صبح»(1982)؛
• «بارگاه عشق»(1983)؛
• «چمن خیال»(1985)؛
• «آب نقره»(1986)؛
• «ایام گل»(برای کودکان، 1989)؛
• «گلشن راز»(به خط فارسی، 1992)؛
• «بهای جان»(1993)؛
• «سکوت گریه‌ها»(2004)؛
• «سبزه مژگان»(2000)؛
• «محراب سخن»(2004)؛
• «سعادت آموزگار»(1997).

تعدادی از اشعار او شامل مجموعه‌های مختلف و به بیش از ده زبان‌ ترجمه و انتشار گردیده است. عبدالله قادری به ترجمه اشعار شاعران خارجی به زبان تاجیکی نیز گرایش دارد. شعرهای عبدالله قادری آهنگ‌های غنایی داشته و بیش از 50 عنوان شعر او توسط خوانندگان شهیر تاجیکستان و همزبانان ایرانی و افغانی اجرا شده‌ است.

نیز نگاه کنید به

نظام فرهنگی تاجیکستان؛ شخصیت های موثر سیاسی و اجتماعی در تاجیکستان؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی تاجیکستان

نویسنده مقاله

حسن زهریی