فرقههای مسیحی سیرالئون
فرقه رومن کاتولیک(کاتولیک رم)
کلیسای رومن کاتولیک قدیمیترین و بزرگترین فرقه مسیحی در کشور سیرالئون بهشمار میرود که دارای یک اسقفنشین اعظم در شهرهای فریتاون و «بو» است. اسقفنشینهای «کنما» و «مکنی» نیز تحت نظارت این اسقف نشین اعظم قرار دارند. سراسقف اعظم سیرالئون توسط پاپ بندیکت شانزدهم تعیین و منصوب میشود. از سال 2010 اسقف نشین «بو»، بدستور مستقیم پاپ، از اسقف نشین اعظم سیرالئون جدا شده و یکی از روحانیون مسیحی سیرالئون به ریاست این اسقف نشین منصوب گشته است.
هیأتهای میسیونری وابسته به کلیسای رومن کاتولیک از اوایل قرن شانزدهم در سواحل سیرالئون فعالیتهای تبلیغی خود را آغاز کردهاند با این حال مردم این کشور از آن زمان تاکنون چندان تمایلی در ورود به کلیسا نداشتهاند[۱]. مذهب رومن کاتولیک سیرالئون دارای دهها کلیسای کوچک و بزرگ و مدرسه مذهبی در شهرهای مختلف این کشور از جمله در فریتاون، بو، مکنی و کنما است. مشهورترین مرکز آموزشی رومن کاتولیک در کشور سیرالئون مدرسه دینی دخترانه سنت جوزف(saint joseph primary school) است که یکی از قدیمیترین مدارس مسیحی و قاره آفریقا بهشمار میرود و در سال 1866 توسط راهبههایی از ایتالیا، فرانسه و ایرلند بنیان نهاده شدهاست. مدرسه پسرانه سنت ادوارد(Saint Edward's primary school) از دیگر مراکز آموزشی مشهور کلیسای رومن کاتولیک سیرالئون است که پسران را از سن سه سالگی تا 12 سالگی تحت پوشش خود قرار میدهد. این مدرسه دینی نیز همچون مدرسه دخترانه سنت جوزف یکی از قدیمیترین مراکز دینی مسیحی در قاره آفریقا بهشمار میرود و در سال 1865 توسط کشیشی فرانسوی تأسیس شدهاست. در این دو مرکز که تحت نظارت مستقیم کلیسای رومن کاتولیک قرار دارند دروس دینی مختلفی به دانش آموزان تعلیم داده میشود و دانش آموختگان برتر دبیرستان سنت ادوارد برای ادامه تحصیل به واتیکان اعزام میشوند.
هرچند آمار دقیقی از پیروان فرقه رومن کاتولیک در سیرالئون وجود ندارد و بسیاری از مسیحیان این فرقه طی چند دهه گذشته به اسلام گرویدهاند ولی تخمین زده شده که در حال حاضر 175 هزار نفر از مسیحیان سیرالئون عضو این کلیسا میباشند[۲].
باپتیست
فرقه باپتیست از فرقههای نسبتاً مهم مسیحی سیرالئون بهشمار میرود. این فرقه دارای چند کلیسا در شهرهای فریتاون، بو و کنما است و چند هیأت میسیونری باپتیست در مناطق روستایی سیرالئون استقرار دارند. باپتیستها علاوه بر انجام اعمال مذهبی خاص خود هر سال چند گردهمایی در فریتاون برگزار میکنند.
فرقه پنتاکوستال
فرقه پنتاکوستال دارای پیروان اندکی در کشور سیرالئون است و اکثر پیروان آن در شهر فریتاون متمرکز شدهاند. این فرقه مسیحی در سیرالئون به «کلیسای کتب عهد جدید مسیحیان» شهرت دارد. (New Testament church)کلیسای پنتاکوستال دارای یک مرکز آموزشی در شهر فریتاون است که از سال 2002 فعالیت خود را آغاز کردهاست[۳].
فرقه متدیست
کلیسای متدیست از فرقههای مهم و قدیمی مسیحیت در کشور سیرالئون بهشمار میرود که از اواخر قرن نوزدهم و از زمان مهاجرت گروهی از سیاهان آفریقایی آمریکایی از کانادا به سیرالئون در شهر فریتاون و برخی از مناطق غربی کشور، پیروانی را به خود اختصاص دادهاست. چند فرقه میسیونری وابسته به کلیسای متدیست نیز در شهرها و روستاهای سیرالئون استقرار دارند. متدیستهای سیرالئون به چند شاخه تقسیم میشوند که کلیسای متدیست «ابنزر» (Ebenezer Methodist church) مشهورترین شاخه این فرقه بهشمار میرود. این شاخه متدیست که مرکز اصلی آن در شهر فریتاون قرار دارد دارای کلیسایی قدیمی در پایتخت است که در زمره بناهای تاریخی کشور سیرالئون محسوب میشود. در مجاورت این کلیسا نیز مدرسهای مذهبی ویژه تربیت کشیش قرار دارد و دانش آموزانی که قصد دارند در مسلک کشیشهای متدیست جای گیرند در این مرکز آموزشی تحصیل میکنند. این کلیسا در واقع شاخهای از کلیسا متدیست «راودون استریت» بهشمار میرود[۴].
فرقه راودون استریت متدیست
این کلیسا از شعبات فرقه متدیست(Rewdon street Methodist church) است که در گذشتههای نسبتاً دور به قدیمیترین بخش شهر فریتاون موسوم به «ستلرتاون» (Settler Town) تعلق داشت. کلیسای راودون استریت توسط گروهی از بردگان سابق که از آمریکا به سیرالئون مهاجرت کرده و در این کشور به «نووا اسکوتین ستلرز» (Nova scotian settlers) شهرت یافتند تأسیس شد. سبک نیایش پیروان این فرقه مسیحی برگرفته از نحوه نیایش مذهبی نخستین بردگان آزاد شده مهاجر به این سرزمین و دربرگیرنده نوعی غم و اندوه حزنآور است که از رنج و درد نخستین مهاجران سابقاً برده به سیرالئون حکایت دارد. در مجموع میتوان گفت سبک و نحوه اعمال مذهبی پیروان کلیسای راودون استریت شباهت زیادی به نیایش آفریقایی آمریکاییها دارد و عمیقاً متأثر از فرهنگ آنهاست.
کلیسا آلادورا
کلیسای پروردگار مشهور به «آلادورا(Aladura)» از فرقههای مسیحی بومی آفریقاست که در سال 1925 در نیجریه تأسیس شده و دارای مرکزی در فریتاون است. اعضای این فرقه مسیحی که ارتباط نزدیکی با کلیساهای «انگلیکان» و «متدیست» دارد بر نیایش و اعمال مذهبی تأکید خاصی دارند[۴].
کلیسای انگلیکان
فرقه انگلیکان نیز در سیرالئون دارای پیروان قابل ملاحظهای است و کلیسای جامع قدیمی سنت جرج(St. George's cathedrel) که از بناهای قدیمی کشور سیرالئون بهشمار میرود توسط این کلیسا تأسیس شدهاست. جامعه تبلیغی کلیسای انگلیکان یکی از قدیمیترین هیأتهای تبشیری این کشور محسوب میشود و تا اواسط دهه 1950 از بیشترین جمعیت مسیحیان در کشور سیرالئون برخوردار بود[۵].
کلیسای رفورمیست سیرالئون
این کلیسا یکی از فرقههای مسیحی است که جدیداً فعالیت خود را در کشور سیرالئون آغاز کرده و هرچند پیشینه اقدامات تبلیغی آن در این کشور به سال 1979 باز میگردد ولی از سال 2007 در این کشور به ثبت رسیده است. تعداد فعلی مراکز دینی کلیسای رفورمیست سیرالئون 62 کلیسا و تعداد تقریبی پیروان آن در سرتاسر کشور 5500 نفر است. کلیسای رفورمیست سیرالئون از نظر مالی تحت حمایت کلیسای مادر در آمریکای شمالی قرار دارد و در حال حاضر علاوه بر اقدامات تبلیغی، در فعالیتهای آموزشی و عام المنفعه مختلف در شهرها و روستاهای کشور نیز مشارکت دارد[۵].
فرقههای جدید مسیحی
از ابتدای سال 2000 میلادی و بهویژه پس از پایان جنگ داخلی سیرالئون چند فرقه مسیحی کوچک نیز با ثبت رسمی در این کشور فعالیتهای دینی خود را آغاز کردهاند. هرچند اطلاع چندان دقیقی از این فرقهها در دست نیست ولی بهنظر میرسد این فرقهها شاخههایی از کلیساهای کاتولیک و متدیست میباشند که تحت عناوین جدید به تبلیغ دین مسیحیت در چند منطقه از سیرالئون اشتغال دارند[۶][۷].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ Osagie, l. (2000). The Amistad revolt Memory, slavery and the politics of identity in the United States and sierra leone. University of Georgia press, p.55
- ↑ Haggard, P. (2002). Encyclopedia of world geography, Marshal Cavendish, p.2318
- ↑ برگرفته از https://www.missionstudies.org
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ برگرفته ازhttps://www.historyofchristianityinafrica.com/sierraleone/2011
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ برگرفته از https://www.christianityinsierraleone.com/2011
- ↑ برگرفته از https://www.christianityinsierraleone.com/2011
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1390). جامعه و فرهنگ سیرالئون. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)