معماری آستوريان در اسپانیا

معماری آستوریان، برگرفته از ویکی‌مدیا، قابل بازیابی از https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Church_of_San_Miguel_de_Lillo_-_Oviedo,_Spain.jpg

در معماری آستوریان (Asturian)، شاهد تركیبی از معماری بسیگودی و سنت‌ها و فرهنگ محلی هستیم. با توجه به امپراتوری قدرتمند آستوریان، معماری نیز مانند سایر هنر‌ها اختصاص به طبقه در بار یافت و اساساً معماری سلطنتی رشد یافت.

معماری آستوریان پیشا رومی‌را می‌توان به پنج بخش تاریخی تقسیم كرد. دوره اول از سلطنت شاه فافیلا (Fafila) آغاز و تا پایان سلطنت ورمودو (Vermudo) اول ادامه می‌یابد. (737 تا 791)؛ دوره‌ی دوم، دوره‌ی سلطنت آلفونسو دوم (791 تا842) را شامل می‌شد. از بنا‌های معروف این دو دوره به كلیسای سان خولیان د لوسپرادوس (san Julian de losprados) در اویدو (Oviedo) كه دارای فرسک‌هایی نمادگرایانه با الهام از نقاشی‌های مذهبی رومی‌است، می‌توان اشاره كرد. پنجره‌های سه تایی مشبک‌كاری، اولین بار در این دوره در بنا‌های مذهبی به كار رفت. تالار مقدس كلیسای جامع اوبیِدو، سان پدرو دِ نورا (san Pedro de nora) و سانتا ماریا د بندونس (santamaria de bendones) نیز متعلق به دو دوره اول معماری آستوریایی است. دوره سوم شامل سلطنت رامیرو اول و اردونو (Ordono) اول ( 842 تا 866) می‌شود. در این دوره نیز شاهد دست آورد‌هایی جدید در تزیین بنا هستیم، كه برخی از آن‌ها نزدیک به تزیینات در بنا‌های معماری سبک دمشق است. كلیسای سانتا کریستینا دِ لما (santa Cristina de Lema) در این دوره ساخته شد. دوره‌ی چهارم متعلق به پادشاهی آلفونسو سوم (866 تا 910) است. در این دوره تأثیر هنر مستعرب را بر معماری آستوریایی شاهد هستیم كه با طاق‌های نعل اسبی متمایز می‌شود. دوره آخر نیز هم زمان با تغییر مركز سلطنت به لئون به پایان می‌رسد.

نیز نگاه کنید به

هنر اسپانیا؛ معماری در اسپانیا؛ معماری خرسنگی در اسپانیا؛ معماری ايبرييايی و سلتی در اسپانیا؛ معماری بسيگودی در اسپانیا؛معماری آندلس در اسپانیا؛ معماری اسپانیا در دوره رنسانس؛ معماری سبک باروک در اسپانیا؛ معماری نئو کلاسیک در اسپانیا؛ معماری مدرن کاتالانی در اسپانیا