معماری باغ ها در چین
معماری باغ سازی در چین، از تاریخ دیرینه ای برخوردار بوده و قدیمی ترین باغ درباری 3000 سال پیش و در عصر سلسله ی«جو» احداث شده است. باغ سازی شهری در چین، که در تاریخ معماری باغ از شهرت و تنوع فراوانی برخوردار است را می توان در سه طبقه دسته بندی کرد: باغ های متعلق به دربار، باغستان های عظیم خانوادگی و باغ های ظریف خصوصی. در معماری این بناهای باغی، زیبایی های مصنوعی با زیبایی های طبیعی تلفیق شده و در ترکیب آنها از کوه ها، برکه ها و دریاچه ها، صخره ها، آب نماها، گل ها و سبزه ها، حیاط ها و میدان ها دالان ها و پل ها و تابلوها و نقاشی ها، به گونه ای دقیق و ماهرانه استفاده شده است که به هر بیننده احساس تخیلی عمیق و گوناگون و فراوان می بخشد.
در این محیط ها، اندیشه های اجتماعی کنفوسیوس در مورد عملگرایی، مسئولیت شناسی، و بها دادن به ارزش های اخلاقی و مرام سیاسی؛ نظریه ی دائوئیسم در خصوص ایجاد محیطی بهشت گونه که انسان نسبت به شهرت و ثروت بی تفاوت و به تحمل رنج برای تهذیب نفس و کسب معنویت و اخلاق مبادرت می ورزد؛ با ایجاد محیطی مینیاتوری از طبیعت و تمایل صاحب باغ، در کنار هم قرار می گیرد. تفاوت میان باغ های چینی و غربی در این است که باغ های غربی عمدتا از ساختمان ها تشکیل شده و در ساخت آن از اصول هندسی و ریاضی استفاده شده است، اما در باغ های چینی مناظر طبیعی و احساسات بینندگان محور کار قرار گرفته و بیشتر به یگانگی انسان و طبیعت توجه شده است.
پارک ها و باغ های«سوجو» با قدمتی بیش از 2000سال، که در سال 1997در«فهرست میراث فرهنگی جهان» به ثبت رسید، نماد کاملی از ویژگی های هنری معماری باغ های چین به شمار می رود[۱].
نیز نگاه کنید به
هنر در چین؛ هنر معماری در چین؛ معماری بنای قصرها و کاخ ها در چین؛ معماری آرامگاه های سلطنتی در چین؛ معماری معابد و اماکن مذهبی در چین