مکاتب روسی - محلی تاجیکستان
حکومت روسیه تزاری در آسیای میانه و قزاقستان مراکز آموزشیای را با نام مکاتب روسی- محلی تأسیس نمود. زمان تحصیل در چنین مکاتبی 6 تا 8 سال بود که دانش آموزان از سن 8 تا 20 ساله پذیرفته میشدند. زمان آغاز تحصیل از 1 اگوست بود که تا اول ژوئن ادامه مییافت و به دانش آموزان خواندن و نوشتن به زبانهای روسی و محلی، آموزش چهار روش حساب، ترجمه از زبان محلی به روسی و همچنین تعلیمات دینی مسیحی و اسلامی آموزش داده میشد[۱]. مکاتب روسی- محلی در طول فعالیت خویش سه مرحله را پشت سر گذاشتهاست.
- از سال 1870م. یعنی از زمان تأسیس نخستین مکتب روسی- محلی در حدود آسیای میانه تا اواسط دهه 80 قرن نوزده. این دورهای است که مکاتب روسی- محلی تا اندازهای پیشرفت داشت و تعداد آنها به 126 باب رسیدهبود. این مکاتب در جاهایی تأسیس میشدند که از مناطق روسنشین دور بودند. زیرا هدف تربیت جوانان روسیدان در مناطق مختلف بود، چنان که از 18 مکتبی که در بین سالهای 1884-1886 میلادی تشکیل شده بود، 6 مکتب در شهرها و باقی در محلهای دوردست بودند؛
- از نیمه دوم سالهای دهه 80 تا نیمه اول سالهای 90 قرن نوزده. در این دوره به خاطر کمبود کتابهای درسی، نرسیدن معلمان، موجود نبودن برنامه مشترک و واحد آموزشی، عدم وجود محیط مناسب برای تدریس زبان روسی در مکاتبی که در محلهای دوردست تشکیل شده بودند، مکاتب روسی- محلی نه تنها افزایش نیافت، بلکه برخی از آنها نیز تعطیل شد؛
- از نیمه دوم سالهای 90 قرن 19 و بعد. در این دوره رشد نسبی مکاتب روسی- محلی به چشم میخورد. این بدان علت بود که برخی از اهالی محلی ضرورت و اهمیت آموزش زبان روسی را درک کرده، فرزندان خود را به چنین مکاتبی میفرستادند. همچنین برنامه واحد آموزشی تهیه شده، مکاتب به کتابهای درسی و امکانات آموزشی نسبتاً مناسبی مجهز شدند.
نخستین مکتب روسی- محلی در حدود آسیای میانه سال 1870 به ابتکار فرماندار ابراماف در شهر سمرقند تأسیس یافت. سال 1883 میلادی اخذ مجوز رسمی برای تأسیس چنین مکاتبی در قلمروی فرمانداری کل ترکستان از وزارت علوم روسیه درخواست شد که در 30 ژانویه سال 1886م. با آن موافقت شد. همان سال در کشور 14 مکتب از این نوع فعال بود[۲].
سال 1887 برنامه واحد آموزشی تهیه گردید و همان سال در پنجکنت، سال 1888 در اوراتپه، سال 1894 در بخارا، سال 1895 در خجند نخستین مکاتب روسی- محلی افتتاح شدند. سال 1895 در کشور 23 مکتب روسی- محلی فعالیت مینمود. سال 1907 برنامه جدید آموزش و پرورش مکاتب روسی- محلی راهاندازی شد و سال 1908 تعداد چنین مکاتب به 126 باب رسید که در آنها 6213 دانش آموز تحصیل مینمودند. در سال 1905 در دو مکتب روسی- محلی خجند 66 نفر تحصیل میکردند. سال 1909 به کمک افسران دسته مرزبانان روسیه در خاروغ مکتب روسی- محلی تأسیس شد که در آن 8 کودک بدخشانی تحصیل میکردند که تا سال 1911 تعداد دانش آموزان آن به 18 نفر و در سال 1913 به 26 نفر رسید[۳].
سال 1911 در سراسر کشور 143 مکتب روسی- محلی فعال بود که در آنها 8961 دانش آموز تحصیل میکردند. در سال 1913 تعداد دانش آموزان این مکاتب به 17300 نفر رسیده که 704 معلم، از جمله 30 معلم غیرروس امر تدریس را بر عهده داشتند. در تاجیکستان کنونی در سال 1911 جمعاً 10 مکتب روسی- محلی فعال بود که 396 دانش آموز و 13 معلم داشتند. از جمله در مکتب روسی- محلی شهر اوراتپه 35 نفر تحصیل میکرد که 2 معلم به آنها درس میداد و در سال 1913 مکتب روسی- محلی شهر کانبادام دارای 51 دانش آموز بود.
تا انقلاب اکتبر سال 1917 در سراسر کشور 167 مکتب روسی- محلی فعال بود. در تاجیکستان کنونی مکاتب روسی- محلی در شهرهای خجند، اوراتپه، کانبادام، پنجکنت، خاروغ، اسفره، همچنین در ناو، قِسْتهکوز، غولکانداز فعالیت داشتند. در مکتب روسی- محلی تدریس بر اساس کتابهای درسی «استاد اول» س.عزیزاف، «کتاب خوانش» و «حساب» س.م. ترامینسکی، «معلم ثانی» علی اصغر کلینن، «دستور آموزش عملی زبان فارسی» پ. نلوسکین و غیره صورت میگرفت.
در اکثر مکاتب روسی- محلی دورههای شبانه نیز وجود داشت که در آنها بزرگسالان آموزش میدیدند که از جمله در دوره شبانه مکتب خجند 34 نفر و در اوراتپه 20 نفر درس میخواندند. معلمان مکاتب روسی- محلی از دانشسرای شهر تاشکند فارغالتحصیل میشدند. باید یادآور شد که در مجموع کیفیت آموزش و پرورش در مکاتب روسی- محلی در سطح پایین بود. چنین مکاتبی در مقایسه با مکاتب اصول جدید از رشد بالایی برخوردار نبودند و میان مردم محلی نتوانستند از نفوذ زیادی برخوردار شوند، چنانکه از سال 1895 تا سال 1917 در شهر خجند جمعاً فقط 19 نفر توانستند چنین مکاتبی را به اتمام برسانند[۴]. طبق گزارش یکی از مسئولان محلی حکومت روسیه پادشاهی به نام م. ورسکی که در مورد پایین بودن سطح علمی و آموزشی جوانان محلی پس از 5-6 سال تحصیل در مکاتب روسی- محلی تحقیق کردهبود، آمدهاست که در این مکاتب نه تنها نوشتن صحیح، بلکه درست به روسی حرف زدن هم تدریس نمیشود[۵].
در ابتدای قرن 20م. در ردیف مکاتب روسی- محلی در آسیای میانه، آموزشگاههای حرفهای روسی- محلی نیز تأسیس یافت که در آنها تحصیل به زبان روسی صورت میگرفت. نخستین آموزشگاه از این نوع در شهر خجند در سال 1907 تأسیس شد که در آن 57 نفر تحصیل میکردند. سال 1914 در خجند 2 باب آموزشگاه حرفهای روسی- محلی فعال بود. سال 1917 در کنار آموزشگاههای درجه یک، 28 آموزشگاه درجه دو نیز فعال بود[۶][۷].
کتابشناسی
- ↑ کاچراف و.ت (1959). تاریخ معارف مردمی در مناطق ترکستان. تاشکند، ص 78.
- ↑ بندریکف ک.ی (1960). رساله درباره تاریخ معارف مردمی در ترکستان (1924- 1865). مسکو، ص 307.
- ↑ ایرکهاف، م (1979). در سرگه معارف. دوشنبه، ص 12.
- ↑ رجباف، ظ (1964). یک چند صفحه حیات فرهنگی تاجیکستان شوروی. دوشنبه، ص 10.
- ↑ عابداف، م (1968). تاریخ تشکل معارف مردمی دراتحاد شوروی سوسیالیستی تاجیکستان (1917-1967). دوشنبه، ص 26.
- ↑ بندریکف ک.ی (1960). رساله درباره تاریخ معارف مردمی در ترکستان (1924- 1865). مسکو، ص 300.
- ↑ زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 326-328.