مکتب کگون ژاپن

مکتب "کِگون"(華厳宗/Kegon shū): این مکتب هم به دوره نارا تعلق دارد و توسط "روبن" (良弁/Rōben)(689 – 773) در ژاپن بنیان گذاشته‌شد. معبد اصلی آن "تودایجی"(東大寺/Tōdaiji) واقع در نارا است. کتاب اصلی این مکتب "حلقه گل" است و بر اساس نیایش بودیساتوای روشنایی (وایروچانا) شکل گرفته‌است. پیروان آن حدود چهل هزار نفر تخمین زده می‌شود.

معبد تودایجی. برگرفته از سایت ویکی پدیا، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D9%88%D8%AF%D8%A7%DB%8C%E2%80%8C%D8%AC%DB%8C

راهب ارشد این معبد در حال حاضر "کوسه موریموتو"(森本公誠/Morimoto Kōsē)(1934-) است که تحصیلات دانشگاهی خود را در حوزه مطالعات اسلامی انجام داده‌است. او مدتی را در دانشگاه الازهر تحصیل کرده و مترجم «مقدمه تاریخ ابن خلدون» به زبان ژاپنی نیز هست. همین طور او در طی سفر سید محمد خاتمی (به عنوان رئیس جمهور) و حسن روحانی (به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی) به ژاپن و نارا، از آنان میزبانی کرده‌است.

آموزه اصلی مکتب کگون بر اساس "یکی بودگی میان بودا (حقیقت مطلق) با انسان" است. در این مکتب حقیقت مطلق در قالب نور الانوار در نظر گرفته می‌شود که با پرتو افشانی خود دیگر پدیده‌ها را به عرصه ظهور می‌آورد. از این منظر این مکتب قرابت ساختاری خاصی با فلسفه سهروردی در ایران پیدا می‌کند. پذیرش اصل "وحدت در کثرت" رکن بنیادین این مکتب است.

مکتب کگون اگر چه در دوره نارا به ژاپن وارد شد، اما سابقه‌ای طولانی در تفکر چین دارد. همین طور گفته می‌شود، بخش‌هایی از کتاب اصلی این مکتب یعنی حلقه گل، در سرزمین ختن نوشته شده و کهن‌ترین نسخه‌ای هم که در حال حاضر در دست است، در ختن گردآوری شده‌است. این ختن همان ختن سیاوش پهلوان اساطیری شاهنامه است. علاوه بر این بزرگترین متفکر این مکتب یعنی "فازانگ" به ژاپنی "هوزو" (法蔵/Hōzō/Fazang) (644-712) تبارش به ایرانیان سغدی می‌رسد.

نیز نگاه کنید به

ادیان در ژاپن، شینتو در ژاپن