نقش مبلغان ایرانی در انتشار آیین نسطوری در چین

ورود شاخهی نسطوری از دین مسیحیت برای نخستین بار در سال 635 میلادی به چین صورت گرفته است. Ibid:128))چینیها به دین نسطوری جینگ جیائو (Jingjiao) یا ایمان ایرانی می گفتند. در دوران امپراتوری تای زونگ (Tai Zong)، یک روحانی نسطوری بهنام آلوپِن(Alopen)، احتمالا تلفظ چینی ابراهیم، به چین رسید و مورد احترام امپراتور واقع گردید. امپراتور تایزونگ در سال 638 میلادی، دستور داد کلیسایی برای آلوپن ساختند که به معبد فارسی (Daiqin Temple) معروف بود. آلوپن در زمان امپراتوری گائوجونگ (Gao Zhong) لقب کشیش ملی گرفت.
نقش مبلغان ایرانی در انتشار آیین نسطوری در چین
کشیشهای نسطوری تحت تأثیر فرهنگ ایرانی، نوشتههای خود را به زبان پهلوی نوشته و به یادگار گذاشتهاند، از جمله اسامی روزهایی که به کار میبردند اسامی پهلوی بود.[۱] در دوران امپراتوری خانم«وو(Wu)» که خود پیرو آیین بودایی بود، دین نسطوری سرکوب شد. اما پس ازمدتی امپراتور شووان (Xuan) آن را دوباره احیا کرد. مدتها بعد که امپراتور وو جونگ(Wu Zhong) در سال 845 میلادی، بودیسم و تمام ادیان خارجی را در چین ممنوع اعلام کرد، دین نسطوری نیز تحت تأثیر قرار گرفت و به مرور تضعیف شد وفقط در خطوط ساحلی جنوب شرق چین پیروان نسطوری باقی ماندند. در دورهی یوان، مذهب نسطوری مجددا احیا شد و در سال 1275 در پکن کلیسایی برای آنها ساخته شد. در سال1330میلادی، جمعیت نسطوریان چین سی هزار نفر بر آورد شده است.[۲]
در چین هنوز آثار و شواهدی از این شاخه از مسیحیت وجود دارد. کتاب«عیسی منجی و مصلح عالم» از آنها برجای مانده است که تاریخ آن احتمالا به سال 637 میلادی بر میگردد. یکی از بقایای تاریخی این فرقه، یک لوح سنگی است که در اوایل قرن هفدهم کشف شد. بر این لوح سنگی داستان ورود راهبی به نام آلوپن به چین در زمان سلسلهی تانگ که از سرزمین پارس بوده حک شده است. این لوح که مربوط به سال 781 میلادی است، اینک در موزهی تاریخی شهر شی آن( Xi’An) نگهداری میشود. در این اواخر، متون باستانی نسطوری دیگری نیز در غارهای بودایی موسوم به دون هوانگ (Dunhuang) کشف شده است.
مذهب نسطوری برای مدت کوتاهی در چین رونق داشت. آزار و اذیتهای سالهای 845-843 بعد از میلاد که عمدتا علیه بوداییان اعمال شد، تمامی ادیان بیگانه در چین از جمله دین نسطوری را نیز تحت تأثیر قرار داد و افول آن در اثر همین اذیت و آزارها بود[۳]. افول کامل دین نسطوری در قرن چهاردهم و به دنبال اسلام آوردن مغولها و ترکها صورت گرفت[۴].
طبق آمار، از سال 1982 تا2002 بیش از یکصد مقالهی علمی و پژوهشی در مورد دین نسطوری در چین نوشته شده است که این آثار در تعامل و تبادل یافتههای علمی پژوهشگران چین با دانشمندان ایرانی، اروپایی، آمریکایی و... پدید آمدهاند. این تحقیقات شامل بررسی آثار کشف شده از این دین در اواخر قرن 19 و اوایل قرن20، آثار کشف شده از غارهای دون هوانگ، و مغولستان داخلی، بوده است.
کتاب «دین نسطوری در چین» نوشتهی آقای جوچیان (Zhu Qian)، یکی از این آثار است. موضوع اغلب این آثار عبارتند از: کتیبههای نسطوری، چگونگی گسترش دین نسطوری در شمال، مناطق ساحلی جنوب، نحوهی توسعهی آن در دوران سلسلهی یوان و...[۵]
نیز نگاه کنید به
روابط دینی و مذهبی ایران و چین؛ مسیحیت در چین؛ آیین بودا
کتابشناسی
- ↑ کوانچی، هاندا (1996). مذاهب ایرانی در چین، مجله ی بررسی های تاریخی.
- ↑ الماسیه، محمد رسول.(1387). مسیحیت در چین، مجموعه مقالات رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در چین.
- ↑ Bai, Shouyi,(2007). An outline History of China, foreign languages Press, Beijing
- ↑ چینگ، جولیا (1383). ادیان چین، مترجم حمیدرضا ارشدی، تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران.
- ↑ فنگ، وانگ (12 شهریور 1390). بررسی اجمالی پیرامون روابط فرهنگی چین و ایران، ارایه شده در سمینار «مبادلات فرهنگی و همکاریهای استراتژیک میان چین و ایران» فرهنگستان علوم اجتماعی چین.
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی