هنرهای تجسمی در مصر

از دانشنامه ملل
مدرسه هنرهای زیبا در مصر. برگرفته از سایت egypttoday، قابل بازیابی ازhttps://www.egypttoday.com/Article/4/103853/Memory-of-the-day-Egypt%E2%80%99s-School-of-Fine-Arts-launches

هر چند انواعی از هنرهای تجسمی چون نقاشی و مجسمه­‌سازی در مصر از سابقه‌­ای تاریخی برخوردار است، آشنایی هنرمندان این کشور با رویکردها و شیوه­‌های مدرن در این حوزه با تأسیس مدرسه هنرهای زیبا در سال 1908 در قاهره آغاز شد. پس از آن هنرهای تجسمی روند تکاملی را طی کرد.

رمسیس یونان. برگرفته از سایت e-skop، قابل بازیابی ازhttps://www.e-skop.com/skopbulten/doguda-surrealizm/5468

در ادامه روند تکاملی هنرهای تجسمی، گروه‌­های متعدد هنری شکل گرفتند که تأثیر عمده­ای بر توسعه این هنرهای مدرن داشتند. انجمن شرقی­‌های جدید (1937) و گروه هنر و آزادی (1939) از جمله این گروه‌­ها بودند. گروه اخیر توسط هنرمندانی چون جورج حنین، فؤاد کامل، رمسیس یونان و کامل التلمسانی شکل گرفت. آنان، اولین هنرمندانی بودند که مفهوم هنر سورئالیستی را در مصر مطرح ساختند که در آن روزگار، عصیانی علیه واقعیت سیاسی و فرهنگی مصر تلقی شد.[۱] در دهه­‌های بعد هم انجمن­‌ها و گروه­‌های تجسمی دیگری تأسیس شد که هر کدام سهمی در رونق این هنرها داشت. انجمن موسوم به هنرمندان پنج گانه (1963) با اهتمام نبیل وهبة، فرغلی عبدالحفیظ، رضا زاهر، عبدالحمید الدواخلی و نبیل الحسینی تأسیس شد که فعالیت­‌های آن تا سال 1968 ادامه یافت. در همین دهه در اسکندریه، گروه هنری تجربه گرایان توسط مصطفی عبدالمعطی و محمد عبدالله تأسیس شد. گروه هنر و انسان هم در همین شهر فعال شد که تا سال 1973 فعالیت داشت. گروه هنری دوستان طبیعت نیز که در سال 1979 شکل گرفت، احترام به طبیعت را سرلوحه فعالیت­‌های خود قرار داد و با شیوه­‌ها و گرایش‌­های هنری غرب مخالف بود.[۲][۳]

نیز نگاه کنید به

هنرهای تجسمی در تایلند؛ هنرهای تجسمی در افغانستان؛ هنرهای تجسمی در سنگال؛ هنرهای تجسمی اردن؛ هنرهای تجسمی کوبا؛ هنرهای تجسمی در بنگلادش

کتابشناسی

  1. موسوعة مصر الحدیثة (1996). مصر: الهيئة العامة للكتاب، وزارة الثقافة، ج 8، ص121.
  2. موسوعة مصر الحدیثة (1996). مصر: الهيئة العامة للكتاب، وزارة الثقافة، ج 8، ص123.
  3. صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص346-347.