هنر اسپانیا در دوره رنسانس و مانریسم

از دانشنامه ملل

در قرن شانزدهم با حضور و فعالیت مجسمه سازان ایتالیایی همچون ژاکوبو فیورنتینو (Jacopo Fiorentino)، دومنیکو فانثِلی (Domenico Fancelli) و پیترو توریجیانو (Pietro Torrigiano) عناصر و نقش مایه‌های رنسانس بیش از پیش مقبولِ پسند اسپانیایی‌ها قرار گرفت و ترکیب این موضوع با سبک‌های گوتیک و مودخار، ‌سبکی جدید به نام پلاترسک (Plateresque) را به وجود آورد. نمونه‌هایی زیبا از این سبک را در کلیسای جامع گرانادا می‌توان مشاهده کرد.

نمونه‌های پر تزیین تر سبک پلاترسک در نمای دانشگاه سالامانکا و همین طور در صومعه‌ی سن مارکوس (Convent of san marcos) به کار رفته است. شکل تکامل یافته‌ی سبک رنسانس را می‌توان در بنایی همچون اسکوریال که توسط خوان باتیستا دِتولِدو طراحی و توسط خوان داِرِرا به پایان رسید، مشاهده کرد.

مجسمه سازان اسپانیایی همچون آلونسو برگوئت، خوان دِ خونی (Juan de Juni) و گرگوریو فرناندث (Gregorio Fernandez) در دوره رنسانس، شدیداً تحت تاثیر همکاران خود در ایتالیا همچون دوناتلو و میکل آنژ قرار داشتند.

همچنین نقاشان اسپانیایی همچون لوئیس دِ باگاس (Luis de vargas) و لوئیس د مورالِس (Luis de Morales) که تحت تاثیر نقاشان ایتالیایی قرار داشتند، با الهاماتی که از کارهای آنان می‌گرفتند راه را برای آغاز شیوه گرایی هموار کردند. در انتهای قرن شانزدهم اِل گرکو با الهام از ریشه‌های بیزانسی، ونیزی، سبک شخصی خاص خود از مانریسم و با به کار گیری اندیشه‌ها و آرای فرهنگی مختص به اسپانیا، این سبک را از ایتالیایی به اسپانیایی بازگرداند، به گونه‌ای که شاهد برآمدن برخی از شاهکار‌های هنر نقاشی در اسپانیا هستیم.[۱]

نیز نگاه کنید به

هنر اسپانیا؛ تاریخ هنر اسپانیا؛ هنر اسپانیا در دوره گوتیک؛ هنر اسپانیا در دوره باروک؛ هنر اسپانیا در دوره نئو کلاسیک

کتابشناسی

  1. فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)