هنر اسپانیا در دوره باروک
دوره باروک در قرن 17 و 18 با شاخصههای بومی و نبوغ هنری هنرمندانش شناخته شده است. مجسمههای رنگی و مذهبی خوان مارتینز مونتانِس، آلونسو کانو و پدرو د من (Pedro de mena) که در آن سعی شده واقع گرایی نیز رعایت شود، از آثار این دوره به شمار میآیند.
کنتراستهای دراماتیک از نور و سایه و اعتدال در استفاده از رنگها، از فنونی بود که نقاشانی همچون ریبالتا (Ribalta)، ناوارت (Navarrete)، ریبرا و زورباران در آثارشان از آن استفاده میکردند.
بسیاری از نقاشان این دوره تحت تاثیر کارهای کاراواجو (Caravaggio) نقاش شهیر ایتالیایی قرار داشتند و استفاده از فضاها و رنگهای تیره را از او وام گرفته بودند. اما چهره بی بدیل نقاشی عصر باروک اسپانیا، بلاثکث است. نقاشیهای او مورد تحسین تمامیمنتقدین در تمامیاعصار بوده است و دید وسیع او برای نمایش عمق احساسات شخصیتهایش، ستودنی است.
در معماری نیز با سپری شدن عصر رنسانس، سبک churrigueresque شکل میگیرد که با خصیصههایی همچون تحرک در سطوح، بازی و تاثیرات سایه روشنها و غلو و مبالغه در تزیینات متمایز میشود. نمونههایی از این سبک معماری را در بخشهایی از کلیسای جامع تولدو میتوان مشاهده کرد.[۱]
نیز نگاه کنید به
هنر اسپانیا؛ تاریخ هنر اسپانیا؛ هنر اسپانیا در دوره رنسانس و مانریسم؛ هنر اسپانیا در دوره نئو کلاسیک؛ هنر اسپانیا در دوره گوتیک
کتابشناسی
- ↑ فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)