کشته شدن شاه عبدالله
عبدالله بن الحسین با نام شناخته‌شده عبدالله یکم (زاده ۱۸۸۲ میلادی در مکه - درگذشته ۲۰ ژوئیه ۱۹۵۱ در اورشلیم) دولت‌مرد عرب و نخستین فرمانروای اردن هاشمی (میان سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۱) بود.
زندگینامه
او دومین فرزند شریف حسین فرمانروای حجاز و دانش‌آموخته شهر استانبول (که آن‌هنگام بخشی از امپراتوری عثمانی شمرده می‌شد) بود. در سرآغاز سال ۱۹۱۴ وی به جنبش ناسیونالیست‌های عرب که خواهان استقلال سرزمین‌های عرب‌نشین امپراتوری عثمانی بودند، پیوست و نقش مهمی در گفتگوهای پنهانی بریتانیایی‌ها در مصر با پدرش و سرانجام آشکار ساختن خروش عرب‌ها دربرابر عثمانیان (۱۰ ژوئن ۱۹۱۶) ایفا کرد. به سال ۱۹۲۰ کنگره عراق وی را شاه مشروط آن کشور اعلام داشت، ولی عبدالله بن حسین، آنرا نپذیرفت و جایگاه پادشاهی عراق به برادر او فیصل یکم سپرده شد. عبدالله، امارت فرا-اُردن (Transjordan) را اشغال نمود و تهدید کرد که به سوریه لشکر خواهد کشید. او برای جدا شدن فرا-اردن از قیمومیت بریتانیا در فلسطین با انگلیسی‌ها گفتگو کرد.
اتحاد کشورهای عربی
عبدالله که آرزوی پدیدآوری پادشاهی متحد عربی که در برگیرنده سرزمین‌های سوریه، عراق و فرا-اُردن باشد را در سر داشت در جنگ جهانی دوم به طور موثری جانب بریتانیا را گرفت و ارتش او که با نام لژیون عرب شناخته می‌شد، کارآیی‌ترین نیروی ارتش در جهان عرب‌ها به شمار می‌رفت، در اشغال سوریه و عراق به دست بریتانیا در ۱۹۴۱ به یاری انگلیسی‌ها شتافت. فرا-اُردن به سال ۱۹۴۶ به استقلال دست یافت و عبدالله بن الحسین در ۲۵ ماه مه همان سال به عنوان سلطان آن، در شهر اَمان تاج‌گذاری کرد. در جنگ با اسرائیل در سال ۱۹۴۸ ارتش او بر سرزمین‌های غرب رودخانه اردن در فلسطین (که به کرانه باختری مشهور شد) چیره شد و اورشلیم شرقی، از دسته بیشتر ناحیه کهن این شهر را گرفتند. دو سال پس از آن، او کرانه باختری را ضمیمه قلمرو پادشاهی خود ساخت و نام آن را به اردن دگرگون ساخت. این الحاق، خشم متحدان عرب پیشین او، سوریه، مصر و نیز عربستان سعودی را که خواهان پدیدآوری دولت مستقل فلسطینی در آن نواحی بودند، برانگیخت[۱].
به قتل رسیدن شاه عبدالله
پس از دفاع موفقیت آمیز از اعراب شرق اورشلیم توسط ارتش اعراب، ملک عبدالله به طور منظم برای شرکت در نماز جمعه به مسجد الاقصی می رفت. جمعه 20 جولای 1951 هم از این قاعده مستثنی نبود. پادشاه اردن در این نماز با نوه اش (پادشاه آینده) حسین شرکت کرد. درحالی که به مسجد نزدیک می شدند، ضاربی به سمت ملک عبدالله آمد و پادشاه را به ضرب گلوله از پای درآورد. وی همچنین گلوله ای به سمت شاهزاده جوان شلیک کرد، اما گلوله به مدالی که روی سینه وی بود برخورد کرد.[۲]
پیوند به بیرون
ترور "ملك عبداللَّه" اولین پادشاه اردن هاشمی (1951م) قابل بازیابی از
http://t27.ir/calender/3699/gallery
نیز نگاه کنید به
شخصیت های موثر سیاسی و اجتماعی معاصر قطر؛ شخصیت های سیاسی کوبا
کتابشناسی
- ↑ عبدالله یکم(بی تا). ویکی پدیای فارسی. قابل بازیابی ازhttps://fa.wikipedia.org/wiki/
- ↑ لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)