شبکه های ماهواره ای در مالی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بر اساس قانون کشور [[مالی]] هیچ گونه منعی برای استفاده از شبکه‌های ماهوارهای خارجی وجود ندارد. از این روی در مناطق شهری معمولا چند خانواده به‌صورت مشارکتی با خرید دستگاه‌های گیرنده و دیش ماهوارهای برنامه‌های ساتلایت‌های مختلف را مشاهده می‌کنند. جدای از شبکه‌های ماهوارهای غربی خصوصا [[فرانسه]] و بلژیک ، کانال‌های ماهوارهای آفریقای جنوبی (با ترجمه فرانسه) نیز مورد علاقه تحصیلکردگان و شخصیت‌های دانشگاهی این کشور است. هرچند آماری از تعداد افرادی که دارای دستگاه‌های گیرنده شبکه‌های ماهوارهای می‌باشند موجود نیست ولی به‌نظر می‌رسد طی یک دهه اخیر تعداد متقاضیان شبکه‌های ماهوارهای در شهرهای بزرگی همچون [[باماکو در مالی|باماکو]] ، [[سگو در مالی|سگو]] ، گائو و کیدال به‌نحو قابل توجهی افزایش یافته‌باشد<ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [ | بر اساس قانون کشور [[مالی]] هیچ گونه منعی برای استفاده از شبکه‌های ماهوارهای خارجی وجود ندارد. از این روی در مناطق شهری معمولا چند خانواده به‌صورت مشارکتی با خرید دستگاه‌های گیرنده و دیش ماهوارهای برنامه‌های ساتلایت‌های مختلف را مشاهده می‌کنند. | ||
جدای از شبکه‌های ماهوارهای غربی خصوصا [[فرانسه]] و بلژیک ، کانال‌های ماهوارهای آفریقای جنوبی (با ترجمه فرانسه) نیز مورد علاقه تحصیلکردگان و شخصیت‌های دانشگاهی این کشور است. هرچند آماری از تعداد افرادی که دارای دستگاه‌های گیرنده شبکه‌های ماهوارهای می‌باشند موجود نیست ولی به‌نظر می‌رسد طی یک دهه اخیر تعداد متقاضیان شبکه‌های ماهوارهای در شهرهای بزرگی همچون [[باماکو در مالی|باماکو]] ، [[سگو در مالی|سگو]] ، گائو و کیدال به‌نحو قابل توجهی افزایش یافته‌باشد<ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص302-303.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[شبکه های ماهواره ای در افغانستان]]؛ [[شبكه‌های ماهوارهای ژاپن]]؛ [[شبکه های ماهواره ای در چین]]؛ [[شبکه های ماهواره ای سنگال]]؛ [[شبکه های ماهواره ای فرانسه]]؛ [[شبکه های ماهواره ای تایلند]]؛ [[شبکه های ماهواره ای در اردن]]؛ [[شبکه های ماهواره ای در اتیوپی]]؛ [[شبکه های ماهواره ای سیرالئون]]؛ [[شبکه های ماهواره ای در قطر]]. | [[شبکه های ماهواره ای در افغانستان]]؛ [[شبكه‌های ماهوارهای ژاپن]]؛ [[شبکه های ماهواره ای در چین]]؛ [[شبکه های ماهواره ای سنگال]]؛ [[شبکه های ماهواره ای فرانسه]]؛ [[شبکه های ماهواره ای تایلند]]؛ [[شبکه های ماهواره ای در اردن]]؛ [[شبکه های ماهواره ای در اتیوپی]]؛ [[شبکه های ماهواره ای سیرالئون]]؛ [[شبکه های ماهواره ای در قطر]]. | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۸
بر اساس قانون کشور مالی هیچ گونه منعی برای استفاده از شبکه‌های ماهوارهای خارجی وجود ندارد. از این روی در مناطق شهری معمولا چند خانواده به‌صورت مشارکتی با خرید دستگاه‌های گیرنده و دیش ماهوارهای برنامه‌های ساتلایت‌های مختلف را مشاهده می‌کنند.
جدای از شبکه‌های ماهوارهای غربی خصوصا فرانسه و بلژیک ، کانال‌های ماهوارهای آفریقای جنوبی (با ترجمه فرانسه) نیز مورد علاقه تحصیلکردگان و شخصیت‌های دانشگاهی این کشور است. هرچند آماری از تعداد افرادی که دارای دستگاه‌های گیرنده شبکه‌های ماهوارهای می‌باشند موجود نیست ولی به‌نظر می‌رسد طی یک دهه اخیر تعداد متقاضیان شبکه‌های ماهوارهای در شهرهای بزرگی همچون باماکو ، سگو ، گائو و کیدال به‌نحو قابل توجهی افزایش یافته‌باشد[۱].
نیز نگاه کنید به
شبکه های ماهواره ای در افغانستان؛ شبكه‌های ماهوارهای ژاپن؛ شبکه های ماهواره ای در چین؛ شبکه های ماهواره ای سنگال؛ شبکه های ماهواره ای فرانسه؛ شبکه های ماهواره ای تایلند؛ شبکه های ماهواره ای در اردن؛ شبکه های ماهواره ای در اتیوپی؛ شبکه های ماهواره ای سیرالئون؛ شبکه های ماهواره ای در قطر.
کتابشناسی
- ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص302-303.