تاریخ معاصر سنگال: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در سال 1944 ژنرال "دوگل"(Générale de gaule) درکنفرانس برازاویل (Brazzaville) برای استقلال دادن به مستعمرات برای اولین بار صحبت نمود. با پایان جنگ دوم جهانی تحولات مهم شروع شد. مستعمرات فرانسه به دلیل دو جنگ جهانی اول و دوم تکه تکه شده بود و این کشور درگیر جنگ های هند و [[چین]] پس از آن الجزایر گردید بگونه ای که قربانی یک سیستم سیاسی شکننده شد. بدنبال این تحولات فرانسه اقتدار و وجه خود را از دست داد. مسیر استعمار زدائی باز شد. در [[سنگال]] استعمار زدایی حول محور شخصیتی استثنایی به نام "لئوپولد سدار سنگور" (Léopold Sédar Sanghor) پدیدار گشت. در 25 نوامبر 1958 جمهوری سنگال، عضو جامعه فرانسه، اعلام موجودیت نمود. سدار سنگور ترس از آن چیزی داشت که آنرا "تکه تکه شدن آفریقای غربی" می نامید. برای همین "فدراسیون مالی" را ایجاد کرد. این فدراسیون متشکل از سنگال، نیجر، سودان فرانسه(مالی فعلی) و ولتای علیا بود. خیلی سریع نیجر و ولتای علیا این فدراسیون را ترک کردند، حرکتی که توسط [[ژنرال دوگل]] پذیرفته شد و در 20 ژوئن 1960 استقلال آن دو را به رسمیت شناخت. اختلاف میان دو شریک دیگر موجود غیر قابل اجتناب گردید بگونه ای که در مورد برداشت از قدرت دو دسته شدند. سنگالی ها معتقد به [[ساختار نظام سیاسی سنگال|نظام سیاسی]] چند حزبی بودند در حالیکه سودانی ها خواهان [[ساختار نظام سیاسی سنگال|نظام سیاسی]] تک حزبی شده بودند. در 20 اوت 1960 سنگال خود را از فدراسیون جدا کرد و اعلام استقلال نمود. دولت جدید مستقل شد، [[سنگال]] بلافاصله توسط [https://www.bing.com/ck/a?!&&p=ca89aeafec7454e6JmltdHM9MTcxMzM5ODQwMCZpZ3VpZD0xN2EzNWYwYS05OTg2LTYyOTgtM2M1Yi00Y2U5OThkNDYzMzEmaW5zaWQ9NTE2MQ&ptn=3&ver=2&hsh=3&fclid=17a35f0a-9986-6298-3c5b-4ce998d46331&psq=%d8%b3%d8%a7%d8%b2%d9%85%d8%a7%d9%86+%d9%85%d9%84%d9%84&u=a1aHR0cHM6Ly93d3cudW4ub3JnOjQ0My9lbi8&ntb=1 سازمان ملل] متحد نیز به عضویت پذیرفته شد.<ref>Diallo.(1983).315-320</ref> | در سال 1944 ژنرال "دوگل"(Générale de gaule) درکنفرانس برازاویل (Brazzaville) برای استقلال دادن به مستعمرات برای اولین بار صحبت نمود. با پایان جنگ دوم جهانی تحولات مهم شروع شد. مستعمرات [[فرانسه]] به دلیل دو جنگ جهانی اول و دوم تکه تکه شده بود و این کشور درگیر جنگ های هند و [[چین]] پس از آن الجزایر گردید بگونه ای که قربانی یک سیستم سیاسی شکننده شد. بدنبال این تحولات فرانسه اقتدار و وجه خود را از دست داد. مسیر استعمار زدائی باز شد. در [[سنگال]] استعمار زدایی حول محور شخصیتی استثنایی به نام "لئوپولد سدار سنگور" (Léopold Sédar Sanghor) پدیدار گشت. در 25 نوامبر 1958 جمهوری سنگال، عضو جامعه فرانسه، اعلام موجودیت نمود. سدار سنگور ترس از آن چیزی داشت که آنرا "تکه تکه شدن آفریقای غربی" می نامید. برای همین "فدراسیون [[مالی]]" را ایجاد کرد. این فدراسیون متشکل از سنگال، نیجر، [[سودان]] فرانسه(مالی فعلی) و ولتای علیا بود. خیلی سریع نیجر و ولتای علیا این فدراسیون را ترک کردند، حرکتی که توسط [[ژنرال دوگل]] پذیرفته شد و در 20 ژوئن 1960 استقلال آن دو را به رسمیت شناخت. اختلاف میان دو شریک دیگر موجود غیر قابل اجتناب گردید بگونه ای که در مورد برداشت از قدرت دو دسته شدند. سنگالی ها معتقد به [[ساختار نظام سیاسی سنگال|نظام سیاسی]] چند حزبی بودند در حالیکه سودانی ها خواهان [[ساختار نظام سیاسی سنگال|نظام سیاسی]] تک حزبی شده بودند. در 20 اوت 1960 سنگال خود را از فدراسیون جدا کرد و اعلام استقلال نمود. دولت جدید مستقل شد، [[سنگال]] بلافاصله توسط [https://www.bing.com/ck/a?!&&p=ca89aeafec7454e6JmltdHM9MTcxMzM5ODQwMCZpZ3VpZD0xN2EzNWYwYS05OTg2LTYyOTgtM2M1Yi00Y2U5OThkNDYzMzEmaW5zaWQ9NTE2MQ&ptn=3&ver=2&hsh=3&fclid=17a35f0a-9986-6298-3c5b-4ce998d46331&psq=%d8%b3%d8%a7%d8%b2%d9%85%d8%a7%d9%86+%d9%85%d9%84%d9%84&u=a1aHR0cHM6Ly93d3cudW4ub3JnOjQ0My9lbi8&ntb=1 سازمان ملل] متحد نیز به عضویت پذیرفته شد.<ref>Diallo.(1983).315-320</ref> | ||
سنگور رئیس جمهور [[سنگال]] شد. دو سال بعد "مَمَدو جا" (Mamadou Dia) رئیس مجلس درصدد سرنگونی او برآمد. او دستگیر و زندانی شد. در طول بیست سال سنگور مرد گفتگو اقدام به مدرن کردن کشور نمود. همچنین به توسعه دمکراسی پرداخت. اول ژانویه 1981 او خود را بازنشست نمود اقدامی که هرگز در آفریقا تا آن زمان دیده نشده بود. نخست وزیر او "عبدو دیوف" (Abdou Diouf) جانشین وی شد. دیوف مجدداً برای سال های 1988 تا 1993 به ریاست جمهوری انتخاب گردید. در سال 1982 [[سنگال]] و گامبیا در هم ادغام گردید و "کنفدراسیون سنگامبیا" متشکل از دو کشور شکل گرفت ولی پس از هفت سال (1989) منحل شد. در سال 1995 عبدو دیوف در نشست سران دولت درخواست آشتی ملی نمود. ولی علی رغم این اعلام مشاجرات قدیمی قوم گرایی خصوصاً در کازامانس (Casamance) مجدداً آشکار شد.<ref>Diouf.(1990).40-50</ref> | سنگور رئیس جمهور [[سنگال]] شد. دو سال بعد "مَمَدو جا" (Mamadou Dia) رئیس مجلس درصدد سرنگونی او برآمد. او دستگیر و زندانی شد. در طول بیست سال سنگور مرد گفتگو اقدام به مدرن کردن کشور نمود. همچنین به توسعه دمکراسی پرداخت. اول ژانویه 1981 او خود را بازنشست نمود اقدامی که هرگز در آفریقا تا آن زمان دیده نشده بود. نخست وزیر او "عبدو دیوف" (Abdou Diouf) جانشین وی شد. دیوف مجدداً برای سال های 1988 تا 1993 به ریاست جمهوری انتخاب گردید. در سال 1982 [[سنگال]] و گامبیا در هم ادغام گردید و "کنفدراسیون سنگامبیا" متشکل از دو کشور شکل گرفت ولی پس از هفت سال (1989) منحل شد. در سال 1995 عبدو دیوف در نشست سران دولت درخواست آشتی ملی نمود. ولی علی رغم این اعلام مشاجرات قدیمی قوم گرایی خصوصاً در کازامانس (Casamance) مجدداً آشکار شد.<ref>Diouf.(1990).40-50</ref> | ||
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۹
در سال 1944 ژنرال "دوگل"(Générale de gaule) درکنفرانس برازاویل (Brazzaville) برای استقلال دادن به مستعمرات برای اولین بار صحبت نمود. با پایان جنگ دوم جهانی تحولات مهم شروع شد. مستعمرات فرانسه به دلیل دو جنگ جهانی اول و دوم تکه تکه شده بود و این کشور درگیر جنگ های هند و چین پس از آن الجزایر گردید بگونه ای که قربانی یک سیستم سیاسی شکننده شد. بدنبال این تحولات فرانسه اقتدار و وجه خود را از دست داد. مسیر استعمار زدائی باز شد. در سنگال استعمار زدایی حول محور شخصیتی استثنایی به نام "لئوپولد سدار سنگور" (Léopold Sédar Sanghor) پدیدار گشت. در 25 نوامبر 1958 جمهوری سنگال، عضو جامعه فرانسه، اعلام موجودیت نمود. سدار سنگور ترس از آن چیزی داشت که آنرا "تکه تکه شدن آفریقای غربی" می نامید. برای همین "فدراسیون مالی" را ایجاد کرد. این فدراسیون متشکل از سنگال، نیجر، سودان فرانسه(مالی فعلی) و ولتای علیا بود. خیلی سریع نیجر و ولتای علیا این فدراسیون را ترک کردند، حرکتی که توسط ژنرال دوگل پذیرفته شد و در 20 ژوئن 1960 استقلال آن دو را به رسمیت شناخت. اختلاف میان دو شریک دیگر موجود غیر قابل اجتناب گردید بگونه ای که در مورد برداشت از قدرت دو دسته شدند. سنگالی ها معتقد به نظام سیاسی چند حزبی بودند در حالیکه سودانی ها خواهان نظام سیاسی تک حزبی شده بودند. در 20 اوت 1960 سنگال خود را از فدراسیون جدا کرد و اعلام استقلال نمود. دولت جدید مستقل شد، سنگال بلافاصله توسط سازمان ملل متحد نیز به عضویت پذیرفته شد.[۱]
سنگور رئیس جمهور سنگال شد. دو سال بعد "مَمَدو جا" (Mamadou Dia) رئیس مجلس درصدد سرنگونی او برآمد. او دستگیر و زندانی شد. در طول بیست سال سنگور مرد گفتگو اقدام به مدرن کردن کشور نمود. همچنین به توسعه دمکراسی پرداخت. اول ژانویه 1981 او خود را بازنشست نمود اقدامی که هرگز در آفریقا تا آن زمان دیده نشده بود. نخست وزیر او "عبدو دیوف" (Abdou Diouf) جانشین وی شد. دیوف مجدداً برای سال های 1988 تا 1993 به ریاست جمهوری انتخاب گردید. در سال 1982 سنگال و گامبیا در هم ادغام گردید و "کنفدراسیون سنگامبیا" متشکل از دو کشور شکل گرفت ولی پس از هفت سال (1989) منحل شد. در سال 1995 عبدو دیوف در نشست سران دولت درخواست آشتی ملی نمود. ولی علی رغم این اعلام مشاجرات قدیمی قوم گرایی خصوصاً در کازامانس (Casamance) مجدداً آشکار شد.[۲]
در انتخابات مارس 2000 علیرغم تلاش عبد دیوف برای اصلاح قانون اساسی حفظ خود در قدرت، مردم سنگال به عبدا... واد (Abdoula Wade) رهبر حزب دمکراتیک سنگال (DDS) و نامزد جبهه ائتلاف مقابل عبدو دیوف رای دادند. وی به عنوان سومین رئیس جمهور سنگال پس از چند دهه مبارزه سیاسی در شرایطی آرام و کاملاً دمکراتیک به قدرت رسید. نامبرده به حاکمیت چهل ساله حزب سوسیالیست بر سنگال پایان داد. البته حمایت های ملی مصطفی نیاس (Mostafa Niace) رئیس حزب "اتحاد برای نیروهای ترقی خواه" (AFP) از آقای واد در مبارزه انتخاباتی نقش به سزایی در موفقیت او در انتخابات ریاست جمهوری سنگال داشت. در ابتدا دوره ی آقای واد اکثریت مجلس سنگال هنوز در اختیار حزب سوسیالیست بود. بنابراین نمی توانست اصلاحات مورد نظر خود را اعمال کند. وی پیشنهاد تدوین قانون اساسی جدید و برگزاری همه پرسی داد. در 7 ژانویه 2007 با حضور %66واجدین شرایط و رای مثبت 90% آنها اصلاحیه قانون اساسی جدید رای آورد.[۳]
در بازنگری قانون اساسی، مجلس سنا که با توصیه عبدو دیوف در سال 1999 تأسیس شده بود و نیز شورای اقتصادی و اجتماعی منحل گردید. مدت دوره ریاست جمهوری از 7 سال به 5 سال کاهش یافت و مقرر شد رئیس جمهور فقط برای دو دوره بتواند انتخاب گردد. رئیس جمهور قدرت انحلال مجلس ملی را پیدا کرد و نخست وزیر دارای اختیارات بیشتر شد. شورای اقتصادی و اجتماعی در سال 2004 و مجلس سنا در سال 2007 مجدداً تشکیل شد. پس از این همه پرسی ملی عبدا... واد مجلس ملی را منحل و با توافق دیگر احزاب در 29 آوریل همان سال انتخابات زودرس مجلس برگزار گردید. در این انتخابات حزب آقای واد و ائتلاف طرفدار او موسوم به "سوپی" (Sopi) اکثریت مطلق (89 کرسی از 120 کرسی) کرسی های مجلس را از آن خود کرد.
دولت آقای واد علی رغم جریان های تجزیه طلب خصوصاً در جنوب این کشور تلاش های صلح آمیز خود را به کار بست و با برگزاری مذاکرات با نمایندگان "جنبش نیروهای دمکراتیک کازامانس در 30 دسامبر 2004 به امضاء موافقت نامه ی صلح بین دولت و جنبش استقلال طلب کازامانس برقرار شد و جنگ 22 ساله داخلی جنوب سنگال خاتمه یافت. در این رابطه چندین بار معاهدات ترک مخاصمه میان دولت و استقلال طلبان جنوب امضاء شد ولی هیچ کدام اجرایی نگردیده بود.
سنگال یکی از کشورهای دمکراتیک و لائیک با سیستم ریاست جمهوری و تعدد احزاب در غرب آفریقا است. فعالیت آزادانه احزاب و مطبوعات و حضور واقعی اپوزیسیون در این کشور به معنی واقعی وجود دارد. از زمان استقلال تا کنون دارای ثبات سیاسی بوده و حرکت های کودتا، براندازی، جنگ خارجی که از عادات و مشخصه های همیشگی کشورهای آفریقایی است در این کشور وجود نداشته است.
عبدالله واد در دولت اول خود (7-2000) شش مرتبه کابینه خود را ترمیم نمود. از جمله "مَکی سال" (Macky Sall) به عنوان مرد مورد اعتماد خود را به عنوان چهارمین نخست وزیر انتخاب کرد در انتخابات مجلس ملی سنگال در ژوئن 2007 حزب آقای واد (دمکراتیک سنگال) با کسب 131 کرسی از 150 کرسی اکثریت مجلس را به دست آورد و مکی سال نخست وزیر سابق به عنوان مرد مورد وثوق آقای عبدا... واد رئیس مجلس گردید.
آقای واد در انتخابات ریاست جمهوری 25 فوریه 2007 با کسب 50% آراء برای دومین بار رئیس جمهور سنگال شد و با تغییرات در کابینه با احتساب نخست وزیر اعضاء آن را به 31 نفر ارتقاء داد که در میان آنها پنج وزیر زن نیز وجود داشتند. (دفتر مطالعات سیاسی بین المللی: 1387: 29-27). در مارس 2008 یازدهمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی به میزبانی سنگال در داکار برگزار گردید و آقای واد به عنوان رئیس کنفرانس اسلامی برای یک دوره چهار ساله انتخاب گردید.
آقای عبداالله واد در دوره دوم ریاست جمهوری خود چندین بار کابینه خود را ترمیم و چند نخست وزیر تعویض نمود. از جمله آنها "شیخ حاجیبو سوماره" (Cheikh Hadjibou Soumare) و "سلیمان اِندِن اِنجای" (Soleyman Ndene Ndaye) می باشد. در انتخابات مارس 2012 علی رغم تلاش آقای واد در اخذ نظر مساعد شورای قانون اساسی برای کاندیدا شدن سومین بار جهت ریاست جمهوری در مقابل آقای "مکی سال" (Macky Sall) (نخست وزیر سابق) شکست خورد. در این انتخابات با شورش های خیابانی وی متهم شده بود که بر خلاف قانون اساسی برای سومین بار کاندیدا شده است. در دوره اول انتخابات علی رغم حضور ده کاندیدا از احزاب مختلف آقای عبدا... واد از احزاب دمکراتیک سنگال و آقای مکی سال از حزب «اتحاد برای جمهوری»(موسس حزب مذكور) به دوره دوم رفته و در دوره دوم آقای مکی سال با کسب اکثریت آراء بیش از8/65 درصد به عنوان چهارمین رئیس جمهور سنگال برگزیده گردید.[۴]
نیز نگاه کنید به
- تاریخ معاصر ژاپن
- روسیه معاصر
- تاریخ دوران معاصر کانادا
- تاریخ معاصر کوبا
- دوران معاصر(جمهوری چین)
- تاریخ دوران جدید لبنان
- تاریخ معاصر مصر