مجسمه سازی در اسپانیا: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۹ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۸

مجسمه‌سازی در اسپانیا

هر چند که از دوره رومانسک و گوتیک آثاری بر جای مانده اما دوره‌ی رونق مجسمه سازی در اسپانیا از رنسانس آغاز می‌شود و بیشتر آثار بر جای مانده مربوط به این دوران است.

سبک پلاترسک در آغاز قرن شانزدهم گسترش یافت. در این سبک مجسمه‌ها به شدت به حالت طبیعی نزدیک بودند و با رنگ‌های متنوع تزیین می‌شدند و جزییات در آن به دقت پرداخته می‌شد. دسته‌ای از بهترین مجسمه‌های تاریخ اسپانیا در این دوره و زیر دستان هنرمندانی همچون آلونسو بروگوئت که به او لقب شاهزاده مجسمه اسپانیایی داده بودند، ساخته شد. کارهای بروگوئت به لحاظ شکوه، اصالت، ابتکار و حکایت گری بی نظیر است. آثار او در کلیسای جامع تولدو و کلیسای سانتا اورسلا، نشان دهنده مهارت و تسلطش به هنر مجسمه سازی است. در قرن‌های 17 و 18 در اسپانیا چندین مکتب مهم مجسمه سازی شکل گرفت. یک مکتب متعلق به سویل بود که هنرمندی همچون خوان مارتینز مونتانس در آن به فعالیت مشغول بود. آثاری از این مکتب در کلیسای جامع سویل قابل مشاهده است. مکتب دیگر در گرانادا شکل گرفت که آلونسو کانو به آن تعلق داشت. همچنین مکتب وایادولید در قرن هجدهم به موفقیت‌های زیادی دست پیدا کرد؛ اگرچه نسبت به مکتب مادرید توفیق کمتری یافت. در اواسط قرن هجدهم، مکتب مادرید تحت تاثیر هنر نئوکلاسیک و سبک آکادمیکی که سن فرناندو آن را ترویج می‌داد تغییر مسیر داد و به سبک‌های کلاسیک گذشته بازگشت.

در مورسیا نیز فرانسیسکو سالزیلو در نیمه اول قرن هجدهم و اوایل نیمه دوم، بیش از 1800 اثر مختلف را آفرید. در قرن 19 و 20 با آغاز هنر مدرن هنرمندانی همچون خوآن گری و سالوادور دالی مجسمه‌هایی را در سبک آبستره و سورئال آفریدند. از مجسمه سازان معروف قرن بیستم در اسپانیامی‌توان به خولیو گونزالث (Julio gonzalez) ادواردو چییدا (Eduardo Chillida) و پابیلو سرانو (Pablo Serrano) می‌توان یاد کرد.^[۱][xlviii]

نیز نگاه کنید به

پاورقی

[xlviii] http://en.wikipedia.org/wiki/Spanish_art

کتابشناسی

↑ فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[1] فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-[[پرونده:مجسمه‌سازی در اسپانیا.jpg|بندانگشتی|358x358پیکسل|مجسمه‌سازی در اسپانیا]]هر چند که از دوره رومانسک و گوتیک آثاری بر جای مانده اما دوره‌ی رونق مجسمه سازی در اسپانیا از رنسانس آغاز می‌شود و بیشتر آثار بر جای مانده مربوط به این دوران است.
+[[پرونده:مجسمه‌سازی در اسپانیا.jpg|بندانگشتی|358x358پیکسل|مجسمه‌سازی در اسپانیا]]هر چند که از دوره رومانسک و گوتیک آثاری بر جای مانده اما دوره‌ی رونق مجسمه سازی در [[اسپانیا]] از رنسانس آغاز می‌شود و بیشتر آثار بر جای مانده مربوط به این دوران است.
-سبک پلاترسک در آغاز قرن شانزدهم گسترش یافت. در این سبک مجسمه‌ها به شدت به حالت طبیعی نزدیک بودند و با رنگ‌های متنوع تزیین می‌شدند و جزییات در آن به دقت پرداخته می‌شد. دسته‌ای از بهترین مجسمه‌های تاریخ اسپانیا در این دوره و زیر دستان هنرمندانی همچون آلونسو بروگوئت که به او لقب شاهزاده مجسمه اسپانیایی داده بودند، ساخته شد. کارهای بروگوئت به لحاظ شکوه، اصالت، ابتکار و حکایت گری بی نظیر است. آثار او در کلیسای جامع تولدو و کلیسای سانتا اورسلا، نشان دهنده مهارت و تسلطش به هنر مجسمه سازی است. در قرن‌های 17 و 18 در اسپانیا چندین مکتب مهم مجسمه سازی شکل گرفت. یک مکتب متعلق به سویل بود که هنرمندی همچون خوان مارتینز مونتانس در آن به فعالیت مشغول بود. آثاری از این مکتب در کلیسای جامع سویل قابل مشاهده است. مکتب دیگر در گرانادا شکل گرفت که آلونسو کانو به آن تعلق داشت. همچنین مکتب وایادولید در قرن هجدهم به موفقیت‌های زیادی دست پیدا کرد؛ اگرچه نسبت به مکتب مادرید توفیق کمتری یافت. در اواسط قرن هجدهم، مکتب مادرید تحت تاثیر هنر نئوکلاسیک و سبک آکادمیکی که سن فرناندو آن را ترویج می‌داد تغییر مسیر داد و به سبک‌های کلاسیک گذشته بازگشت.
+سبک پلاترسک در آغاز قرن شانزدهم گسترش یافت. در این سبک مجسمه‌ها به شدت به حالت طبیعی نزدیک بودند و با رنگ‌های متنوع تزیین می‌شدند و جزییات در آن به دقت پرداخته می‌شد. دسته‌ای از بهترین مجسمه‌های [[تاریخ اسپانیا]] در این دوره و زیر دستان هنرمندانی همچون آلونسو بروگوئت که به او لقب شاهزاده مجسمه اسپانیایی داده بودند، ساخته شد. کارهای بروگوئت به لحاظ شکوه، اصالت، ابتکار و حکایت گری بی نظیر است. آثار او در کلیسای جامع تولدو و کلیسای سانتا اورسلا، نشان دهنده مهارت و تسلطش به هنر مجسمه سازی است. در قرن‌های 17 و 18 در اسپانیا چندین مکتب مهم مجسمه سازی شکل گرفت. یک مکتب متعلق به سویل بود که هنرمندی همچون خوان مارتینز مونتانس در آن به فعالیت مشغول بود. آثاری از این مکتب در کلیسای جامع سویل قابل مشاهده است. مکتب دیگر در گرانادا شکل گرفت که [[آلونسو کانو]] به آن تعلق داشت. همچنین مکتب وایادولید در قرن هجدهم به موفقیت‌های زیادی دست پیدا کرد؛ اگرچه نسبت به مکتب مادرید توفیق کمتری یافت. در اواسط قرن هجدهم، مکتب مادرید تحت تاثیر هنر نئوکلاسیک و سبک آکادمیکی که سن فرناندو آن را ترویج می‌داد تغییر مسیر داد و به سبک‌های کلاسیک گذشته بازگشت.
 در مورسیا نیز فرانسیسکو سالزیلو در نیمه اول قرن هجدهم و اوایل نیمه دوم، بیش از 1800 اثر مختلف را آفرید. در قرن 19 و 20 با آغاز هنر مدرن هنرمندانی همچون خوآن گری و سالوادور دالی مجسمه‌هایی را در سبک آبستره و سورئال آفریدند. از مجسمه سازان معروف قرن بیستم در اسپانیامی‌توان به خولیو گونزالث (Julio gonzalez) ادواردو چییدا (Eduardo Chillida) و پابیلو سرانو (Pablo Serrano) می‌توان یاد کرد.<ref>فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>[xlviii]