تاریخ دوره میانی امارات متحده عربی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۲

در سال 1820 میلادی کشور همیشه سیاست مدار و زیرک انگلیس قرار داد صلحی را با شیخ نشین های اصلی کرانه دزدان(عمان) و بحرین امضا کرد که در این قرارداد به دنبال هدف پایان دادن به غارت و چپاول دزدان دریایی بود و از طرفی آنها را مجبور کند که به خرید و فروش برده پایان دهند البته انگلیسی ها عمدتاً در پی تثبیت قدرت خود در منطقه، همزمان با امن کردن شرایط برای بهره های مالی بوده اند.

اما این قرارداد تمرینی برای اعراب جهت به نظم درآمدن بود که تا سال 1835 میلادی به درازا کشید که در این سال شیخ نشین های امارات به یک قرارداد جدید آتش بس موافقت کردند و در این قرارداد پذیرفتند که به هیچ عنوان به کشتی ها و نیروهای انگلیسی تعرض نکنند و اگر این اتفاق به هر صورتی به وقوع به پیوندد اقدام به جبران خسارت نمایند. البته این قرارداد تا ماه می 1853 میلادی چندین بار تمدید شد و با امضا یک عهدنامه به تفاهم رسیدندکه کلیه خصومت های دریایی را به پایان برسانند.

این پیمان که بین هفت شیخ نشین امارات و کشور انگلستان صورت گرفت و حق نظارت بر آن به عهده انگلستان بود که در آن هیچ یک از طرفین اجازه هیچ گونه تعرض به یکدیگر و خصوصاً نیروهای انگلیسی را نداشتند و کلیه این شیخ نشین ها زیر نظر انگلستان اقدام به فعالیت مینمودند. این شرایط به علت جدایی عمان از آنها تا حدودی بی نتیجه می ماند و تجاوزات و جنگ های مقطعی بین آنها معمول بود تا اینکه در سال 1971 میلادی تسلط انگلیس از این شیخ نشین ها برداشته شد و امارات متحده عربی با هفت شیخ نشین اعلام استقلال نمودند. به محض جدا شدن انگلیس از این منطقه البته قبل از استقلال امارات در سال 1892 میلادی فرانسه، آلمان و روسیه به منطقه خلیج فارس علاقه مند شدند و انگلستان که منافع خود را در خطر میدید با شیخ های امارات یک معاهده جدید آتش بس با نام (توافق نامه انحصاری) امضا کرد که مهم ترین مباحث آن در این قرارداد عدم مداخله، فروش زمین یا توافق نامه با هر کشور ثالثی بدون اجازه و هماهنگی با انگلستان بوده است. از این دوره تا سال 1971 که استقلال امارات اعلام شد شیخ نشین ها تحت حمایت انگلستان بودند به این معنا که کشور انگلستان مسئولیت دفاع از شیخ نشین ها و تنظیم روابط خارجی آنها را به عهده داشت و تا زمانی که شیخ ها از حکومت سلطنتی عرب بطور سنتی پیروی می کردند و هر حاکم در حیطه حکومتی خود قدرت مطلق واقعی بود این موضوع ادامه داشت^[۱]^[۲]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ (Darraj & Puller( 2004
↑ کشاورز شکری، عباس، اقبالی، ابوالفضل (1392). آشنایی با امارات متحده عربی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار)

[1] (Darraj & Puller( 2004

[2] کشاورز شکری، عباس، اقبالی، ابوالفضل (1392). آشنایی با امارات متحده عربی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار)

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''قانون انگليسي'''
+در سال 1820 میلادی کشور همیشه سیاست مدار و زیرک انگلیس قرار داد صلحی را با شیخ نشین های اصلی کرانه دزدان(عمان) و بحرین امضا کرد که در این قرارداد به دنبال هدف پایان دادن به غارت و چپاول دزدان دریایی بود و از طرفی آنها را مجبور کند که به خرید و فروش برده پایان دهند البته انگلیسی ها عمدتاً در پی تثبیت قدرت خود در منطقه، همزمان با امن کردن شرایط برای بهره های [[مالی]] بوده اند.
-در سال 1820 ميلادي کشور هميشه سياستمدار و زيرک انگليس قرار داد صلحي را با شيخ نشينهاي اصلي کرانه دزدان(عبمان) و بحرين امضا کرد که در اين قرارداد به دنبال هدف پايان دادن به غارت و چپاول دزدان دريايي بود و از طرفي آنها را مجبور کند که به خريد و فروش برده پايان دهند البته انگليسيها عمدتاً در پي تثبيت قدرت خود در منطقه، همزمان با امن کردن شرايط براي بهرههاي مالي بوده اند.
+اما این قرارداد تمرینی برای اعراب جهت به نظم درآمدن بود که تا سال 1835 میلادی به درازا کشید که در این سال شیخ نشین های [[امارات متحده عربی|امارات]] به یک قرارداد جدید آتش بس موافقت کردند و در این قرارداد پذیرفتند که به هیچ عنوان به کشتی ها و نیروهای انگلیسی تعرض نکنند و اگر این اتفاق به هر صورتی به وقوع به پیوندد اقدام به جبران خسارت نمایند. البته این قرارداد تا ماه می 1853 میلادی چندین بار تمدید شد و با امضا یک عهدنامه به تفاهم رسیدندکه کلیه خصومت های دریایی را به پایان برسانند.
-اما اين قرارداد تمريني براي اعراب جهت به نظم درآمدن بود که تا سال 1835 ميلادي به درازا کشيد که در اين سال شيخ نشينهاي امارات به يک قرارداد جديد آتش بس موافقت کردند و در اين قرارداد پذيرفتند که به هيچ عنوان به کشتيها و نيروهاي انگليسي تعرض نکنند و اگر اين اتفاق به هر صورتي به وقوع بپيوندد اقدام به جبران خسارت نمايند. البته اين قرارداد تا ماه مي 1853 ميلادي چندين بار تمديد شد و با امضا يک عهدنامه به تفاهم رسيدندکه کليه خصومتهاي دريايي را به پايان برسانند.
+این پیمان که بین هفت شیخ نشین [[امارات متحده عربی|امارات]] و کشور انگلستان صورت گرفت و حق نظارت بر آن به عهده انگلستان بود که در آن هیچ یک از طرفین اجازه هیچ گونه تعرض به یکدیگر و خصوصاً نیروهای انگلیسی را نداشتند و کلیه این شیخ نشین ها زیر نظر انگلستان اقدام به فعالیت مینمودند. این شرایط به علت جدایی عمان از آنها تا حدودی بی نتیجه می ماند و تجاوزات و جنگ های مقطعی بین آنها معمول بود تا اینکه در سال 1971 میلادی تسلط انگلیس از این شیخ نشین ها برداشته شد و [[امارات متحده عربی]] با هفت شیخ نشین اعلام استقلال نمودند. به محض جدا شدن انگلیس از این منطقه البته قبل از استقلال [[امارات متحده عربی|امارات]] در سال 1892 میلادی [[فرانسه]]، آلمان و [[روسیه]] به منطقه خلیج فارس علاقه مند شدند و انگلستان که منافع خود را در خطر میدید با شیخ های [[امارات متحده عربی|امارات]] یک معاهده جدید آتش بس با نام (توافق نامه انحصاری) امضا کرد که مهم ترین مباحث آن در این قرارداد عدم مداخله، فروش زمین یا توافق نامه با هر کشور ثالثی بدون اجازه و هماهنگی با انگلستان بوده است. از این دوره تا سال 1971 که استقلال [[امارات متحده عربی|امارات]] اعلام شد شیخ نشین ها تحت حمایت انگلستان بودند به این معنا که کشور انگلستان مسئولیت دفاع از شیخ نشین ها و تنظیم روابط خارجی آنها را به عهده داشت و تا زمانی که شیخ ها از حکومت سلطنتی عرب بطور سنتی پیروی می  کردند و هر حاکم در حیطه حکومتی خود قدرت مطلق واقعی بود این موضوع ادامه داشت<ref>(Darraj & Puller( 2004</ref><ref>کشاورز شکری، عباس، اقبالی، ابوالفضل (1392). آشنایی با [[امارات متحده عربی]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار)</ref>
-اين پيمان که بين هفت شيخ نشين امارات و کشور انگلستان صورت گرفت و حق نظارت بر آن به عهده انگلستان بود که در آن هيچ يک از طرفين اجازه هيچ گونه تعرض به يکديگر و خصوصاً نيروهاي انگليسي را نداشتند و کليه اين شيخ نشينها زير نظر انگلستان اقدام به فعاليت مينمودند. اين شرايط بعلت جدايي عبمان از آنها تا حدودي بي نتيجه ميماند و تجاوزات و جنگهاي مقطعي بين آنها معمول بود تا اينکه در سال 1971 ميلادي تسلط انگليس از اين شيخ نشينها برداشته شد و امارات متحده عربي با هفت شيخ نشين اعلام استقلال نمودند. به محض جدا شدن انگليس از اين منطقه البته قبل از استقلال امارات در سال 1892 ميلادي فرانسه، آلمان و روسيه به منطقه خليج فارس علاقهمند شدند و انگلستان که منافع خود را در خطر ميديد با شيخ هاي امارات يک معاهده جديد آتش بس با نام (توافق نامه انحصاري) امضا کرد که مهمترين مباحث آن در اين قرارداد عدم مداخله، فروش زمين يا توافق نامه با هر کشور ثالثي بدون اجازه و هماهنگي با انگلستان بوده است. از اين دوره تا سال 1971 که استقلال امارات اعلام شد شيخ نشينها تحت حمايت انگلستان بودند به اين معنا که کشور انگلستان مسئوليت دفاع از شيخ نشينها و تنظيم روابط خارجي آنها را بعهده داشت و تا زماني که شيخها از حکومت سلطنتي عرب بطور سنتي پيروي ميکردند و هر حاکم در حيطه حکومتي خود قدرت مطلق واقعي بود اين موضوع ادامه داشت. (Darraj & Puller 2004:87)
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[تاریخ معاصر مصر]]؛ [[تاریخ معاصر سنگال]]؛ [[تاریخ معاصر کوبا]]؛ [[روسیه معاصر]]؛ [[چین معاصر و چالش های فرهنگی و اجتماعی پیش رو|چین معاصر]]؛ [[تاریخ دوران معاصر کانادا]]؛ [[لبنان معاصر]]؛ [[تاریخ معاصر ژاپن]]؛ [[تاریخ معاصر ساحل عاج]]؛ [[تاریخ معاصر قطر]]؛ [[تاریخ معاصر آرژانتین]]؛ [[تاریخ معاصر اردن]]؛ [[تاریخ معاصر زیمبابوه]]؛ [[تاریخ معاصر اوکراین]]؛ [[تاریخ معاصر سیرالئون]]؛ [[تاریخ معاصر اوکراین]]؛ [[تاریخ معاصر سودان]]؛ [[تاریخ معاصر مالی]]
-'''خط استقلال'''
+== کتابشناسی ==
-در سال 1952 کشور انگليس به حاکمان شيخ نشينها پيش نهاد ايجاد يک انجمن آتش بس و تأسيس آن را دارد تا در زمينه سياستهاي عمومي و موضوعات اجرايي آن انجمن تصميم گيرنده باشد و مصوبات آن مورد تأييد و اجراي همهي شيخ نشينها قرار گيرد تا با اين کار آنها را براي تشکيل يک اتحاديه تشويق نمايد. اين حاکمان در هر سال دو بار با يکديگر ديدار داشتند که تحت نظارت انگليس به عنوان مأمور سياسي در دبي هدايت ميشد. از سال 1958 که نفت خام در سواحل ابوظبي براي اولين بار کشف شد. شرايط مالي در اين شيخ نشین رو به بهبود نهاد و همين مسئله منجر به افزايش قدرت و نفوذ اين شيخ نشين در ميان ساير شيخ نشينها شد. (Ibid: 98)
-از سال 1960 استخراج رسمي نفت خام آغاز شد و از سال 1962 ميلادي توان مالي شيخ نشين ابوظبي بطور فزايندهاي گسترش پيدا کرد و توانست اين شيخ نشين را به عنوان قويترين شيخ نشين امارات حفظ نمايد.
-شيخ شاخبوت ابن سلطان آل نوجيان کسي بود که براي اولين بار حق امتياز استفاده از نفت خام براي گسترش شيخ نشين ابوظبي را در سال 1928 را پيشنهاد کرد و در سال 1966 معذول شد. شوراي مشورتي برادر کوچکترش شيخ زايدابن سلطان آل نوجيان را جانشين وي اعلام کرد. (Ibid: 99)
-با برنامه ها شيخ زايد شيخ نشين ابوظبي تغيير چهره داد. درآمدهاي عمومي که از صنعت نفت کسب کرد را در کارهاي عمومي و تدارک براي تهيه خدمات عمومي در اين شيخ نشين اختصاص داد. اين برنامهها در کنار ثروت کلاني که ابوظبي از درآمدهای نفتی بدست آورد آن را تبديل به برترين قدرت و مهمترين شيخ نشين امارات کرد. در سال1966 نفت خام در دبي هم کشف شد و اين نعمت بزرگ وخداداد به اين شيخ نشين نيز کمک شاياني در جهت پيشرفت و گسترش نمود تا جايي که توانست بعنوان دومين قدرت در بين شيخ نشينها خود را معرفي کند. (Ibid: 99)