سینماگران نسل پنجم چین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''سینما گران نسل پنجم'' == در نیمهی دوم دههی1980، کارگردانان جدیدی وارد عرصهی سینمای چین شدند که در آکادمی فیلم این کشور تحصیل کرده ولی در دورهی انقلاب فرهنگی، از ادامهی تحصیل باز مانده و در این مقطع فارغ التحصیل شدند. این افراد شیوهی سنتی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در نیمهی دوم دههی ۱۹۸۰، کارگردانان جدیدی وارد [[صنعت فیلم و سینمای چین|عرصهی سینمای چین]] شدند که در آکادمی فیلم این کشور تحصیل کرده ولی در دورهی [[اجرای انقلاب فرهنگی در چین|انقلاب فرهنگی]]، از ادامهی تحصیل باز مانده و در این مقطع فارغ التحصیل شدند. این افراد شیوهی سنتی قصه‌گویی را در فیلم رها و مدل جدیدی را بهکار بیستند. فیلمهای «یک و هشت» و «زمین زرد» از نخستین تولیدات نسل پنجم فیلم‌سازان محسوب میشود. | |||
در | |||
فیلمهای این کارگردانان در فستیوالهای جهانی مورد توجه قرار گرفتند. فیلم «زمین زرد» توجه برگزارکنندگان فستیوال هنگکنگ را جلب کرد. دههی ۱۹۸۰ دورهی آغاز رشد اقتصادی در [[چین]] بود و سینماگران نسل چهارم و پنجم، با نگاه انتقادی به [[تاریخ چین|تاریخ و سنتهای چین]] فیلم میساختند. | |||
غالب فیلمهای این نسل، در درجهی نخست به آسیب‌های فردی حاصل از [[اجرای انقلاب فرهنگی در چین|انقلاب فرهنگی]] پرداخته‌اند. مثلاً «یانگ یانجین» و «دِنگ ایمین» در فیلم «خندهی غم‌آلود» (۱۹۷۹)، «زای‌جین» در فیلم «افسانهی کوهستان تیَن‌یون» (۱۹۸۰) و «وو‌یی گُنگ» در فیلم «باران بعد از ظهر» (۱۹۸۰)، همگی نسبت به وضعیت اسفبار روشنفکران همدردی نشان داده‌اند و فیلم «در میانسالی» (۱۹۸۲) از «وانگ چیومین» و «سون یو»، و فیلم «رودخانهی بدون شناور» (۱۹۸۳) و «زندگی» (۱۹۸۴) از «وو تیمانمینگ» مصائب مشترک حرفهایها و روشنفکران را منعکس کرده‌اند. | |||
در فیلمهای دیگر دههی ۱۹۸۰ نیز می‌توان آثاری روزآمد و حتی طبیعت‌گرایانه در باب مسائل اجتماعی مشاهده کرد. دورهی نسل پنجم با حادثهی «تیان‌آن‌من» در سال ۱۹۸۹ به پایان رسید<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.]</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[هنر در چین]]؛ [[صنعت فیلم و سینمای چین]]؛ [[ورود صنعت سینما در چین]]؛ [[آغاز ورود صنعت سینما به چین تا دوران انقلاب کمونیستی]]؛ [[نخستین فیلم سینمایی ساخت چین]]؛ [[صنعت سینما در دوران حاکمیت کمونیست ها]]؛ [[سینماگران نسل جدید چین]] | |||
= کتابشناسی = | |||
<references /> | |||
[[رده:سینما، مستند و پویانمایی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۸
در نیمهی دوم دههی ۱۹۸۰، کارگردانان جدیدی وارد عرصهی سینمای چین شدند که در آکادمی فیلم این کشور تحصیل کرده ولی در دورهی انقلاب فرهنگی، از ادامهی تحصیل باز مانده و در این مقطع فارغ التحصیل شدند. این افراد شیوهی سنتی قصه‌گویی را در فیلم رها و مدل جدیدی را بهکار بیستند. فیلمهای «یک و هشت» و «زمین زرد» از نخستین تولیدات نسل پنجم فیلم‌سازان محسوب میشود.
فیلمهای این کارگردانان در فستیوالهای جهانی مورد توجه قرار گرفتند. فیلم «زمین زرد» توجه برگزارکنندگان فستیوال هنگکنگ را جلب کرد. دههی ۱۹۸۰ دورهی آغاز رشد اقتصادی در چین بود و سینماگران نسل چهارم و پنجم، با نگاه انتقادی به تاریخ و سنتهای چین فیلم میساختند.
غالب فیلمهای این نسل، در درجهی نخست به آسیب‌های فردی حاصل از انقلاب فرهنگی پرداخته‌اند. مثلاً «یانگ یانجین» و «دِنگ ایمین» در فیلم «خندهی غم‌آلود» (۱۹۷۹)، «زای‌جین» در فیلم «افسانهی کوهستان تیَن‌یون» (۱۹۸۰) و «وو‌یی گُنگ» در فیلم «باران بعد از ظهر» (۱۹۸۰)، همگی نسبت به وضعیت اسفبار روشنفکران همدردی نشان داده‌اند و فیلم «در میانسالی» (۱۹۸۲) از «وانگ چیومین» و «سون یو»، و فیلم «رودخانهی بدون شناور» (۱۹۸۳) و «زندگی» (۱۹۸۴) از «وو تیمانمینگ» مصائب مشترک حرفهایها و روشنفکران را منعکس کرده‌اند.
در فیلمهای دیگر دههی ۱۹۸۰ نیز می‌توان آثاری روزآمد و حتی طبیعت‌گرایانه در باب مسائل اجتماعی مشاهده کرد. دورهی نسل پنجم با حادثهی «تیان‌آن‌من» در سال ۱۹۸۹ به پایان رسید[۱].
نیز نگاه کنید به
هنر در چین؛ صنعت فیلم و سینمای چین؛ ورود صنعت سینما در چین؛ آغاز ورود صنعت سینما به چین تا دوران انقلاب کمونیستی؛ نخستین فیلم سینمایی ساخت چین؛ صنعت سینما در دوران حاکمیت کمونیست ها؛ سینماگران نسل جدید چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.