نظام سیاسی مصر: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «جامعه مصر بر پایه کشاورزی رودخانه­ای شکل گرفته است و این ویژگی به میزان زیادی به برپایی دولت مرکزی کمک کرده است، زیرا آبیاری زمین­های کشاورزی به طراحی و تلاش عمومی نیاز دارد (برکات 2008: 30). مصر از جمله معدود کشورهایی است که تجربه حکومتی آن از تا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
جامعه [[مصر]] بر پایه کشاورزی رودخانه­ای شکل گرفته است و این ویژگی به میزان زیادی به برپایی دولت مرکزی کمک کرده است، زیرا آبیاری زمین­های کشاورزی به طراحی و تلاش عمومی نیاز دارد (برکات 2008: 30).
[[پرونده:2015-635732728176992784-699.jpg|بندانگشتی|افسران آزاد. برگرفته از سایت التحریر، قابل بازیابی از https://altahrir.wordpress.com/2015/07/23/meet-the-free-officers-of-egypts-revolutionary-command-council/]][[پرونده:The-1952-Free-Officers-Coup.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:The-1952-Free-Officers-Coup.jpg|بندانگشتی|ژنرال محمد نجیب (اولین رئیس جمهور مصر) به همراه جمال عبد الناصر(دومین رئیس جمهور مصر). برگرفته از سایت اهرام آنلاین، قابل بازیابی از https://english.ahram.org.eg/NewsContent/9/0/55309/Heritage/Egypts-first-president-Mohamed-Naguib-Homeless-for.aspx]]
جامعه [[مصر]] بر پایه کشاورزی رودخانه­‌ای شکل گرفته است و این ویژگی به میزان زیادی به برپایی دولت مرکزی کمک کرده است، زیرا آبیاری زمین­‌های کشاورزی به طراحی و تلاش عمومی نیاز دارد.<ref>برکات، حلیم (2008). المجتمع العربی المعاصر (الطبعة الاولی). بیروت، [[لبنان]]: [https://caus.org.lb/ مرکز دراسات الوحدة العربیة]، ص 30.</ref>


مصر از جمله معدود کشورهایی است که تجربه حکومتی آن از تاریخی طولانی برخودار است. تجربه حکومت در دوره جدید اما به دهه­های اولیه قرن نوزدهم در عهد محمد علی بازمی­گردد که با هدف تحقق اهداف بلندپروازانه خود و با الگوگیری از تجربه­های غرب تلاش­هایی را در راستای شکل دادن به دولتی متناسب با تحولات سیاسی اجتماعی انجام دادوالبته موفقیت هائی کسب کرد. مسیری که او طی کرده بود توسط جانشینانش ادامه یافت وسرانجام با پیروزی افسران آزاد در انقلاب سال 1952، اولین نظام جمهوری در این کشور برپا شد.
مصر از جمله معدود کشورهایی است که تجربه حکومتی آن از تاریخی طولانی برخودار است. تجربه حکومت در دوره جدید اما به دهه­‌های اولیه قرن نوزدهم در عهد محمد علی باز می­‌گردد که با هدف تحقق اهداف بلندپروازانه خود و با الگوگیری از تجربه­‌های غرب تلاش­‌هایی را در راستای شکل دادن به دولتی متناسب با تحولات سیاسی اجتماعی انجام داد و البته موفقیت‌هایی کسب کرد. مسیری که او طی کرده بود توسط جانشینانش ادامه یافت و سرانجام با پیروزی افسران آزاد در انقلاب سال 1952، اولین نظام جمهوری در این کشور برپا شد.


نظام سیاسی این کشور، به استناد قانون اساسی مصوب سال 2014، دموکراتیک و حاکمیت از آن مردم است که اساس مشروعیت قوای سه­گانه است. مدیریت سیاسی کشور در چارچوب نظام ریاستی است و رئیس­جمهور عملا رئیس حکومت و رئیس قوه اجرایی است که بر مبنای قانون اساسی و قوانین برگرفته از آن و در کنار دو قوه قانونگذاری و قضائی، مسئولیت­های خود را انجام می­دهد. نظام سیاسی کشور بر مبادی دموکراسی، شورا، حقوق همه شهروندان مصری، تکثرگرایی سیاسی و حزبی و چرخش مسالمت­آمیز قدرت، استقلال قوای سه­گانه، حاکمیت قانون و احترام به حقوق و آزادی­های انسانی استوار است. نظام سیاسی، مسئولیت حفظ امنیت ملی و دفاع از کشور و سرزمین را برعهده دارد.
نظام سیاسی این کشور، به استناد قانون اساسی مصوب سال 2014، دموکراتیک و حاکمیت از آن مردم است که اساس مشروعیت قوای سه­ گانه است. مدیریت سیاسی کشور در چارچوب نظام ریاستی است و رئیس­ جمهور عملا رئیس حکومت و رئیس قوه اجرایی است که بر مبنای قانون اساسی و قوانین برگرفته از آن و در کنار دو قوه قانون گذاری و قضائی، مسئولیت‌­های خود را انجام می‌­دهد. نظام سیاسی کشور بر مبادی دموکراسی، شورا، حقوق همه شهروندان مصری، تکثرگرایی سیاسی و حزبی و چرخش مسالمت­ آمیز قدرت، استقلال قوای سه­ گانه، حاکمیت قانون و احترام به حقوق و آزادی­‌های انسانی استوار است. نظام سیاسی، مسئولیت حفظ امنیت ملی و دفاع از کشور و سرزمین را برعهده دارد.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[مصر]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص149-150.</ref>
== نیز نگاه کنید به ==
[[ساختار سیاسی تایلند]]؛ [[ساختار سیاسی کانادا]]؛ [[ساختار سیاسی روسیه]]؛ [[ساختار سیاسی افغانستان]]؛ [[ساختار سیاسی تونس]]؛ [[ساختار سیاسی ژاپن]]؛ [[ساختار سیاسی کوبا]]؛ [[ساختار سیاسی لبنان]]؛ [[ساختار سیاسی و نام رسمی کشور چین]]؛ [[ساختار نظام سیاسی سنگال]]؛ [[ساختار سیاسی آرژانتین]]؛ [[ساختار سیاسی فرانسه]]؛ [[ساختار سیاسی اسپانیا]]؛ [[ساختار سیاسی مالی]]؛ [[ساختار سیاسی سودان]]؛ [[ساختار سیاسی قطر]]؛ [[ساختار سیاسی اردن]]؛ [[ساختار سیاسی زیمبابوه]]؛ [[ساختار سیاسی سیرالئون]]؛ [[ساختار سیاسی اتیوپی]]؛ [[ساختار سیاسی بنگلادش]]؛ [[ساختار سیاسی تاجیکستان]]؛ [[ساختار سیاسی قزاقستان]]؛ [[ساختار سیاسی امارات متحده عربی]]
 
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:ساختار سیاسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۸

افسران آزاد. برگرفته از سایت التحریر، قابل بازیابی از https://altahrir.wordpress.com/2015/07/23/meet-the-free-officers-of-egypts-revolutionary-command-council/
ژنرال محمد نجیب (اولین رئیس جمهور مصر) به همراه جمال عبد الناصر(دومین رئیس جمهور مصر). برگرفته از سایت اهرام آنلاین، قابل بازیابی از https://english.ahram.org.eg/NewsContent/9/0/55309/Heritage/Egypts-first-president-Mohamed-Naguib-Homeless-for.aspx

جامعه مصر بر پایه کشاورزی رودخانه­‌ای شکل گرفته است و این ویژگی به میزان زیادی به برپایی دولت مرکزی کمک کرده است، زیرا آبیاری زمین­‌های کشاورزی به طراحی و تلاش عمومی نیاز دارد.[۱]

مصر از جمله معدود کشورهایی است که تجربه حکومتی آن از تاریخی طولانی برخودار است. تجربه حکومت در دوره جدید اما به دهه­‌های اولیه قرن نوزدهم در عهد محمد علی باز می­‌گردد که با هدف تحقق اهداف بلندپروازانه خود و با الگوگیری از تجربه­‌های غرب تلاش­‌هایی را در راستای شکل دادن به دولتی متناسب با تحولات سیاسی اجتماعی انجام داد و البته موفقیت‌هایی کسب کرد. مسیری که او طی کرده بود توسط جانشینانش ادامه یافت و سرانجام با پیروزی افسران آزاد در انقلاب سال 1952، اولین نظام جمهوری در این کشور برپا شد.

نظام سیاسی این کشور، به استناد قانون اساسی مصوب سال 2014، دموکراتیک و حاکمیت از آن مردم است که اساس مشروعیت قوای سه­ گانه است. مدیریت سیاسی کشور در چارچوب نظام ریاستی است و رئیس­ جمهور عملا رئیس حکومت و رئیس قوه اجرایی است که بر مبنای قانون اساسی و قوانین برگرفته از آن و در کنار دو قوه قانون گذاری و قضائی، مسئولیت‌­های خود را انجام می‌­دهد. نظام سیاسی کشور بر مبادی دموکراسی، شورا، حقوق همه شهروندان مصری، تکثرگرایی سیاسی و حزبی و چرخش مسالمت­ آمیز قدرت، استقلال قوای سه­ گانه، حاکمیت قانون و احترام به حقوق و آزادی­‌های انسانی استوار است. نظام سیاسی، مسئولیت حفظ امنیت ملی و دفاع از کشور و سرزمین را برعهده دارد.[۲]

نیز نگاه کنید به

ساختار سیاسی تایلند؛ ساختار سیاسی کانادا؛ ساختار سیاسی روسیه؛ ساختار سیاسی افغانستان؛ ساختار سیاسی تونس؛ ساختار سیاسی ژاپن؛ ساختار سیاسی کوبا؛ ساختار سیاسی لبنان؛ ساختار سیاسی و نام رسمی کشور چین؛ ساختار نظام سیاسی سنگال؛ ساختار سیاسی آرژانتین؛ ساختار سیاسی فرانسه؛ ساختار سیاسی اسپانیا؛ ساختار سیاسی مالی؛ ساختار سیاسی سودان؛ ساختار سیاسی قطر؛ ساختار سیاسی اردن؛ ساختار سیاسی زیمبابوه؛ ساختار سیاسی سیرالئون؛ ساختار سیاسی اتیوپی؛ ساختار سیاسی بنگلادش؛ ساختار سیاسی تاجیکستان؛ ساختار سیاسی قزاقستان؛ ساختار سیاسی امارات متحده عربی

کتابشناسی

  1. برکات، حلیم (2008). المجتمع العربی المعاصر (الطبعة الاولی). بیروت، لبنان: مرکز دراسات الوحدة العربیة، ص 30.
  2. صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص149-150.