امتیازهای در نظر گرفته شده برای اقلیت های قومی در چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2022030510070142682.jpg|بندانگشتی|نمایندگان مناطق خودمختار اقلیت نشین در مجالس محلی و کنگرهی ملی خلق [[چین]]. قابل بازیابی از https://www.quora.com/How-politically-stable-is-the-Peoples-Republic-of-China]] | |||
دولت [[چین]]، با اجرای سیاست خودمختاری مناطق اقلیت نشین و به منظور جلب اعتماد | دولت [[چین]]، با اجرای سیاست خودمختاری مناطق اقلیت نشین و به منظور جلب اعتماد [[اقلیت های قومی چین|اقلیتهای مختلف]]، برای ساکنان این مناطق تسهیلات و امتیازات مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی در نظر گرفته است که به برخی از آنها اشاره می شود. | ||
1-براساس | === امتیازهای در نظر گرفته شده برای [[اقلیت های قومی چین|اقلیت های قومی]] === | ||
1-براساس مادهی 17 از قانون مناطق خودمختار اقلیت نشین، بالاترین مقام اجرایی(منطقه-استان، شهر، شهرستان، بخش و دهستان) منطقهی خودمختار، همچنین، رییس یا معاون مجلس و شورای محلی میبایست از همان [[اقلیت های قومی چین|اقلیت نژادی]] انتخاب شود. | |||
2-تعداد نمایندگان مناطق خودمختار اقلیت نشین در مجالس محلی و | 2-تعداد نمایندگان مناطق خودمختار اقلیت نشین در مجالس محلی و کنگرهی ملی خلق [[چین]]، در مقایسه با نژاد خَن(اکثریت) و نسبت به [[جمعیت چین|جمعیت]] اقلیت مذکور، بیشتر خواهد بود. بر همین اساس است که سهم [[اقلیت های قومی چین|اقلیتهای قومی]] در مجالس محلی و کنگرهی خلق [[چین]] از حداقل4/9درصد در سال 1975 به حدود 14درصد در سال 1988 و 1993افزایش یافت و این میزان در سالهای 2003و 2008 به 8/13درصد رسید که نسبت به4/8درصد جمعیت اقلیتها خیلی بالاتر است. | ||
'''تعداد نمایندگان اقلیت های قومی در ادوار مختلف | '''تعداد نمایندگان [[اقلیت های قومی چین|اقلیت های قومی]] در ادوار مختلف کنگرهی ملی خلق [[چین]]'''<ref>The name list of Deputies of The Eleventh National People’s Congress. <nowiki>http://news.sina.com.cn</nowiki></ref> | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
|'''دوره کنگره خلق''' | |'''دوره کنگره خلق''' | ||
خط ۱۳: | خط ۱۴: | ||
|'''تعداد نمایندگان اقلیتها''' | |'''تعداد نمایندگان اقلیتها''' | ||
|'''درصد نمایندگان اقلیت''' | |'''درصد نمایندگان اقلیت''' | ||
|'''تعداد | |'''تعداد اقلیتهای حاضر''' | ||
|- | |- | ||
|'''نخستین''' | |'''نخستین''' | ||
خط ۷۲: | خط ۷۳: | ||
|} | |} | ||
3-براساس مادهی 20این قانون، هرگونه تصمیم گیری در مورد نحوهی اجرای سیاستها و مقررات ابلاغی از سوی دولت مرکزی، برعهدهی مقامات محلی گذاشته شده و آنها موظفند طی 60 روز پس از ابلاغ قانون مذکور نظر خود را در مورد چگونگی اجرای آن اعلام نمایند. | |||
4-طبق مادهی 22این قانون، مجالس محلی مناطق خودمختار می توانند مقررات خاصی برای ادارهی منطقه، طبق نیازها و شرایط و فرهنگ منطقه، از جمله مقررات امنیت اجتماعی خاص خود را تصویب و پس از تایید آن از سوی مقامات مرکز، به مورد اجرا بگذارند. | |||
5-ساکنان مناطق خودمختار از امتیازات ویژهی اقتصادی همچون بن کالاهای مصرفی، یارانهی نقدی سالانه، پرداخت مالیات کمتر، دریافت تسهیلات وام بانکی و سرمایه گذاری، و استفاده از فرصتهای شغلی در ادارت دولتی و... برخوردار میشوند. | |||
6-برخورداری از سهمیهی ویژهی آموزشی برای دانش آموزان مقاطع مختلف، دانشجویان دانشگاه ها، و مراکز فنی و حرفهای، و رشتههای ورزشی، از جمله امتیازات آموزشی این مناطق است. | |||
7-ساکنان این مناطق از اجرای [[سیستم تنظیم خانواده در چین|سیاست تک فرزندی]] معاف بوده و میتوانند دو فرزند داشته باشند. همچنین سن قانونی ازدواج برای آنها دو سال کمتر از سن قانونی رسمی کشور است. | |||
7-ساکنان این مناطق از اجرای سیاست تک فرزندی معاف بوده و | |||
8-افراد ساکن در این مناطق حق دارند زبان گفتگو و آموزش خود را همان زبان اقلیت خود انتخاب کنند. و دولت موظف است از زبان و فرهنگ آنها حفظ و حراست نماید. | 8-افراد ساکن در این مناطق حق دارند زبان گفتگو و آموزش خود را همان زبان اقلیت خود انتخاب کنند. و دولت موظف است از زبان و فرهنگ آنها حفظ و حراست نماید. | ||
9-اقلیت های ساکن در مناطق | 9-[[اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار|اقلیت های ساکن در مناطق خودمختار]]، میتوانند مراسم مذهبی، آداب و رسوم اجتماعی و ازدواج، آیینها و سنت های فرهنگی و جشنها و فستیوالهای هنری خود را طبق فرهنگ خود اجرا کنند. | ||
10-برای انجام پژوهش و تحقیق پیرامون [[تاریخ چین|تاریخ]]، [[فرهنگ چینی|فرهنگ]]، [[زبان و ادبیات چینی|زبان، ادبیات]]، [[هنر چینی|هنر]] و همچنین، حفظ و حراست از میراثهای تاریخی و فرهنگی [[اقلیت های قومی چین|اقلیت های قومی]] دولت بودجههای ویژهای در اختیار آنها قرار می دهد. | |||
11-[[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] برای آموزش، تربیت و آماده سازی کادر حزبی از میان اقلیتها بودجهی کلانی هزینه میکند. طبق آمار رسمی، در سال 1988میلادی، حدود7/2میلیون نفر از کادرهای رسمی حزب از [[اقلیت های قومی چین|اقلیت ها]] بودند که 9/6درصد از کل کادرهای سراسر کشور را تشکیل میداد و نسبت به سالهای نخست تأسیس [[جمهوری خلق چین]] 54برابر شده بود. | |||
12-دولت چین همه ساله برای بهبود زندگی [[اقلیت های قومی چین|مردم مناطق خودمختار اقلیت نشین]] و رشد و توسعهی اقتصادی و گسترش آموزش و توسعهی زیر ساختهای اقتصادی این مناطق بودجههای ویژهای اختصاص می دهد. دولت مرکزی، افزون بر بودجههای دولتی استانهای توسعه یافتهی مناطق ساحلی شرق کشور را موظف کرده تا هر استان پیشرفته به عنوان استان معین یک استان در حال توسعه، امکانات و تسهیلات طرح ها و بودجهی مورد نیاز آنها را به عنوان بخشی از بدهی مالیاتی خود تأمین کند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص. 99-103. </ref>. | |||
نیز نگاه کنید به [[اقلیت های قومی چین]]؛ [[سیاست دولت چین برای اداره ی مناطق اقلیت نشین]] | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[اقلیت های قومی چین]]؛ [[سیاست دولت چین برای اداره ی مناطق اقلیت نشین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۱
دولت چین، با اجرای سیاست خودمختاری مناطق اقلیت نشین و به منظور جلب اعتماد اقلیتهای مختلف، برای ساکنان این مناطق تسهیلات و امتیازات مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی در نظر گرفته است که به برخی از آنها اشاره می شود.
امتیازهای در نظر گرفته شده برای اقلیت های قومی
1-براساس مادهی 17 از قانون مناطق خودمختار اقلیت نشین، بالاترین مقام اجرایی(منطقه-استان، شهر، شهرستان، بخش و دهستان) منطقهی خودمختار، همچنین، رییس یا معاون مجلس و شورای محلی میبایست از همان اقلیت نژادی انتخاب شود.
2-تعداد نمایندگان مناطق خودمختار اقلیت نشین در مجالس محلی و کنگرهی ملی خلق چین، در مقایسه با نژاد خَن(اکثریت) و نسبت به جمعیت اقلیت مذکور، بیشتر خواهد بود. بر همین اساس است که سهم اقلیتهای قومی در مجالس محلی و کنگرهی خلق چین از حداقل4/9درصد در سال 1975 به حدود 14درصد در سال 1988 و 1993افزایش یافت و این میزان در سالهای 2003و 2008 به 8/13درصد رسید که نسبت به4/8درصد جمعیت اقلیتها خیلی بالاتر است.
تعداد نمایندگان اقلیت های قومی در ادوار مختلف کنگرهی ملی خلق چین[۱]
دوره کنگره خلق | سال | تعدادکل نمایندگان | تعداد نمایندگان اقلیتها | درصد نمایندگان اقلیت | تعداد اقلیتهای حاضر |
نخستین | 1954 | 1266 | 178 | 5/14 | 30 |
سومین | 1964 | 3040 | 372 | 2/12 | 53 |
چهارمین | 1975 | 2885 | 270 | 4/9 | 54 |
پنجمین | 1978 | 3497 | 381 | 9/10 | 54 |
ششمین | 1983 | 2978 | 493 | 6/13 | 55 |
هشتمین | 1993 | 2977 | 493 | 8/14 | 55 |
دهمین | 2003 | 2985 | 415 | 9/13 | 55 |
یازدهمین | 2008 | 2987 | 411 | 8/13 | 55 |
3-براساس مادهی 20این قانون، هرگونه تصمیم گیری در مورد نحوهی اجرای سیاستها و مقررات ابلاغی از سوی دولت مرکزی، برعهدهی مقامات محلی گذاشته شده و آنها موظفند طی 60 روز پس از ابلاغ قانون مذکور نظر خود را در مورد چگونگی اجرای آن اعلام نمایند.
4-طبق مادهی 22این قانون، مجالس محلی مناطق خودمختار می توانند مقررات خاصی برای ادارهی منطقه، طبق نیازها و شرایط و فرهنگ منطقه، از جمله مقررات امنیت اجتماعی خاص خود را تصویب و پس از تایید آن از سوی مقامات مرکز، به مورد اجرا بگذارند.
5-ساکنان مناطق خودمختار از امتیازات ویژهی اقتصادی همچون بن کالاهای مصرفی، یارانهی نقدی سالانه، پرداخت مالیات کمتر، دریافت تسهیلات وام بانکی و سرمایه گذاری، و استفاده از فرصتهای شغلی در ادارت دولتی و... برخوردار میشوند.
6-برخورداری از سهمیهی ویژهی آموزشی برای دانش آموزان مقاطع مختلف، دانشجویان دانشگاه ها، و مراکز فنی و حرفهای، و رشتههای ورزشی، از جمله امتیازات آموزشی این مناطق است.
7-ساکنان این مناطق از اجرای سیاست تک فرزندی معاف بوده و میتوانند دو فرزند داشته باشند. همچنین سن قانونی ازدواج برای آنها دو سال کمتر از سن قانونی رسمی کشور است.
8-افراد ساکن در این مناطق حق دارند زبان گفتگو و آموزش خود را همان زبان اقلیت خود انتخاب کنند. و دولت موظف است از زبان و فرهنگ آنها حفظ و حراست نماید.
9-اقلیت های ساکن در مناطق خودمختار، میتوانند مراسم مذهبی، آداب و رسوم اجتماعی و ازدواج، آیینها و سنت های فرهنگی و جشنها و فستیوالهای هنری خود را طبق فرهنگ خود اجرا کنند.
10-برای انجام پژوهش و تحقیق پیرامون تاریخ، فرهنگ، زبان، ادبیات، هنر و همچنین، حفظ و حراست از میراثهای تاریخی و فرهنگی اقلیت های قومی دولت بودجههای ویژهای در اختیار آنها قرار می دهد.
11-حزب کمونیست چین برای آموزش، تربیت و آماده سازی کادر حزبی از میان اقلیتها بودجهی کلانی هزینه میکند. طبق آمار رسمی، در سال 1988میلادی، حدود7/2میلیون نفر از کادرهای رسمی حزب از اقلیت ها بودند که 9/6درصد از کل کادرهای سراسر کشور را تشکیل میداد و نسبت به سالهای نخست تأسیس جمهوری خلق چین 54برابر شده بود.
12-دولت چین همه ساله برای بهبود زندگی مردم مناطق خودمختار اقلیت نشین و رشد و توسعهی اقتصادی و گسترش آموزش و توسعهی زیر ساختهای اقتصادی این مناطق بودجههای ویژهای اختصاص می دهد. دولت مرکزی، افزون بر بودجههای دولتی استانهای توسعه یافتهی مناطق ساحلی شرق کشور را موظف کرده تا هر استان پیشرفته به عنوان استان معین یک استان در حال توسعه، امکانات و تسهیلات طرح ها و بودجهی مورد نیاز آنها را به عنوان بخشی از بدهی مالیاتی خود تأمین کند[۲].
نیز نگاه کنید به
اقلیت های قومی چین؛ سیاست دولت چین برای اداره ی مناطق اقلیت نشین
کتابشناسی
- ↑ The name list of Deputies of The Eleventh National People’s Congress. http://news.sina.com.cn
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص. 99-103.