کوهستان ووای: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:ووای.jpg|بندانگشتی|کوهستان ووای]]
[[پرونده:ووای.jpg|بندانگشتی|[[کوهستان ووای]]. قابل بازیابی از https://govt.chinadaily.com.cn/regional/fujian]]
[[کوهستان ووای]](Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب چین، بزرگ­ترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی­‌های زیست محیطی، سایت­‌های باستان­شناسی، تاریخ کنفوسیوسی، تائویی و بوداییش و هم­چنین زیبایی­‌های بسیارش شناخته می­شود. این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم می­شود: منطقه‌­ی غربی با تنوع زیستی؛ منطقه‌­ی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانه‌­ای؛ مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛ و خرابه­‌های پایتخت قوم مین­یووِ(Minyue)در روستای چِنگ­چون(Chengchun). ترکیب تپه‌­ها، رودها، درختان بلند بامبو، قله­‌های سرخ صخره­ای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آب­‌های زلال جویبارها، هم­چنین، معابد بودایی، تائویی، و کنفوسیوسی و اقامتگاه راهبان و راهبه‌­ها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کننده­ای را به وجود آورده‌­اند.
کوهستان ووای(Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب [[چین]]، بزرگ­ترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی­‌های زیست محیطی، [[سایت های باستانی در چین|سایت­‌های باستان­شناسی]]، [[آیین بومی کنفوسیوس|تاریخ کنفوسیوسی]]، [[آیین بومی تائو|تائویی]] و [[آیین بودا|بوداییش]] و هم­چنین زیبایی­‌های بسیارش شناخته می ­شود.


این منطقه به عنوان یکی از پایگاه­‌های اصلی گسترش آیین­‌های تائویی و ذِن در طول2000سال گذشته مشهور بوده و 278معبد و خرابه­‌های معبد تائویی در آن دیده می­شود. این منطقه مرکز آموزش آموزه­‌های کنفوسیوسی در جنوب [[چین]] نیز بوده و آثار زیادی از آیین­‌های محلی و بومی هم در آن دیده می­شود.
این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم می­ شود:


این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.
منطقه‌­ی غربی با تنوع زیستی؛


نیز نگاه کنید به [[چین در یک نگاه|چین]]،[[چین در یک نگاه]]،[[پکن]]
منطقه‌­ی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانه‌­ای؛


مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛
و خرابه­‌های پایتخت قوم مین­یووِ(Minyue)در روستای چِنگ ­چون(Chengchun).
ترکیب تپه‌­ها، رودها، درختان بلند بامبو، قله­‌های سرخ صخره­ای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آب­‌های زلال جویبارها، هم­چنین، [[آیین بودا|معابد بودایی]]، [[آیین بومی تائو|تائویی]]، و [[معبد، اقامتگاه و جنگل سنگی کنفوسیوس|کنفوسیوسی]] و اقامتگاه راهبان و راهبه‌­ها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کننده­ای را به وجود آورده‌­اند.
این منطقه به عنوان یکی از پایگاه­‌های اصلی گسترش [[آیین بومی تائو|آیین­‌های تائویی]] و ذِن در طول2000سال گذشته مشهور بوده و 278معبد و خرابه­‌های [[معبد آسمانی|معبد تائویی]] در آن دیده می­شود. این منطقه مرکز آموزش [[آموزه های کنفوسیوس|آموزه­‌های کنفوسیوسی]] در جنوب [[چین]] نیز بوده و آثار زیادی از [[آیین ها، ادیان و مذاهب باستانی و بومی چین|آیین­‌های محلی و بومی]] هم در آن دیده می­شود.
این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث جهانی]] به ثبت رسید<ref>سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد2، ص. 637-638.</ref>.
== نیز نگاه کنید به ==
[[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی]]؛ [[کوهستان های چین]]؛ [[کوهستان چینگ چنگ]]؛ [[کوهستان ووتی]]؛ [[کوهستان تاریخی دنگ فنگ]]
== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۰

کوهستان ووای(Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب چین، بزرگ­ترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی­‌های زیست محیطی، سایت­‌های باستان­شناسی، تاریخ کنفوسیوسی، تائویی و بوداییش و هم­چنین زیبایی­‌های بسیارش شناخته می ­شود.

این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم می­ شود:

منطقه‌­ی غربی با تنوع زیستی؛

منطقه‌­ی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانه‌­ای؛

مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛

و خرابه­‌های پایتخت قوم مین­یووِ(Minyue)در روستای چِنگ ­چون(Chengchun).

ترکیب تپه‌­ها، رودها، درختان بلند بامبو، قله­‌های سرخ صخره­ای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آب­‌های زلال جویبارها، هم­چنین، معابد بودایی، تائویی، و کنفوسیوسی و اقامتگاه راهبان و راهبه‌­ها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کننده­ای را به وجود آورده‌­اند.

این منطقه به عنوان یکی از پایگاه­‌های اصلی گسترش آیین­‌های تائویی و ذِن در طول2000سال گذشته مشهور بوده و 278معبد و خرابه­‌های معبد تائویی در آن دیده می­شود. این منطقه مرکز آموزش آموزه­‌های کنفوسیوسی در جنوب چین نیز بوده و آثار زیادی از آیین­‌های محلی و بومی هم در آن دیده می­شود.

این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید[۱].

نیز نگاه کنید به

آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی؛ کوهستان های چین؛ کوهستان چینگ چنگ؛ کوهستان ووتی؛ کوهستان تاریخی دنگ فنگ

کتابشناسی

  1. سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص. 637-638.