گروهها و نهادهای اجتماعی ژاپن: تفاوت میان نسخهها
جز The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles). |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تحلیل جنبشهای مدنی از این نظر میتواند مفید باشد که تفسیر [[ژاپن]] به عنوان جامعهای هماهنگ که احترام به جایگاه قدرت و گرایش به جمع از مشخصههای آن است، چندان کافی نیست و ما نیازمند مدلی پویاتر برای درک ساختار جامعه مدنی ژاپن امروز هستیم. | تحلیل جنبشهای مدنی از این نظر میتواند مفید باشد که تفسیر [[ژاپن]] به عنوان جامعهای هماهنگ که احترام به جایگاه قدرت و گرایش به جمع از مشخصههای آن است، چندان کافی نیست و ما نیازمند مدلی پویاتر برای درک ساختار جامعه مدنی [[ژاپن]] امروز هستیم. | ||
[[تاریخ ژاپن]] هم علیرغم عدم اعتراض و جنبشهای گسترده مردمی در دهههای اخیر، دورانهای نزاع و جنبشهای مدنی زیادی را پشت سرگذاشته است. در دوره توکوگاوا (1868-1603)، قیامهای خشونت آمیز کشاورزان تحت عنوان "ایکّی" (一揆/Ikki) جزو رویدادهای اعتراضی مکرر در آن دوران بود. به دنبال آن جریانهای بحث برانگیز ملتسازی و نوسازی عمومی در دوره میجی باعث تغییرات اساسی در حیات اجتماعی و روزمره مردم شد و همچنین منجر به اعتراضات مکرری در آن دوره گردید. | [[تاریخ ژاپن]] هم علیرغم عدم اعتراض و جنبشهای گسترده مردمی در دهههای اخیر، دورانهای نزاع و جنبشهای مدنی زیادی را پشت سرگذاشته است. در دوره توکوگاوا (1868-1603)، قیامهای خشونت آمیز کشاورزان تحت عنوان "ایکّی" (一揆/Ikki) جزو رویدادهای اعتراضی مکرر در آن دوران بود. به دنبال آن جریانهای بحث برانگیز ملتسازی و نوسازی عمومی در دوره میجی باعث تغییرات اساسی در حیات اجتماعی و روزمره مردم شد و همچنین منجر به اعتراضات مکرری در آن دوره گردید. | ||
[[پرونده:شورش برنج.jpg|جایگزین=مغازه سوزوکی پس از آتش زدن در طی شورش برنج در یازدهم اوت ۱۹۱۸ میلادی|بندانگشتی|مغازه سوزوکی پس از آتش زدن در طی شورش برنج در یازدهم اوت ۱۹۱۸ | [[پرونده:شورش برنج.jpg|جایگزین=مغازه سوزوکی پس از آتش زدن در طی شورش برنج در یازدهم اوت ۱۹۱۸ میلادی|بندانگشتی|مغازه سوزوکی پس از آتش زدن در طی شورش برنج در یازدهم اوت ۱۹۱۸ میلادی، برگرفته از ویکی پدیای فارسی، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%B4_%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%AC_%DB%B1%DB%B9%DB%B1%DB%B8_%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%AF%DB%8C]] | ||
شورشهای گسترده برنج(米騒動/Kome sōdō) در سال 1918 نقطه شروع | شورشهای گسترده برنج(米騒動/Kome sōdō) در سال 1918 نقطه شروع تظاهرات جمعی خشونت آمیزی بود که از استان تویاما (富山県/Toyama ken) آغاز شد و به دیگر شهرها و استان های کشور کشیده شد و در نهایت منجر به سرکوب گسترده از جانب نیروهای ارتش امپراتوری [[ژاپن]] شد. این اعتراضات به منزله زخمی بر پیکره دموکراسی نوپا و در عین حال ناپایدار تایشو در دهه 1920 به حساب آمد.<ref>Fujino, Tamotsu (2001). [日本史事典]. Asakura bookstore</ref> علاوه بر این در سالهای آغازین دوران پس از جنگ جهانی دوم تا اواسط دهه 1970، چندین جنبش اجتماعی رقیب در مذاکره درباره پیکربندی اجتماعی و سیاسی [[ژاپن]] بعد از جنگ شکل گرفت و کارشان گهگاه به آشوب و کارزارهای خیابانی خشن کشید. | ||
با تمرکز بر جنبشهای سیاسی و اجتماعی ژاپن پس از جنگ جهانی دوم، مشخص میشود که چرخه اعتراضات پس از جنگ تا کنون ادامه داشته، اما بین سالهای 1980 تا 2010 با سکوت و خاموشی چشمگیری همراه بوده است. از جمله مهمترین جنبشهای دوران پس از جنگ در | با تمرکز بر جنبشهای سیاسی و اجتماعی [[ژاپن]] پس از جنگ جهانی دوم، مشخص میشود که چرخه اعتراضات پس از جنگ تا کنون ادامه داشته، اما بین سالهای 1980 تا 2010 با سکوت و خاموشی چشمگیری همراه بوده است. از جمله مهمترین جنبشهای دوران پس از جنگ در [[ژاپن]]، آغاز جنبش آنپوتوسو (安保闘争/Anpo tōsō) توسط احزاب چپ، اتحادیههای کارگری و گروههای دانشجویی بود که از سال 1959 تا 1960 و دوباره در سال 1970 مجموعه ای از اعتراضات گسترده ای را علیه پیمان امنیتی امریکا و [[ژاپن]] در پی داشت و هزاران نفر را برای تظاهرات گسترده بسیج کرد. بعدها، اعتصاب معدن زغال سنگ میایکه (三池闘争/Miike tōsō)، طولانیترین و بزرگترین اعتصاب در تاریخ جنبش کارگری [[ژاپن]] رخ داد و نقطه اوج نمادین مبارزات کارگری پس از جنگ را شکل داد.<ref>Sasaki (2001). Organizing the spontaneous. Hawaii: University of Hawaii Press.</ref> | ||
پس از آن از اواسط دهه 1970 چرخه جنبشها و اعتراضات رو به خاموشی و سکوت رفت و به تدریج از نفوذ جنبشهای اجتماعی در سیاست ملی کاسته شد که یکی از دلایل آن میتواند رشد طبقه متوسط و نمایان شدن آن در قالب مدلی نو از موفقیت برای کشور باشد. علاوه براین، اعتراضات عمومی به یک فعالیت اجتماعی انگ زده تبدیل شد و از طرفی جنبش دانشجویی نیز دچار تفرقه و درگیریهای داخلی گردید.<ref>Matsumoto, Kazuaki (2011). Shimin katsudō gainen no keisei-kinsetsu gainen to no kankei-sei to jidai haikei o chūshin ni. Hōseidaigaku daigakuin kiyō,183-213.</ref> | پس از آن از اواسط دهه 1970 چرخه جنبشها و اعتراضات رو به خاموشی و سکوت رفت و به تدریج از نفوذ جنبشهای اجتماعی در سیاست ملی کاسته شد که یکی از دلایل آن میتواند رشد طبقه متوسط و نمایان شدن آن در قالب مدلی نو از موفقیت برای کشور باشد. علاوه براین، اعتراضات عمومی به یک فعالیت اجتماعی انگ زده تبدیل شد و از طرفی جنبش دانشجویی نیز دچار تفرقه و درگیریهای داخلی گردید.<ref>Matsumoto, Kazuaki (2011). Shimin katsudō gainen no keisei-kinsetsu gainen to no kankei-sei to jidai haikei o chūshin ni. Hōseidaigaku daigakuin kiyō,183-213.</ref> | ||
علاوه بر این دهه 1970 همزمان بود با آغاز فعالیتهای حقوق بشری در رابطه با کرهایهای ژاپن و بازماندگان جزایر ساخالین[i] که در جریان جنگ و جنجالهای استعماری بین شوروی و ژاپن بین سالهای 1939 تا پایان جنگ جهانی دوم، به ساخالین کوچانده و پس از جنگ و نفوذ شوروی بسیاری از آنها طی مهاجرت دیگری به قلمرو بعد از جنگ ژاپن بازگشتند و اجداد و نیاکان کره ای های ساخالین شدند. به دنبال تداوم جنبشهای مدنی، اعتراضات مردمی علیه ارتش [[آمریکا]] در اوکیناوا نیز بصورت نسبی ادامه پیدا کرده است.<ref>.fokouka and others (2011)</ref> | علاوه بر این دهه 1970 همزمان بود با آغاز فعالیتهای حقوق بشری در رابطه با کرهایهای [[ژاپن]] و بازماندگان جزایر ساخالین[i] که در جریان جنگ و جنجالهای استعماری بین شوروی و [[ژاپن]] بین سالهای 1939 تا پایان جنگ جهانی دوم، به ساخالین کوچانده و پس از جنگ و نفوذ شوروی بسیاری از آنها طی مهاجرت دیگری به قلمرو بعد از جنگ [[ژاپن]] بازگشتند و اجداد و نیاکان کره ای های ساخالین شدند. به دنبال تداوم جنبشهای مدنی، اعتراضات مردمی علیه ارتش [[آمریکا]] در اوکیناوا نیز بصورت نسبی ادامه پیدا کرده است.<ref>.fokouka and others (2011)</ref> | ||
[[پرونده:Picture5.jpg|بندانگشتی|نمودارشماره 2: تغییرات جنبشهای مدنی در ژاپن بین سالهای 1945 تا 2015.<ref>Chiavacci, D & Obinger, J (2018). Social movements and political activism in contemporary Japan: Re-emerging from invisibility. London: Routledge, Taylor & Francis Group,4.</ref>]] | [[پرونده:Picture5.jpg|بندانگشتی|نمودارشماره 2: تغییرات جنبشهای مدنی در ژاپن بین سالهای 1945 تا 2015.<ref>Chiavacci, D & Obinger, J (2018). Social movements and political activism in contemporary Japan: Re-emerging from invisibility. London: Routledge, Taylor & Francis Group,4.</ref>]] | ||
در سالهای پس از 2011 و پس از وقوع فاجعه سونامی و زلزله بزرگ در شرق ژاپن که خسارات جبران ناپذیری را به ویژه در نیروگاه هستهای فوکوشیما برجای گذاشت، جنبشهای اجتماعی و اعتراضی و مشارکت مدنی به شکل بی سابقهای در ژاپن احیا و موجی از گروههای مردمی تشکیل شد و تظاهرات گسترده ضد هستهای ظهور پیدا کرد. جنبش ضد هستهای در ژاپن یک جنبش اجتماعی عمده در [[ژاپن در دوران پس از جنگ و استیلای آمریکا|ژاپن پس از جنگ]] است که بیشتر ناشی از تجربیات هیروشیما و ناگاساکی است و طی سالهای بعد از جنگ چند دسته جنبش جهانی علیه فعالیتهای هستهای پایهای حیاتی برای فعالیتهای کنونی ضد هستهای در جامعه ژاپن ساخت.<ref>Mifune, Tsuyoshi (2001). [コミュニティ政策研究]. Aichi Aichigakusendaigaku, 127.</ref> | در سالهای پس از 2011 و پس از وقوع فاجعه سونامی و زلزله بزرگ در شرق [[ژاپن]] که خسارات جبران ناپذیری را به ویژه در نیروگاه هستهای فوکوشیما برجای گذاشت، جنبشهای اجتماعی و اعتراضی و مشارکت مدنی به شکل بی سابقهای در [[ژاپن]] احیا و موجی از گروههای مردمی تشکیل شد و تظاهرات گسترده ضد هستهای ظهور پیدا کرد. جنبش ضد هستهای در [[ژاپن]] یک جنبش اجتماعی عمده در [[ژاپن در دوران پس از جنگ و استیلای آمریکا|ژاپن پس از جنگ]] است که بیشتر ناشی از تجربیات هیروشیما و ناگاساکی است و طی سالهای بعد از جنگ چند دسته جنبش جهانی علیه فعالیتهای هستهای پایهای حیاتی برای فعالیتهای کنونی ضد هستهای در جامعه [[ژاپن]] ساخت.<ref>Mifune, Tsuyoshi (2001). [コミュニティ政策研究]. Aichi Aichigakusendaigaku, 127.</ref> | ||
یکی دیگر از چالشهای سیاسی که دولت ژاپن و به بیانی لیبرال دموکراتها با آن رو به رو شدند اعتراضات گسترده در جهت حفظ اصل 9 قانون اساسی ژاپن بود که به اصل صلح شناخته میشود. قوت گرفتن اعتراضات و به راه افتادن کمپینها که غالباً از سوی احزاب چپ مدیریت میشد، علیه طرح بازنگری قانون اساسی توسط دولت آبه در سال 2012 شکل گرفت که بخشی از مفاد آن بر تغییرات و تفسیرهای جدید بر اصل 9 قانون اساسی تاکید داشت و تلاشی برای احقاق حق برخورداری از دفاع دست جمعی و تغییر نقش نیروهای نظامی ژاپن در عرصه بین المللی محسوب میشد.<ref>Higuchi, N (2021). Social movement studies in post-3.11 Japan: A sociological analysis. Madrid: International Sociology. 183-193.</ref> | یکی دیگر از چالشهای سیاسی که دولت [[ژاپن]] و به بیانی لیبرال دموکراتها با آن رو به رو شدند اعتراضات گسترده در جهت حفظ اصل 9 قانون اساسی [[ژاپن]] بود که به اصل صلح شناخته میشود. قوت گرفتن اعتراضات و به راه افتادن کمپینها که غالباً از سوی احزاب چپ مدیریت میشد، علیه طرح بازنگری قانون اساسی توسط دولت آبه در سال 2012 شکل گرفت که بخشی از مفاد آن بر تغییرات و تفسیرهای جدید بر اصل 9 قانون اساسی تاکید داشت و تلاشی برای احقاق حق برخورداری از دفاع دست جمعی و تغییر نقش نیروهای نظامی [[ژاپن]] در عرصه بین المللی محسوب میشد.<ref>Higuchi, N (2021). Social movement studies in post-3.11 Japan: A sociological analysis. Madrid: International Sociology. 183-193.</ref> | ||
به طور کلی موضوعات اصلی جنبشهای اجتماعی معمول در ژاپن معاصر را میتوان به سه گروه اصلی، صلح، نگرانیهای زیست محیطی و کارگری (شامل جنبشهای حقوق بشری و...) تقسیم کرد که نمودار شماره 2 فراز و فرود این جنبشها را طی سالهای 1945 تا 2015 م نشان میدهد. | به طور کلی موضوعات اصلی جنبشهای اجتماعی معمول در [[ژاپن]] معاصر را میتوان به سه گروه اصلی، صلح، نگرانیهای زیست محیطی و کارگری (شامل جنبشهای حقوق بشری و...) تقسیم کرد که نمودار شماره 2 فراز و فرود این جنبشها را طی سالهای 1945 تا 2015 م نشان میدهد. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[گروهها و نهادهای اجتماعی روسیه]]؛ [[گروهها و نهادهای اجتماعی مالی]]؛ [[گروهها و نهادهای اجتماعی اردن]]؛ [[گروهها و نهادهای اجتماعی سیرالئون]]؛ [[گروهها و نهادهای اجتماعی آرژانتین]]؛ [[گروهها و نهادهای اجتماعی کانادا]]؛ [[گروهها و نهادهای اجتماعی تونس]]؛ [[گروهها و نهادهای اجتماعی کوبا]]؛ [[گروهها و نهادهای موثر اجتماعی سنگال]]؛ [[گروهها و نهادهای موثر اجتماعی مصر]]؛ [[نهادها و سازمانهای فرهنگی لبنان]] | |||
== پاورقی == | == پاورقی == | ||
[i] Sakhalin: در ژاپنی به آن کارافوتو (樺太/Karafuto) میگویند. | <small>[i] Sakhalin: در ژاپنی به آن کارافوتو (樺太/Karafuto) میگویند.</small> | ||
== | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
احمدیان، سهراب (1402)." جامعه ژاپن ". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)،ص 66- 88. | |||
== | == نویسنده مقاله == | ||
سهراب احمدیان | |||
[[رده:کلیات نظام و امور اجتماعی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۰۲
تحلیل جنبشهای مدنی از این نظر میتواند مفید باشد که تفسیر ژاپن به عنوان جامعهای هماهنگ که احترام به جایگاه قدرت و گرایش به جمع از مشخصههای آن است، چندان کافی نیست و ما نیازمند مدلی پویاتر برای درک ساختار جامعه مدنی ژاپن امروز هستیم.
تاریخ ژاپن هم علیرغم عدم اعتراض و جنبشهای گسترده مردمی در دهههای اخیر، دورانهای نزاع و جنبشهای مدنی زیادی را پشت سرگذاشته است. در دوره توکوگاوا (1868-1603)، قیامهای خشونت آمیز کشاورزان تحت عنوان "ایکّی" (一揆/Ikki) جزو رویدادهای اعتراضی مکرر در آن دوران بود. به دنبال آن جریانهای بحث برانگیز ملتسازی و نوسازی عمومی در دوره میجی باعث تغییرات اساسی در حیات اجتماعی و روزمره مردم شد و همچنین منجر به اعتراضات مکرری در آن دوره گردید.
شورشهای گسترده برنج(米騒動/Kome sōdō) در سال 1918 نقطه شروع تظاهرات جمعی خشونت آمیزی بود که از استان تویاما (富山県/Toyama ken) آغاز شد و به دیگر شهرها و استان های کشور کشیده شد و در نهایت منجر به سرکوب گسترده از جانب نیروهای ارتش امپراتوری ژاپن شد. این اعتراضات به منزله زخمی بر پیکره دموکراسی نوپا و در عین حال ناپایدار تایشو در دهه 1920 به حساب آمد.[۱] علاوه بر این در سالهای آغازین دوران پس از جنگ جهانی دوم تا اواسط دهه 1970، چندین جنبش اجتماعی رقیب در مذاکره درباره پیکربندی اجتماعی و سیاسی ژاپن بعد از جنگ شکل گرفت و کارشان گهگاه به آشوب و کارزارهای خیابانی خشن کشید.
با تمرکز بر جنبشهای سیاسی و اجتماعی ژاپن پس از جنگ جهانی دوم، مشخص میشود که چرخه اعتراضات پس از جنگ تا کنون ادامه داشته، اما بین سالهای 1980 تا 2010 با سکوت و خاموشی چشمگیری همراه بوده است. از جمله مهمترین جنبشهای دوران پس از جنگ در ژاپن، آغاز جنبش آنپوتوسو (安保闘争/Anpo tōsō) توسط احزاب چپ، اتحادیههای کارگری و گروههای دانشجویی بود که از سال 1959 تا 1960 و دوباره در سال 1970 مجموعه ای از اعتراضات گسترده ای را علیه پیمان امنیتی امریکا و ژاپن در پی داشت و هزاران نفر را برای تظاهرات گسترده بسیج کرد. بعدها، اعتصاب معدن زغال سنگ میایکه (三池闘争/Miike tōsō)، طولانیترین و بزرگترین اعتصاب در تاریخ جنبش کارگری ژاپن رخ داد و نقطه اوج نمادین مبارزات کارگری پس از جنگ را شکل داد.[۲]
پس از آن از اواسط دهه 1970 چرخه جنبشها و اعتراضات رو به خاموشی و سکوت رفت و به تدریج از نفوذ جنبشهای اجتماعی در سیاست ملی کاسته شد که یکی از دلایل آن میتواند رشد طبقه متوسط و نمایان شدن آن در قالب مدلی نو از موفقیت برای کشور باشد. علاوه براین، اعتراضات عمومی به یک فعالیت اجتماعی انگ زده تبدیل شد و از طرفی جنبش دانشجویی نیز دچار تفرقه و درگیریهای داخلی گردید.[۳]
علاوه بر این دهه 1970 همزمان بود با آغاز فعالیتهای حقوق بشری در رابطه با کرهایهای ژاپن و بازماندگان جزایر ساخالین[i] که در جریان جنگ و جنجالهای استعماری بین شوروی و ژاپن بین سالهای 1939 تا پایان جنگ جهانی دوم، به ساخالین کوچانده و پس از جنگ و نفوذ شوروی بسیاری از آنها طی مهاجرت دیگری به قلمرو بعد از جنگ ژاپن بازگشتند و اجداد و نیاکان کره ای های ساخالین شدند. به دنبال تداوم جنبشهای مدنی، اعتراضات مردمی علیه ارتش آمریکا در اوکیناوا نیز بصورت نسبی ادامه پیدا کرده است.[۴]
در سالهای پس از 2011 و پس از وقوع فاجعه سونامی و زلزله بزرگ در شرق ژاپن که خسارات جبران ناپذیری را به ویژه در نیروگاه هستهای فوکوشیما برجای گذاشت، جنبشهای اجتماعی و اعتراضی و مشارکت مدنی به شکل بی سابقهای در ژاپن احیا و موجی از گروههای مردمی تشکیل شد و تظاهرات گسترده ضد هستهای ظهور پیدا کرد. جنبش ضد هستهای در ژاپن یک جنبش اجتماعی عمده در ژاپن پس از جنگ است که بیشتر ناشی از تجربیات هیروشیما و ناگاساکی است و طی سالهای بعد از جنگ چند دسته جنبش جهانی علیه فعالیتهای هستهای پایهای حیاتی برای فعالیتهای کنونی ضد هستهای در جامعه ژاپن ساخت.[۶]
یکی دیگر از چالشهای سیاسی که دولت ژاپن و به بیانی لیبرال دموکراتها با آن رو به رو شدند اعتراضات گسترده در جهت حفظ اصل 9 قانون اساسی ژاپن بود که به اصل صلح شناخته میشود. قوت گرفتن اعتراضات و به راه افتادن کمپینها که غالباً از سوی احزاب چپ مدیریت میشد، علیه طرح بازنگری قانون اساسی توسط دولت آبه در سال 2012 شکل گرفت که بخشی از مفاد آن بر تغییرات و تفسیرهای جدید بر اصل 9 قانون اساسی تاکید داشت و تلاشی برای احقاق حق برخورداری از دفاع دست جمعی و تغییر نقش نیروهای نظامی ژاپن در عرصه بین المللی محسوب میشد.[۷]
به طور کلی موضوعات اصلی جنبشهای اجتماعی معمول در ژاپن معاصر را میتوان به سه گروه اصلی، صلح، نگرانیهای زیست محیطی و کارگری (شامل جنبشهای حقوق بشری و...) تقسیم کرد که نمودار شماره 2 فراز و فرود این جنبشها را طی سالهای 1945 تا 2015 م نشان میدهد.
نیز نگاه کنید به
گروهها و نهادهای اجتماعی روسیه؛ گروهها و نهادهای اجتماعی مالی؛ گروهها و نهادهای اجتماعی اردن؛ گروهها و نهادهای اجتماعی سیرالئون؛ گروهها و نهادهای اجتماعی آرژانتین؛ گروهها و نهادهای اجتماعی کانادا؛ گروهها و نهادهای اجتماعی تونس؛ گروهها و نهادهای اجتماعی کوبا؛ گروهها و نهادهای موثر اجتماعی سنگال؛ گروهها و نهادهای موثر اجتماعی مصر؛ نهادها و سازمانهای فرهنگی لبنان
پاورقی
[i] Sakhalin: در ژاپنی به آن کارافوتو (樺太/Karafuto) میگویند.
کتابشناسی
- ↑ Fujino, Tamotsu (2001). [日本史事典]. Asakura bookstore
- ↑ Sasaki (2001). Organizing the spontaneous. Hawaii: University of Hawaii Press.
- ↑ Matsumoto, Kazuaki (2011). Shimin katsudō gainen no keisei-kinsetsu gainen to no kankei-sei to jidai haikei o chūshin ni. Hōseidaigaku daigakuin kiyō,183-213.
- ↑ .fokouka and others (2011)
- ↑ Chiavacci, D & Obinger, J (2018). Social movements and political activism in contemporary Japan: Re-emerging from invisibility. London: Routledge, Taylor & Francis Group,4.
- ↑ Mifune, Tsuyoshi (2001). [コミュニティ政策研究]. Aichi Aichigakusendaigaku, 127.
- ↑ Higuchi, N (2021). Social movement studies in post-3.11 Japan: A sociological analysis. Madrid: International Sociology. 183-193.
منبع اصلی
احمدیان، سهراب (1402)." جامعه ژاپن ". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)،ص 66- 88.
نویسنده مقاله
سهراب احمدیان