خط سنگالی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رسم الخط و حروف تمام این زبان ها حروف لاتین است، اما در زبان های مادندیگ و دیولا الفبای "اِنکو"(N'ko) وجود دارد. این واژه به معنی "من می گویم" است که توسط "سو لو مانا کانت"(Solomana Kante)در سال 1949 ابداع شد. این نوشتار علی رغم تفاوت در شکل حروف شباهت هایی با زبان عربی دارد، به طور مثال حروف به هم متصل و از راست به چپ نوشته می شود. این الفبا در سال 2006 توسط [https://www.bing.com/ck/a?!&&p=fa66c2776f0dcb21JmltdHM9MTcxNTkwNDAwMCZpZ3VpZD0xN2EzNWYwYS05OTg2LTYyOTgtM2M1Yi00Y2U5OThkNDYzMzEmaW5zaWQ9NTE2MQ&ptn=3&ver=2&hsh=3&fclid=17a35f0a-9986-6298-3c5b-4ce998d46331&psq=%db%8c%d9%88%d9%86%d8%b3%da%a9%d9%88&u=a1aHR0cHM6Ly93d3cudW5lc2NvLm9yZy9lbg&ntb=1 یونسکو] رسمی شد | رسم الخط و حروف تمام این زبان ها حروف لاتین است، اما در زبان های مادندیگ و دیولا الفبای "اِنکو"(N'ko) وجود دارد. این واژه به معنی "من می گویم" است که توسط "سو لو مانا کانت"(Solomana Kante)در سال 1949 ابداع شد. این نوشتار علی رغم تفاوت در شکل حروف شباهت هایی با زبان عربی دارد، به طور مثال حروف به هم متصل و از راست به چپ نوشته می شود. این الفبا در سال 2006 توسط [https://www.bing.com/ck/a?!&&p=fa66c2776f0dcb21JmltdHM9MTcxNTkwNDAwMCZpZ3VpZD0xN2EzNWYwYS05OTg2LTYyOTgtM2M1Yi00Y2U5OThkNDYzMzEmaW5zaWQ9NTE2MQ&ptn=3&ver=2&hsh=3&fclid=17a35f0a-9986-6298-3c5b-4ce998d46331&psq=%db%8c%d9%88%d9%86%d8%b3%da%a9%d9%88&u=a1aHR0cHM6Ly93d3cudW5lc2NvLm9yZy9lbg&ntb=1 یونسکو] رسمی شد<ref>Vidrine.(2001).99-131</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401). جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار). | |||
== نویسندگان مقاله == | |||
محمدعلی بصیری و ریحانه فتحی پور | |||
[[رده:خط]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۱۸
رسم الخط و حروف تمام این زبان ها حروف لاتین است، اما در زبان های مادندیگ و دیولا الفبای "اِنکو"(N'ko) وجود دارد. این واژه به معنی "من می گویم" است که توسط "سو لو مانا کانت"(Solomana Kante)در سال 1949 ابداع شد. این نوشتار علی رغم تفاوت در شکل حروف شباهت هایی با زبان عربی دارد، به طور مثال حروف به هم متصل و از راست به چپ نوشته می شود. این الفبا در سال 2006 توسط یونسکو رسمی شد[۱].
نیز نگاه کنید به
خط ژاپنی؛ خط روسی؛ زبان و خط کوبایی؛ زبان و خط تونسی؛ خط افغانی ؛ خط چینی؛ زبان و خط فرانسوی؛ زبان و خط آرژانتینی؛ زبان و خط رسمی مالی؛ زبان و خط رسمی ساحل عاج؛ زبان و خط رسمی تایلند؛ زبان و خط رسمی اردن؛ زبان و خط رسمی سیرالئون؛ زبان و خط رسمی قطر
کتابشناسی
- ↑ Vidrine.(2001).99-131
منبع اصلی
بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401). جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار).
نویسندگان مقاله
محمدعلی بصیری و ریحانه فتحی پور