پرش به محتوا

نماد کوه فوجی ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Samiei (بحث | مشارکت‌ها)
صفحه‌ای تازه حاوی «'''کوه فوجی''' یا آن گونه که ژاپنی‌ها می‌گویند فوجی‌سان، بلندترین کوه ژاپن و یک منبع الهام هنری در طول تاریخ فرهنگ ژاپن بوده است. از این روی کوه فوجی بی شک شناخته‌ شده‌ترین نماد ژاپن است که نخست از طریق آثار فرهنگی ژاپن در خارج از این کشور معرف...» ایجاد کرد
 
Mina (بحث | مشارکت‌ها)
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''کوه فوجی''' یا آن گونه که ژاپنی‌ها می‌گویند فوجی‌سان، بلندترین کوه [[ژاپن]] و یک منبع الهام هنری در طول تاریخ فرهنگ ژاپن بوده است. از این روی کوه فوجی بی شک شناخته‌ شده‌ترین نماد ژاپن است که نخست از طریق آثار فرهنگی ژاپن در خارج از این کشور معرفی شد. از دوران باستان تا حال حاضر این قله دستمایه نقاشی نقاشان ژاپنی بوده که معروفترین آنها مجموعه نقاشی اوکی‌یوئه[1] موسوم به «سی و شش چشم‌انداز از قله فوجی»[2] اثر کاتسوشیکا هوکوسایی است که در فاصله سال‌های 1831 تا 1834 کشیده شدند. نخستین اثر این مجموعه –این مجموعه شامل 46 نقاشی است- یعنی «موج بزرگ کاناگاوا»[3] به عنوان یک اثر برجسته معرف فرهنگ ژاپن شناخته می‌شود. در اهمیت فرهنگی کوه فوجی همین بس که این کوه نه به عنوان اثری طبیعی که به عنوان میراثی فرهنگی و با عنوان کوه فوجی؛ هدف عقیده و منبع الهام هنری در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
[[پرونده:کوه فوجی ژاپن.jpg|بندانگشتی|کوه فوجی [[ژاپن]]، برگرفته از سایت پارسوا، قابل بازیابی از https://www.parsouatravel.com/blog/mount-fuji-is-one-of-the-must-see-places-in-japan]]
----[1] 浮世絵/Ukiyo e.
کوه فوجی یا آن گونه که ژاپنی‌ها می‌گویند فوجی‌سان، بلندترین کوه ژاپن و یک منبع الهام هنری در طول تاریخ [[فرهنگ ژاپنی|فرهنگ ژاپن]] بوده است. از این روی کوه فوجی بی‌شک شناخته‌ شده‌ترین نماد ژاپن است که نخست از طریق آثار فرهنگی ژاپن در خارج از این کشور معرفی شد.  


[2] 『富嶽三十六景』/Fugaku San jū rokkē.
از [[تاریخ دوره باستان ژاپن|دوران باستان]] تا حال حاضر این قله دستمایه نقاشی نقاشان ژاپنی بوده که معروفترین آن‌ها مجموعه نقاشی اوکی‌یوئه (浮世絵/Ukiyo e) موسوم به «سی و شش چشم‌انداز از قله فوجی» (『富嶽三十六景』/Fugaku San jū rokkē) اثر کاتسوشیکا هوکوسایی است که در فاصله سال‌های 1831 تا 1834 کشیده شدند.  


[3] 『神奈川沖波裏』/Kanagawa okinamiura.
نخستین اثر این مجموعه –این مجموعه شامل 46 نقاشی است- یعنی «موج بزرگ کاناگاوا» (『神奈川沖波裏』/Kanagawa okinamiura) به عنوان یک اثر برجسته معرف [[فرهنگ ژاپنی|فرهنگ ژاپن]] شناخته می‌شود. در اهمیت فرهنگی کوه فوجی همین بس که این کوه نه به عنوان اثری طبیعی که به عنوان میراثی فرهنگی و با عنوان کوه فوجی؛ هدف عقیده و منبع الهام هنری در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
==نیز نگاه کنید به==
[[نظام فرهنگی ژاپن]]؛ [[نمادهای فرهنگی ژاپن]]؛ [[مولفه‌های فرهنگی و مذهبی ژاپن]]
==منبع اصلی==
پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله(1402). جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص116-148.
 
== نویسندگان مقاله ==
فرهاد پالیزدار و قدرت اله ذاکری
[[رده:هویت فرهنگی و هویت یابی فرهنگی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۲۹

کوه فوجی ژاپن، برگرفته از سایت پارسوا، قابل بازیابی از https://www.parsouatravel.com/blog/mount-fuji-is-one-of-the-must-see-places-in-japan

کوه فوجی یا آن گونه که ژاپنی‌ها می‌گویند فوجی‌سان، بلندترین کوه ژاپن و یک منبع الهام هنری در طول تاریخ فرهنگ ژاپن بوده است. از این روی کوه فوجی بی‌شک شناخته‌ شده‌ترین نماد ژاپن است که نخست از طریق آثار فرهنگی ژاپن در خارج از این کشور معرفی شد.

از دوران باستان تا حال حاضر این قله دستمایه نقاشی نقاشان ژاپنی بوده که معروفترین آن‌ها مجموعه نقاشی اوکی‌یوئه (浮世絵/Ukiyo e) موسوم به «سی و شش چشم‌انداز از قله فوجی» (『富嶽三十六景』/Fugaku San jū rokkē) اثر کاتسوشیکا هوکوسایی است که در فاصله سال‌های 1831 تا 1834 کشیده شدند.

نخستین اثر این مجموعه –این مجموعه شامل 46 نقاشی است- یعنی «موج بزرگ کاناگاوا» (『神奈川沖波裏』/Kanagawa okinamiura) به عنوان یک اثر برجسته معرف فرهنگ ژاپن شناخته می‌شود. در اهمیت فرهنگی کوه فوجی همین بس که این کوه نه به عنوان اثری طبیعی که به عنوان میراثی فرهنگی و با عنوان کوه فوجی؛ هدف عقیده و منبع الهام هنری در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

نیز نگاه کنید به

نظام فرهنگی ژاپن؛ نمادهای فرهنگی ژاپن؛ مولفه‌های فرهنگی و مذهبی ژاپن

منبع اصلی

پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله(1402). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.

نویسندگان مقاله

فرهاد پالیزدار و قدرت اله ذاکری