اجرای اصلاحات فرهنگی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۴۰

به همین جهت، جنبش اصلاحاتی در جامعه شکل گرفت که متأسفانه خیلی دوام نیاورد. این جنبش که در سال 1898میلادی توسط کانگ یووِی (Kang Youwei) رهبری شده و مورد حمایت امپراتور گوانگ شی بود، اصلاح طلبان قصد داشتند اصلاحات سیاسی سبک سرمایه داری را به مورد اجرا گذاشته؛ از غرب پیروی کرده؛ فرهنگ و علم را گسترش داده؛ سیستم سیاسی و آموزشی را اصلاح کرده، و کشاورزی و صنعت و بازرگانی را توسعه دهند.

این جنبش پیش از سقوط، تنها 103روز دوام آورد. از این زمان تا انقلاب سال 1911میلادی و در حوالی جنبش چهارم ماه می سال 1919میلادی، تعدادی از متفکران پیشنهاد کردند که مطالعه‌ی فرهنگ سنتی باید به روش اصولی، علمی و دمکراتیک پیش برده شود. در این جو متلاطم فکری، برخی از منتقدان اخلاقیات فئودالی معتقد بودند که آیین کنفوسیوس که زیربنای مفاهیم فرهنگ سنتی است، باید کنار گذاشته شده و از فرهنگ چین حذف شود. دیگران خواهان حفظ جوهر فرهنگ سنتی همانگونه که بوده است، بودند. آنها بر این باور بودند که فرهنگ چینی با پذیرش جوهره و ناخالصی خود به هیچ وجه به آسانی مغلوب فرهنگ خارجی نخواهد شد. ولی صاحب نظرانی که در این کشاکش فکری و دوران نوگرایی موفق بودند، که همگی از نزدیک فرهنگ سنتی را به صورت جامع مورد مطالعه قرار داده و با آن آشنایی کامل داشتند. آنان هیچکدام موضع نیهیلیستی یا واپسگرایی نسبت به فرهنگ سنتی نداشتند. در خلال جنبش چهارم ماه می‌بود که صاحب نظران متعادل و پیشرو، دو پرچم دمکراسی و علم و فرهنگ سنتی را با هم بر افراشتند.

رشد ایده‌ها و فرهنگ نو و شکل گیری روش‌های تازه‌ی مطالعاتی، در مطالعه‌ی فرهنگ سنتی آغاز شد. تعداد زیادی از متفکران موضع تردید آمیزی نسبت به گذشته‌ی ادبیات چین باستان و تخمین‌های زده شده در مورد قدمت تمدن باستانی چین اتخاذ کرده و برخی از اظهارات قطعی غیر قابل سئوال سابق بر این را انکار کردند.

با به کار گیری تئوری‌های زبان شناسی و ادبی غرب در زبان و ادبیات و هنر کلاسیک چین، در زمینه‌های علم زبان شناسی و ادبیات هم پیشرفت‌هایی حاصل شد. تعداد فزایندهای لغات جدید، شامل کلمات به عاریه گرفته شده از غرب پدید آمده و ساختار زبان چینی را عوض کردند. کتاب گرامر ما به قلم ما جیانجونگ (Ma Jianzhong)(1900-1845میلادی)نخستین کتابی بود که اصول گرامری خارجی را در زبان چینی به کار گرفته و اساس اولیه‌ی مطالعه‌ی گرامری چین را بنیان گذاشت. برنامه‌های اصلاح زبان چینی و سیستم فونتیک برای تلفظ کاراکترهای چینی(پین یین (Pinyin))هم مطرح شد. اغلب صاحب نظران موافق اصلاح کاراکترهای چینی بر اساس پین یین بودند، در نتیجه مشکل ضروری اصلاحات را حل کردند.

نیز نگاه کنید به

زبان و ادبیات چینی؛ اجرای انقلاب فرهنگی در چین؛ مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 به همین جهت، جنبش اصلاحاتی در جامعه شکل گرفت که متأسفانه خیلی دوام نیاورد. این جنبش که در سال 1898میلادی توسط کانگ یووِی (Kang Youwei) رهبری شده و مورد حمایت امپراتور گوانگ شی بود، اصلاح طلبان قصد داشتند اصلاحات سیاسی سبک سرمایه داری را به مورد اجرا گذاشته؛ از غرب پیروی کرده؛ فرهنگ و علم را گسترش داده؛ سیستم سیاسی و آموزشی را اصلاح کرده، و کشاورزی و صنعت و بازرگانی را توسعه دهند.
-این جنبش پیش از سقوط، تنها 103روز دوام آورد. از این زمان تا انقلاب سال 1911میلادی و در حوالی جنبش چهارم ماه می سال 1919میلادی، تعدادی از متفکران پیشنهاد کردند که مطالعه ی [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] باید به روش اصولی، علمی و دمکراتیک پیش برده شود. در این جو متلاطم فکری، برخی از منتقدان اخلاقیات فئودالی معتقد بودند که [[آیین بومی کنفوسیوس|آیین کنفوسیوس]] که زیربنای مفاهیم [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] است، باید کنار گذاشته شده و از [[فرهنگ چینی|فرهنگ چین]] حذف شود. دیگران خواهان حفظ جوهر [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] همانگونه که بوده است، بودند. آنها بر این باور بودند که [[فرهنگ چینی]] با پذیرش جوهره و ناخالصی خود به هیچ وجه به آسانی مغلوب فرهنگ خارجی نخواهد شد. ولی صاحب نظرانی که در این کشاکش فکری و دوران نوگرایی موفق بودند، که همگی از نزدیک [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] را به صورت جامع مورد مطالعه قرار داده و با آن آشنایی کامل داشتند. آنان هیچکدام موضع نیهیلیستی یا واپسگرایی نسبت به [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] نداشتند. در خلال جنبش چهارم ماه می بود که صاحب نظران متعادل و پیشرو، دو پرچم دمکراسی و علم و [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] را با هم بر افراشتند.
+این جنبش پیش از سقوط، تنها 103روز دوام آورد. از این زمان تا انقلاب سال 1911میلادی و در حوالی جنبش چهارم ماه می سال 1919میلادی، تعدادی از متفکران پیشنهاد کردند که مطالعه‌ی [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] باید به روش اصولی، علمی و دمکراتیک پیش برده شود. در این جو متلاطم فکری، برخی از منتقدان اخلاقیات فئودالی معتقد بودند که [[آیین بومی کنفوسیوس|آیین کنفوسیوس]] که زیربنای مفاهیم [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] است، باید کنار گذاشته شده و از [[فرهنگ چینی|فرهنگ چین]] حذف شود. دیگران خواهان حفظ جوهر [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] همانگونه که بوده است، بودند. آنها بر این باور بودند که [[فرهنگ چینی]] با پذیرش جوهره و ناخالصی خود به هیچ وجه به آسانی مغلوب فرهنگ خارجی نخواهد شد. ولی صاحب نظرانی که در این کشاکش فکری و دوران نوگرایی موفق بودند، که همگی از نزدیک [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] را به صورت جامع مورد مطالعه قرار داده و با آن آشنایی کامل داشتند. آنان هیچکدام موضع نیهیلیستی یا واپسگرایی نسبت به [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] نداشتند. در خلال جنبش چهارم ماه می‌بود که صاحب نظران متعادل و پیشرو، دو پرچم دمکراسی و علم و [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] را با هم بر افراشتند.
-رشد ایده ها و فرهنگ نو و شکل گیری روش های تازه ی مطالعاتی، در مطالعه ی [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] آغاز شد. تعداد زیادی از متفکران موضع تردید آمیزی نسبت به گذشته ی [[ادبیات چینی|ادبیات چین]] باستان و تخمین های زده شده در مورد قدمت [[تاریخ دوران باستان چین|تمدن باستانی چین ا]]<nowiki/>تخاذ کرده و برخی از اظهارات قطعی غیر قابل سئوال سابق بر این را انکار کردند.
+رشد ایده‌ها و فرهنگ نو و شکل گیری روش‌های تازه‌ی مطالعاتی، در مطالعه‌ی [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] آغاز شد. تعداد زیادی از متفکران موضع تردید آمیزی نسبت به گذشته‌ی [[ادبیات چینی|ادبیات چین]] باستان و تخمین‌های زده شده در مورد قدمت [[تاریخ دوران باستان چین|تمدن باستانی چین ا]]<nowiki/>تخاذ کرده و برخی از اظهارات قطعی غیر قابل سئوال سابق بر این را انکار کردند.
-با به کار گیری تئوری های زبان شناسی و ادبی غرب در [[زبان و ادبیات چینی|زبان و ادبیات]] و [[هنر در چین|هنر کلاسیک چین]]، در زمینه های علم زبان شناسی و ادبیات هم پیشرفت هایی حاصل شد. تعداد فزایندهای لغات جدید، شامل کلمات به عاریه گرفته شده از غرب پدید آمده و ساختار [[زبان چینی]] را عوض کردند. ''کتاب گرامر ما'' به قلم ما جیانجونگ [[اجرای اصلاحات فرهنگی در چین#%20ftn2|(Ma Jianzhong]])(1900-1845میلادی)نخستین کتابی بود که اصول گرامری خارجی را در [[زبان چینی]] به کار گرفته و اساس اولیه ی مطالعه ی گرامری [[چین]] را بنیان گذاشت. برنامه های اصلاح [[زبان چینی]] و سیستم فونتیک برای تلفظ کاراکترهای چینی(پین یین (Pinyin))هم مطرح شد. اغلب صاحب نظران موافق اصلاح کاراکترهای چینی بر اساس پین یین بودند، در نتیجه مشکل ضروری اصلاحات را حل کردند.<ref>سابقی محمدعلی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول ص1106</ref>
+با به کار گیری تئوری‌های زبان شناسی و ادبی غرب در [[زبان و ادبیات چینی|زبان و ادبیات]] و [[هنر در چین|هنر کلاسیک چین]]، در زمینه‌های علم زبان شناسی و ادبیات هم پیشرفت‌هایی حاصل شد. تعداد فزایندهای لغات جدید، شامل کلمات به عاریه گرفته شده از غرب پدید آمده و ساختار [[زبان چینی]] را عوض کردند. کتاب گرامر ما به قلم ما جیانجونگ [[اجرای اصلاحات فرهنگی در چین# ftn2|(Ma Jianzhong]])(1900-1845میلادی)نخستین کتابی بود که اصول گرامری خارجی را در [[زبان چینی]] به کار گرفته و اساس اولیه‌ی مطالعه‌ی گرامری [[چین]] را بنیان گذاشت. برنامه‌های اصلاح [[زبان چینی]] و سیستم فونتیک برای تلفظ کاراکترهای چینی(پین یین (Pinyin))هم مطرح شد. اغلب صاحب نظران موافق اصلاح کاراکترهای چینی بر اساس پین یین بودند، در نتیجه مشکل ضروری اصلاحات را حل کردند.
 == نیز نگاه کنید به ==
+[[زبان و ادبیات چینی]]؛ [[اجرای انقلاب فرهنگی در چین]]؛ [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین]]
-* [[زبان و ادبیات چینی]]
+== منبع اصلی ==
-*  [[اجرای انقلاب فرهنگی در چین]]
+<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>
-*  [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین]]
-== کتابشناسی ==
+== نویسنده مقاله ==
+علی محمد سابقی
+[[رده:خط، زبان و ادبیات فارسی]]
+[[رده:فرهنگ و نظام فرهنگی]]