آغاز روابط ایران و چین به روایت اسناد: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:61495532.jpg|بندانگشتی|آغاز [[روابط ایران و چین]]، قابل بازیابی از: https://www.ilna.ir/Section-politics-3/1382849-china-iran-will-not-fall-to-us-tricks-china-ambassador]] | |||
براساس اسناد و مدارک تاریخی، نخستین | براساس اسناد و مدارک تاریخی، نخستین تماسها میان امپراتوری سلسلهی«خَن» [[چین]] و امپراتوری پارت در ایران، در سال139پیش از میلاد، هنگامی که یک فرستادهی چینی به نام جانگ چیان(Zhang Qian) به غرب و به سوی شمالی ترین ساحل رودخانهی آکسوس(Oxus River)[I] سفر کرد، آغاز شد. | ||
اگرچه این فرستاده به سرزمین پارت نرسید، ولی اطلاعات دقیقی در مورد آن پادشاهی قدرتمند به دست آورده و در اختیار دربار امپراتوری خَن([[سلسله هان|سلسلههان]])در چانگاَن(Chang An) قرار داد.از طریق این آشنایی بود که دورهای از فعالیت دیپلماتیک فشرده و توسعهی روابط تجاری میان [[سلسله ی خن|امپراتوریهای خن]]([[سلسله هان|سلسلههان]]) و پارت از طریق آنچه بعدها به [[نقش جاده ی ابریشم در مبادلات فرهنگی ایران و چین|جادهی ابریشم]] معروف شد، آغاز گردید<ref>Zhu,Jiejin.(1988).Zhongguo he Yilang Guanxi shigao.( Draft History of China- Iran Relation) Urumqi: Xinjiang People’s Publication.</ref>. | |||
(رودخانه ی آمودریای امروزین در مرز میان ترکمنستان و ازبکستان | === آغاز روابط به روایت اسناد === | ||
این روند تا دوران پیش از اسلام نیز ادامه داشت. در این دوران ایرانیان نقش عمده ای در سازماندهای تجارت میان [[چین]] و نواحی غرب ایران هم ایفا میکردند. تعدادی از ایرانیان در شهرهای چانگاَن پایتخت، گوانگ جو و خانگ جو ساکن شدند. پادشاهی ایرانی کوشان مهم ترین مرکز انتقال [[آیین بودا|آیین بودایی]] در قرنهای دوم تا چهارم پس از میلاد، به [[چین]] بود. نخستین مترجم متون بودایی( [[آیین بودا]]) به چینی یک شاهزادهی پارتی(ایرانی) بود. سایر مبلغان بودایی(ایرانی و هندی) از طریق امپراتوری کوشانی به [[چین]] رسیدند. در قرنهای ششم و هفتم نیز [[ورود آیین زرتشت به چین|مذاهب زرتشتی]]، [[مسیحیت در چین|مسیحیت]]، آشوری و [[آیین مانوی در چین|مانویت]] توسط ایرانیان به [[چین]] منتقل و در آن سرزمین معرفی شدند. مراودات و تأثیر ایرانیان در [[چین]] در [[سلسله تانگ|دوران سلسلهی تانگ]] بسیار گسترده تر بود. آداب و رسوم روزمرهی سحر آمیز ایرانی به شدت در [[چین]] مورد پسند واقع میشد. حتی [[ادبیات چینی|ادبیات و شعر ایران]] بر شعر [[سلسله تانگ|عصر سلسلهی تانگ]] تأثیر گذاشت. بازی چوگان از ایران به [[چین]] آمد و در دربارهای امپراتوری [[چین]] محبوبیت بسیاری پیدا کرد<ref>Shouyi,Bai.(2007).An outline History of China, foreign languages Press, Beijing.</ref>. رقصهای آیینی که در«معابد آتش» زرتشتی اجرا میشد، ذوق چینی را برانگیخت. آشپزی ایرانی در [[چین]] مورد استقبال واقع شد و بر آشپزی [[چین]] تأثیر بسیار گذاشت. به ویژه در نیمهی نخست قرن هشتم تمایل بسیاری برای کالاها، پوشاک، [[هنر در چین|هنر]]، [[موسیقی سنتی چین|موسیقی]]، مواد غذایی و آداب ایرانی در همهی زمینهها وجود داشت. فراوانی تعداد سکههای ایرانی متعلق به دوران کوشانیان تا ساسانیان و گستردگی مناطقی که در [[چین]] این سکهها کشف شدهاند، بیانگر میزان [[روابط تجاری ایران و چین|گسترهی روابط تجاری میان دو کشور]] و رواج پول ایرانی در مبادلات تجاری بین بازرگانان دو کشور است. در اوایل قرن نهم میلادی، چینی آلات کشور [[چین]] که عموما از طریق دریا به شرق نزدیک صادر میشد، جریانی را ایجاد کرد که برای چندین قرن در سیستم اقتصاد جهانی آن روز به عامل مهمی تبدیل شد. کالاهای چینی، ظروف لعابی سه رنگ(San Cai) و چینیهای سفید از آن پس بسیار مورد تقاضا بودند<ref>لی، سون (1381). «سکه های نقرهای ساسانی کشف شده در چین»، در سومین سمینار ایرانشناسی در چین، [[پکن]].</ref>. این تقاضا به قدری گسترده بود که تولیدات کورههای چینی پزی در [[چین]] برای پاسخ به آن ناکافی بود، این امر موجب گسترش صنعت چینی سازی در ایران برای تأمین و عرضهی وسیع ظروف چینی شد. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[روابط ایران و چین]]؛ [[حکایت روابط دوستانه ایران و چین]]؛ [[توسعه ی روابط ایران و چین در دوران مغول ها]]؛ [[روابط چین و ایران پیش از تاسیس چین جدید]]؛ [[آغاز روابط رسمی دیپلماتیک ایران و چین]]؛ [[روابط چین و ایران پس از انقلاب اسلامی ایران]] | |||
== پاورقی == | |||
[i] - <small>رودخانه ی آمودریای امروزین در مرز میان ترکمنستان و ازبکستان</small> | |||
== کتاشناسی == | == کتاشناسی == | ||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub> | |||
== نویسنده مقاله == | |||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:روابط و همکاریهای با ایران (سیاسی، اقتصادی)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۵۹

براساس اسناد و مدارک تاریخی، نخستین تماسها میان امپراتوری سلسلهی«خَن» چین و امپراتوری پارت در ایران، در سال139پیش از میلاد، هنگامی که یک فرستادهی چینی به نام جانگ چیان(Zhang Qian) به غرب و به سوی شمالی ترین ساحل رودخانهی آکسوس(Oxus River)[I] سفر کرد، آغاز شد.
اگرچه این فرستاده به سرزمین پارت نرسید، ولی اطلاعات دقیقی در مورد آن پادشاهی قدرتمند به دست آورده و در اختیار دربار امپراتوری خَن(سلسلههان)در چانگاَن(Chang An) قرار داد.از طریق این آشنایی بود که دورهای از فعالیت دیپلماتیک فشرده و توسعهی روابط تجاری میان امپراتوریهای خن(سلسلههان) و پارت از طریق آنچه بعدها به جادهی ابریشم معروف شد، آغاز گردید[۱].
آغاز روابط به روایت اسناد
این روند تا دوران پیش از اسلام نیز ادامه داشت. در این دوران ایرانیان نقش عمده ای در سازماندهای تجارت میان چین و نواحی غرب ایران هم ایفا میکردند. تعدادی از ایرانیان در شهرهای چانگاَن پایتخت، گوانگ جو و خانگ جو ساکن شدند. پادشاهی ایرانی کوشان مهم ترین مرکز انتقال آیین بودایی در قرنهای دوم تا چهارم پس از میلاد، به چین بود. نخستین مترجم متون بودایی( آیین بودا) به چینی یک شاهزادهی پارتی(ایرانی) بود. سایر مبلغان بودایی(ایرانی و هندی) از طریق امپراتوری کوشانی به چین رسیدند. در قرنهای ششم و هفتم نیز مذاهب زرتشتی، مسیحیت، آشوری و مانویت توسط ایرانیان به چین منتقل و در آن سرزمین معرفی شدند. مراودات و تأثیر ایرانیان در چین در دوران سلسلهی تانگ بسیار گسترده تر بود. آداب و رسوم روزمرهی سحر آمیز ایرانی به شدت در چین مورد پسند واقع میشد. حتی ادبیات و شعر ایران بر شعر عصر سلسلهی تانگ تأثیر گذاشت. بازی چوگان از ایران به چین آمد و در دربارهای امپراتوری چین محبوبیت بسیاری پیدا کرد[۲]. رقصهای آیینی که در«معابد آتش» زرتشتی اجرا میشد، ذوق چینی را برانگیخت. آشپزی ایرانی در چین مورد استقبال واقع شد و بر آشپزی چین تأثیر بسیار گذاشت. به ویژه در نیمهی نخست قرن هشتم تمایل بسیاری برای کالاها، پوشاک، هنر، موسیقی، مواد غذایی و آداب ایرانی در همهی زمینهها وجود داشت. فراوانی تعداد سکههای ایرانی متعلق به دوران کوشانیان تا ساسانیان و گستردگی مناطقی که در چین این سکهها کشف شدهاند، بیانگر میزان گسترهی روابط تجاری میان دو کشور و رواج پول ایرانی در مبادلات تجاری بین بازرگانان دو کشور است. در اوایل قرن نهم میلادی، چینی آلات کشور چین که عموما از طریق دریا به شرق نزدیک صادر میشد، جریانی را ایجاد کرد که برای چندین قرن در سیستم اقتصاد جهانی آن روز به عامل مهمی تبدیل شد. کالاهای چینی، ظروف لعابی سه رنگ(San Cai) و چینیهای سفید از آن پس بسیار مورد تقاضا بودند[۳]. این تقاضا به قدری گسترده بود که تولیدات کورههای چینی پزی در چین برای پاسخ به آن ناکافی بود، این امر موجب گسترش صنعت چینی سازی در ایران برای تأمین و عرضهی وسیع ظروف چینی شد.
نیز نگاه کنید به
روابط ایران و چین؛ حکایت روابط دوستانه ایران و چین؛ توسعه ی روابط ایران و چین در دوران مغول ها؛ روابط چین و ایران پیش از تاسیس چین جدید؛ آغاز روابط رسمی دیپلماتیک ایران و چین؛ روابط چین و ایران پس از انقلاب اسلامی ایران
پاورقی
[i] - رودخانه ی آمودریای امروزین در مرز میان ترکمنستان و ازبکستان
کتاشناسی
- ↑ Zhu,Jiejin.(1988).Zhongguo he Yilang Guanxi shigao.( Draft History of China- Iran Relation) Urumqi: Xinjiang People’s Publication.
- ↑ Shouyi,Bai.(2007).An outline History of China, foreign languages Press, Beijing.
- ↑ لی، سون (1381). «سکه های نقرهای ساسانی کشف شده در چین»، در سومین سمینار ایرانشناسی در چین، پکن.
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی